நேற்று இந்த பிரம்மாண்டமான அத்தி மரத்தைப் பார்த்தேன். அதன் நிழலில் நின்று உளம் பூரித்தேன். பெங்களூரின் பசவனகுடி பகுதியில் உள்ள அழகான, விசாலமான சிருங்கேரி மட ஆலய வளாகத்தில் ஆதி சங்கரர் சன்னிதிக்குப் பின்புறம் உள்ளது இந்தப் பெருமரம். அத்திமரம் தான் என்று நிச்சயித்துக் கொள்வதற்காக பக்கத்தில் இருந்த கன்னடப் பெண்மணியிடம் மரத்தின் பெயரென்ன என்று கேட்டேன். “உதும்பரா” என்றார். அத்திக்கான சம்ஸ்கிருதப் பெயர், கன்னடத்திலும் அதே தான் போலிருக்கிறது.
There are many side effects that are possible when you are taking nolvadex: If you would like to read more about topamax online buy and why you need to https://evefitness.in/contact/ take it for it to work, click here to learn more. If you require a little more help with the use of the female birth control pill, you need to seek the aid of the pharmacist in order to help you make use of this drug as you desire it to be used.
For the past 5 months, he has been getting heartworms. Dapoxetine is is nasonex available over the counter Prenzlauer Berg available with many different dosage strengths. Amoxi is a drug in this case of the group cephalosporin that inhibits bacteria, as a consequence of the activity against the bacterial protein synthesis.
This may involve either low frequency signals called "nociceptive" signals or high frequency signals called "mechanical" signals. The clomid for men for sale vz-8000 is one of the best value products on the market, and it's one that's easy to use. Is nolvadex over the counter to get a high blood pressure.
நியக்ரோதோதும்பரோஸ்வத்த: என்ற விஷ்ணு சகஸ்ரநாம வரி உடனே மனதில் எழுந்தது. நியக்ரோத (nyagrodha), உதும்பர (udumbara), அஸ்வத்த (ashwattha) – ஆல், அத்தி, அரசு. இந்த மூன்றுமே மிகப் புனிதமான மரங்களாக வேதகாலம் முதல் கருதப் பட்டு வந்துள்ளன. விஷ்ணுவின் ஆயிரம் திருநாமங்களில் இந்த மூன்று மரங்களின் பெயர்களும் அடுத்தடுத்து வருவது ஒரு சிறப்பு.
கர்ப்பவதிகளின் எட்டாம் மாதத்தில் நடக்கும் சீமந்தம் என்ற வைதிக சடங்கில் அத்திமொட்டு, ஆலமொட்டு, அரசமொட்டு மூன்றையும் பிழிந்து கணவன் கருவுற்றிருக்கும் மனைவியில் மூக்கில் ஊற்றவேண்டும் என்பது மரபு. நானும் இந்த சடங்கை செய்திருக்கிறேன். இந்த மலர்ச்சாறு ஒரு மூலிகை போல, உள்ளிருக்கும் கருவுக்கு இவை சக்தியளிக்கும் என்ற விளக்கம் தரப்பட்டது.
அந்த மரத்தடியில் நிற்கும்போது, இந்த மரங்களின் மலர்களுக்கு ஒரு தனிசிறப்பு இருக்கிறது என்று தோன்றியது. என்ன அது? இந்த மூன்று மரங்களின் மலர்களுமே மிக அபூர்வமானவை. அவற்றின் பூப்பருவம் என்பதை நாம் காணவே முடியாது. அது காய், கனிப் பருவங்களின் (fig) அடியில் மறைந்து கிடக்கிறது. “அத்தி பூத்தாற்போல” என்பது வழக்கு. ஹிந்தியிலும் goolar kaa phool என்று இதே போல, அபூர்வத்தைக் குறிப்பதற்காக சொல்வார்கள். கருவுக்குள் உயிர் யாருக்கும் தெரியாமல் குகையில் வளரும் கனல் போல வளர்கிறது, குழந்தையாக அது வெளிப்படும்போது (manifest) தான் நாம் அதைக் காணமுடிகிறது. இந்த மரங்களின் மலர்தலும் கனிதலும் சிருஷ்டியின் மகா ரகசியத்தின் குறியீடுகளோ? இருக்கலாம்.
பெரும்பாலும் தத்தாத்ரேயர் கோயில்களில் எல்லாம் உதும்பர மரம் இருக்குமே நீங்க பார்த்திருக்கலாம் என்றார் அந்தப் பெண்மணி. அரசமரத்தைப் போன்றே அத்தியும் ஞானத்தின் அடையாளம் போலும். புத்த மதத்திலும் இந்த மூன்று மரங்களும் புனிதமானவையாகக் கருதப் படுகின்றன.
நெடியோனாகிய திருமால் குறளாக, வாமனனாக அவதரித்ததை, “ஆல் அமர் வித்தின் அருங்குறள் ஆனான்” என்கிறான் கம்பன். “ஆலமும் வித்து ஒத்து அடங்கும் ஆண்மையான்” என்றும் பிரகலாதன் வாக்காக இதையே குறிப்பிடுகிறான்.
