சிந்துவெளி நாகரீகத்தின் உண்மை வரலாற்றைக் கூறும் நூல். மார்ச்-30 (வெள்ளி) மாலை 6 மணி, சென்னை ஆழ்வார்பேட்டையில் நடக்கிறது. நூலாசிரியர் மிஷேல் தனினோ, பேரா. கே.வி.ராமன், முனைவர் நந்திதா கிருஷ்ணா கலந்து கொள்கின்றனர். கிழக்கு பதிப்பகம் மற்றும் சர் சி.பி.ராமசுவாமி ஐயர் அறக்கட்டளை இணைந்து இந்த வெளியீட்டு நிகழ்வை நடத்துகின்றர்.
However, the high cost and high adverse effects of ivermectin use make it unpopular among health-care providers. If a man wants to give her a Sint-Oedenrode nice oral sex make sure he licks with his tongue, not just his fingers. It is now much more likely that antibiotics will be prescribed to treat patients.
You may find that you fall into a pattern to sleep only a few hours before a full day's work. Pursuant to a written waiver and understanding of the possible risks, risks and benefits of the treatment, and because of medical or personal reasons i do not want to receive price for clomid tablets this treatment. In the case of physical mixing as explained below, the ingredients are simply pushed together from different parts of the container.
Azithromycin price in mercury drug stores in kolkata. If you think that you have sinus infection, then you should immediately get Greiz medical help. If that song had been in the lyrics, we'd have heard "robaxin."
நூல் குறித்து அரவிந்தன் நீலகண்டன் எழுதிய புத்தக விமர்சனம்:
இருள் பிரிந்துகொண்டிருக்கும், சற்று அதிகமாக குளிர் தாக்கிக் கொண்டிருக்கும் அந்த விடிகாலைப்பொழுதில் ரிஷிகேஷிலிருந்து துவங்கியது அந்தப் பயணம். சிறிய மலைச்சாலையில் செல்லும்போது மெல்லிய வெளிச்சத்தில் கடலாய் பரந்திருக்கும் கங்கையும் லக்ஷமண் ஜுலா பாலமும் தெரிகிறது. முந்திய நாள் மாலையில் ஹரித்வாரில் பார்த்த அழகான கங்கா ஆர்த்தி காட்சி இன்னும் மனதில் நிறைந்திருக்க அந்த வேனில்(Van) பத்ரிநாத்திற்குப் பயணப்பட்டிருக்கும் அனைவரும் ஏதோ பிராத்தித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். குறுகிய கொண்டை வளைவுகள் நிறைந்த பாதையில் 3 மணி நேரப் பயணத்தில் 70 மைல் சென்ற பின் நின்ற இடம் தேவபிராயக் என்ற சின்னஞ்சிறிய மலைகிராமம். மைல்கல் 2700 அடி உயரம் எனபதைச் சொல்லுகிறது. அங்கிருந்து மலையின் கிழே பிரம்மாண்டமான இரண்டு நதிகள் இணையும் ரம்மியமான காட்சி அந்தக் காலை வெய்யிலில் பளீரென்று தெரிகிறது. உடனே அருகில் போக மனம் துடிக்கிறது. அலக்நந்தா நதியும் பாகீரதி நதியும் ஒரே நதியாக இணைந்து “கங்கை”யாவது இந்த இடத்தில்தான். கங்கோத்திரியில் கங்கை உற்பத்தியானாலும் கங்கையாக அழைக்கபடுவது இங்கிருந்துதான். கடல் கரும்பச்சை நிறத்தில் பாகீரதியும், இளம் செம்மண் நிறத்தில் சீறிப்பாயும் அலக்நந்தாவும், நிறங்கள் துல்லியமாக வேறுபட்டும், இணைந்தபின் இரண்டுமில்லாத ஒரு புதிய வண்ணத்தில் கங்கையாக ஒடுவதும் கண்கொள்ளாக் காட்சி. அரைமணி