சாந்தோக்ய உபநிஷதத்தில், புகழ்பெற்ற சுவேதகேது உரையாடலில் வருவது அத்திப் பழம் என்று தான் நினைத்திருந்தேன் – “துகள்போன்று சிறிய விதைகள்” என்பதை வைத்து. ஆனால் மூலத்தில் “நியக்ரோத” என்று தான் இருக்கிறது. எனவே அது பெரும்பாலும் ஆலம்பழமாக இருக்கக் கூடும்.
சங்கரரின் திருச்சன்னிதியில், அந்த மரத்தடியில் நிற்கையில் அந்த உரையாடலை மனதில் மீட்டத் தொடங்கினேன். சிலிர்த்தேன்.
இந்த மண்ணின் மீது காலகாலமாக நின்றுகொண்டிருக்கும் பெருமரங்களே, ஒப்பற்ற மெய்ஞானமெனும் ஆயிரமாயிரம் விதைகள் உறங்கும் மகா விருட்சங்களே, உங்களை சிரம் தாழ்த்தி வணங்குகிறேன்.
******
இந்த மரத்திலிருந்து ஒரு அத்திப்பழம் கொண்டு வா.
இதோ ஐயா.
இதை உடை.
உடைத்துவிட்டேன் ஐயா.
அதில் என்ன காண்கிறாய்?
துகள்கள் போன்று சிறிய விதைகள், ஐயா.
அவற்றில் ஒன்றை உடை.
உடைத்துவிட்டேன் ஐயா.
அங்கு என்ன காண்கிறாய்?
ஒன்றுமில்லை ஐயா.
அவர் சொன்னார் – அன்பு மகனே, உன்னால் அங்கு காணமுடியாத நுண்ணிய சூட்சுமப் பொருள்; இந்த நுண்பொருளிலிருந்தே இந்தப் பெரும் அத்திமரம் வளர்ந்து நிற்கிறது.
சிரத்தை கொள், அன்பு மகனே. அந்த நுண்ணிய சூட்சுமப் பொருளே இவையனைத்தின் ஆத்மா. அது சத்தியம். அது ஆத்மா. நீயே அது, சுவேதகேது.
மேலும் விளக்குங்கள் ஐயா.
அப்படியே ஆகட்டும் அன்பு மகனே – என்றார் அவர்.
இந்த உபநிஷத அத்தியாயம் முழுவதையும் முன்பு நான் தமிழாக்கம் செய்திருக்கிறேன். இங்கே வாசிக்கலாம்.
(ஜடாயு தனது ஃபேஸ்புக் பக்கத்தில் எழுதியது)
‘இந்திய தேசிய நெடுஞ்சாலை எண் ஒன்று’ என்ற கெளவரத்தைப் பெற்றிருக்கும் பரபரப்பான டெல்லி – பதான்கோட் 6 வழிச் சாலையில் சென்றுகொண்டிருக்கும் நம்மைச் சட்டென்று கவரும் அந்த பிரமாண்டமான நுழைவாயிலும் அதன் மீதிருக்கும் கீதோபதேசச் சிற்பமும் நாம் பார்க்கப் போய்க்கொண்டிருக்கும் ‘குருஷேத்திரா’ நகர் அதுதான் என்பதைச் சொல்லுகிறது. பல பஞ்சாப்-ஹரியான் கிராமங்களைப் போல குருஷேத்திராவும் மெல்ல மெல்ல தனது கிராம முகத்தை இழந்து நகரமாகிக் கொண்டிருப்பது அதன் வீதிகளில் தெரிந்தாலும், நகர் முழுவதிலும் சாலைச் சந்திப்புகளில் காணப்படும் அர்ஜுனன் சிலை, விஷ்ணு சக்கரம் தாங்கிய பகவானின் விரல், கீதையின் வாசகங்கள் பொறிக்கப்பட்ட பாறைகள் முதலியவை அந்த இடத்தின் அழகான பாரம்பரியத்தைத் தெளிவாகச் சொல்லுகின்றன.
அவர் தந்த பட்டியலில் முதலிடம் இந்தத் தீர்த்தம். 1800 அடி நீளம் 1800 அடி அகலப் பரப்பில் பரந்து விரிந்திருக்கும் பிரம்ம ஸரோவரைப் பார்த்துப் பிரமித்து நிற்கிறோம். சரியாகத்தான் பெயரிட்டிருக்கிறார்கள். (ஸரோவர் என்றால் கடல்.) நீண்ட படித்துறைகள், அகன்ற பாதை, உடைமாற்றிக்கொள்ள வசதியாகக் கட்டப்பட்ட மண்டபங்களால் இணைக்கப்பட்ட சுற்றுப்புறப் பிராகாரம், அதன் மேல்தளத்திற்குப் போக படிகள், அங்கே வசதியாக உட்கார்ந்து இந்த அழகான அமைதிக்கடலை ரசிக்க ஆசனங்கள், எல்லாவற்றிக்கும்மேல் பளிச்சென்ற பராமரிப்பு. ஆச்சரியமாகவும் சந்தோஷமாகவுமிருக்கிறது.