பயணத்திற்குப் பின்னர் நதிக்கு அருகிலிருக்கும் பாதைக்குச் செல்லுகிறது வேன். சரிவான மண்பாதைக்குப் பின் சில படிகளை தொடர்ந்து சரியாக பராமரிக்கப் படாத பாதையின் முடிவில் மிகச் சிறிதாக ஒரு மேடை. பயப்படுபவர்களும், ரத்த அழுத்தம் அதிகமிருப்பவர்களும் குளிக்க முயற்சிக்க வேண்டாம் என்றும், துணிந்து குளிக்க விரும்புபவர்கள் தங்கள் பொறுப்பில் செய்யலாம் என்றும் சொல்லப்பட்டிருந்தது. காங்கிரீட் சுவரில் பொருத்தப்பட்டிருக்கும் சங்கலியைப் பிடித்த வண்ணம் இரண்டு நதி மாதாக்களும் சேருமிடத்தில் துவங்கிய அந்தக் குளியல் முதல் நிமிடப் பயம் விலகியபின் சந்தோஷமான, வாழ்நாள் முழுவதும் நினைத்தாலே உடல் சிலிர்க்கும் ஒரு இனிய அனுபவம். சில அடிகள் காலை நகர்த்தினாலே இரண்டு நதிகளின் வெவ்வேறு வேகங்களை உணர முடிகிறது. மறு கரையில் அழகிய படிகளுடனும் துறையுடனும் தெரியும் ஒருகாவி வண்ணக் கோவில். ரகுநாத்ஜி கோவில் என்றார்கள். அதிலிருந்து எழும் மணி ஓசை துல்லியமாகக் கேட்கிறது. நதியிலிருந்தே அந்தக் கோவிலை நோக்கி வணங்கிப் பிரார்த்தித்த பின் பயணத்தைத் தொடர்கிறோம். நாள் முழுவதும் நீண்ட பயணம். இமயமலைத்தொடரின் ஒரு பகுதியான நர- நாராயணபர்வதங்களின் மடியில் இருக்கிறது பத்ரிநாதர் கோவில். 108 திவ்விய தேசங்களில் ஒன்றான இதை அங்கு 7-ம் நூற்றாண்டில் ஆதிசங்கரர் நிறுவினார் எனகிறது வரலாறு. இமயமலைச்சாரலில் இருக்கும் 4 முக்கியக் கோவில்களில் (கங்கோத்ரி,யமுனோத்ரி, கேதார் என்ற சார் தாம்) ஒன்றாகக் கருதப்படும் இந்தக் கோவில் ஆண்டுக்கு 6 மாதம் மட்டுமே (மே முதல் நவம்பர் வரை) திறக்கப்பட்டிருக்கும். ஒவவொரு ஆண்டும் திறக்கும் மூடும் நாட்கள் நிர்ணயிக்கப்பட்டபின் அறிவிக்கப்படுகிறது. 11000 அடிஉயரத்திலிருக்கும் இந்தக் கோவிலுக்குத்தான் இப்போது போய்க் கொண்டிருக்கிறோம். மாறி மாறி சாலையின் இரண்டு பக்கங்களிலும் வளைந்து நம் கூடவே வரும் அலக்நந்தா நதியையை ரசித்துக் கொண்டிருக்கும் நமக்கு சட்டென்று தாக்கும் குளிர் மலையின் உயரத்தைச் சொல்லுகிறது. வேனிலிருந்து இறங்கியவுடன் சட்டென்று சென்று நம் கண்ணில் படுவது பளிச்சிடும் நீலகண்ட் பனிச்சிகரம் தான். நாம் கற்பனை செய்ததிருந்தற்கு முற்றிலும் மாறாக மிக குறைவான உயரத்தில் கண்ணை உறுத்தும் அழுத்தமான பல வண்ணங்களிடப்பட்ட நீளமான கட்டிடமாக இருக்கிறது கோவில். அதன் முன்னே ஒரு சிறிய பாலம், அடியில் பாய்ந்து செல்லும் அலக்நந்தா.
பாலத்திற்குள் நுழையும் முன் பக்கவாட்டில் தப்த்குண்ட்,சூரியகுண்ட்என்ற இரண்டு வெந்நீர் சுனைகள். பனிச் சிகரங்கள் நிறைந்த மலைகளின் மடியில் இயற்கை தந்திருக்கும் ஆச்சரியம் இது. ஆவி பறக்க கொதிக்கும் நீர், ஊற்றாக வந்துகொண்டேயிருக்கிறது. (55oc) குளிருக்கு இதமாக இருந்தாலும், அதிக நேரம் குளிக்காதீர்கள் என்று சொல்லுகிறார்கள். சோப்பு, எண்ணை பயன்படுத்தி இந்தப் புனித நீரைப் பாழ் செய்யாதீர்கள் என்ற அறிவிப்பையும், ஆனால் அதன் கீழேயே அதைப் பயன்படுத்தபவர்களையும் பார்க்க நேர்ந்தது. ஏன் தான் நம் நாட்டில் மட்டும் எல்லாப் பகுதியிலும் இப்படிப் பட்ட மனிதர்கள் தவறாமல் இருக்கிறார்களோ.?