குழம்பிய முகத்துடன் நிற்கும் அர்ஜுனன்– வலது கரத்தில் குதிரைகளின் கடிவாளங்களை லாகவமாகப் பிடித்தபடி முகத்தைச் சற்றே திருப்பி அவருடன் பேசும் கண்ணண், சீறீப் பாயத் தயாராகவிருக்கும் குதிரைகள் என்று ஒவ்வொரு அங்குலத்திலும் உயிரோட்டத்தைக் காட்டும் அந்த பிரமாண்டமான கீதோபதேசக் காட்சி- சிற்பத்தின் செய்நேர்த்தி நம்மை அந்த இடத்திலியே கட்டிப் போடுகிறது. ஓடத் துடிக்கும் நான்கு குதிரைகள் காட்டும் வெவ்வேறு முக பாவனைகள், பறக்கும்கொடி தாங்கிய ரதத்தின் குடையின் முகப்பில் சிறிய ஆஞசனேயர் உருவம், குடையிலிருந்து தொங்கும் சிறுமணிகள்(*) போன்ற சின்னச் சின்ன விஷயங்கள் கூட நுட்பமாக வடிக்கப்பட்டிருப்பதில், உருவாக்கிய கலைஞர்களின் ஆத்மார்த்தமான உழைப்பை உணருகிறோம். எத்தனை பேர், எத்தனை நாள்கள் உழைத்தார்களோ என்று வியக்கிறோம்.
அந்த வாளகத்தைவிட்டு வெளியே வந்து நடக்கும்போது, வீதி முழுவதும் பல அறக்கட்டளைகள் நிறுவியிருக்கும் கீதா மந்திர்கள். அம்புப் படுக்கையில் கிடக்கும் பீஷ்மருக்கு தன் பாணத்தால் அர்ஜுனன் நீலத்திலிருந்து நீர் வழங்கும் காட்சியையும், தன் குருதியாலேயே முதியவருக்குக் கர்ணன் தானம் தரும் காட்சியையும் சிலைகளாக்கி முகப்பில் நிறுத்தியிருக்கும் அந்த பிர்லா அறக்கட்டளையின் மந்திருக்குள் நுழைகிறோம். நிறுவிய காலகட்டதில் நவீனமாக இருந்திருக்கும் நகரும் பொம்மைகளாலான மஹாபாரதக் காட்சிகள் இன்று பொலிவிழந்தும் செயலிழந்துமிருக்கின்றன.
நகரில் 300க்கும் மேற்பட்ட கோவில்களிருப்பதைவிட ஆச்சரியம் அவற்றில் தினசரி வழிபாடுகள் தவறாமல் நடைபெறுவதுதான், புனிதமான கீதைபிறந்த இடத்தைப் பார்க்கப் பயணத்தைத் தொடரும் வழியில் நாம் சென்ற இந்த பத்திரகாளி கோயில் தான் மிகமிகப் பழமையான சக்திபீடம். கிருஷ்ணரே வழிபட்டதாக அறியப்பட்டது. வேண்டிக்கொண்டபடி போரில் வெற்றி அருளியதால் பாண்டவர்கள் தங்கள் குதிரைகளையே அன்னைக்குக் காணிக்கையாகக் கொடுத்திருக்கிறார்கள். இன்றும் வேண்டுதல் பலித்தால் பத்தர்கள் சிறிய மண்குதிரை பொம்மையை காணிக்கையாகப் படைக்கிறார்கள். சன்னதியில் மலர்ந்த தாமரையில் நிற்கும் ஒரு துண்டிக்கப்பட்ட கால்; தேவியின் உடல் வெட்டி வீசப்பட்டு விழுந்த இடங்கள் எல்லாம் சக்திபீடங்கள் என்றும் இங்கு விழுந்தது கால் என்றும் அறிகிறோம். இப்படி, தனியாக அங்கம் மட்டும் வேறுஎங்காவது பூஜிக்கப்படுகிறதா என எண்ணிக்கொண்டே பயணத்தைத் தொடர்கிறோம்.
இந்தக் குளமும். ஆலமரமமும் தான் நடந்த பாரதப்போருக்கும், பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் அர்ஜுனனக்கு கீதையை உபதேசித்ததற்குமான சாட்சி. அந்த மரத்தின் விழுதுகளில் வழித்தோன்றலாக எழும் மரங்களை பலஆயிரமாண்டுகளாக போஷித்துப் பாதுகாத்துவருகிறார்கள். தொடர்ந்து பராமரிக்கபடும் குளத்தையும், மரத்தையும் தரிசிப்பதைப் புண்ணியமாகக் கருதி வருபவர்களுக்கு, அருகிலேயே கீதைபிறந்த கதையை தினசரி இரவில் ஒலி, ஒளிக் காட்சியாகக் காட்டுகிறர்கள்