பாலத்தினைக் கடந்து போய்ப் பல படிகள் ஏறிப்போனால் கோவிலின் நுழைவாசல். கடந்து உள்ளே செல்லும் வழியில் இரு புறமும் சாய்ந்துகொள்ளும் வசதியான நாற்காலிகளில் ஸ்வெட்டர், கோட், குல்லாய் அணிந்து அமர்ந்திருந்த நான்கு பேர் ஸ்லோகம் சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். கூர்ந்து கவனித்ததில் அது விஷ்ணு சகஸ்ரநாமம் எனப் புரிகிறது. கணிரென்ற எம்எஸ் அம்மாவின் குரலில், ராகத்தில் மட்டுமே கேட்டுப் பழகிவிட்ட நமக்கு அது வித்தியாசமாகவும் பக்திக்குள்ள கம்பீரத்துடன் இல்லாது போலவும் தோன்றுகிறது. ஒரு மண்டபத்தைக் கடந்து உள்ளே சன்னதியில் மிகச் சிறிய அளவில் மூலவர் மூர்த்தி, பத்ரிநாராயணர். மூன்று அல்லது நாலு அடி உயரம் தானிருக்கும். மிக அபூர்வமான கறுப்பு சாளகிராமத்தில் செதுக்கப்பட்டது. பெருமாள் பத்மாஸானத்தில் தியானத்திலிருக்கிறார். இது இப்படி சிலைவடிவிலேயே ஆதிசங்கருக்கு அலக்நந்தாவில் நீராடும்போது கிடைத்ததாகவும் அதை தப்தகுண்ட் அருகே ஒரு குகையில் நிறுவி அவர் பூஜை செய்ததாகவும் பின்னர் மனார்கள் எழுப்பிய இந்த கோவிலில் எழுந்தருளியிருப்பதாகவும் ஸ்தலபுராணம். கர்ப்பகிரஹத்தில், நர நாரயாணர், மண்டியிட்ட நிலையில் நாரதர், கருடர், குபேரர் வெள்ளியில் ஒரு பிள்ளையார் எல்லாம். சற்று சிரமப்பட்டால் தான் எல்லோரையும் தரிசிக்கமுடியும். நடக்கும் பூஜையை வெளியே தர்ஷன் மண்டபத்திலிருக்கும் ஒருவர் மைக்கில் ஹிந்தியில் விளக்கிச் சொல்கிறார். அது கார்வாலி கலந்த ஹிந்தியாக இருப்பதால் புரிந்து கொள்வது சற்றுச் சிரமமாகயிருக்கிறது. சிறிய பிரகாரம் சுற்றிவரும்போது சனனதிக்குத் தங்கக் கூரையிடப்பட்டிருப்பது தெரிகிறது.
கர்ப்பகிரஹத்தில் பூஜை செய்பவர் நம்பூதிரி. பிரம்மச்சாரி. 8ம் நூற்றாண்டில் சங்கராச்சாரியார் துவக்கியதிலிருந்து பல நூறாண்டுகளாகத் தொடரும் சம்பிராதயம் இது. கார்வார் மன்னரும் திருவனந்தபுரம் மன்னரும் தேர்ந்த்தெடுக்கும் இவரை ராவல் மஹாராஜ் என அழைக்கிறார்கள். உத்திரப் பிரதேச, உத்திராஞ்சல் மாநிலங்களின் அரசு மரியாதைகளை பெறும் அந்தஸ்த்திலிருக்கும் இவருக்கு மட்டும்தான் இங்கு பூஜை செய்யும் உரிமை.
திருவனந்தபுர மற்றும் கார்வால் மன்னர்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்படுபவர் இவர். பாரதத்தின் தென் கோடியிலிருந்து வரும் ஒருவருக்கு அதன் வடகோடியிலிருக்கும் இந்த முக்கியமான கோவிலில் இத்தகைய உரிமைகள் வழங்கப்பட்டிருப்பதின் மூலம் நமது முன்னோர்கள் பக்தியினால் இப்படி தேசத்தை இணைத்திருப்பது இந்தியர்களுக்குப் பெருமை தரும் ஒரு விஷயம்.
கோவிலின் கீழே முன்பு குகையாகயிருந்து இபோது ஒரு அறையாக மாற்றப்பட்டிருக்கும் இடத்தில் வசிக்கும் இவர் கோவில் திறந்திருக்கும் 6 மாத காலத்திற்கு நதியை தாண்டிப் போகக்கூடாது. தங்குமிடத்திலிருந்து தினசரி பூஜைக்கு வரும் போது ராஜக்களைப்போல விசேஷமான ஆடைகளில் சகல மரியாதையுடனும் அழைத்துவரப்படுகிறார். அவர் வரும் போது யாராவது குறுக்கே நடப்பது கூட அவமரியாதையாக கருதப்படுகிறது. பூஜை இல்லாத நேரங்களில் வேஷ்டி, குர்த்தா தொப்பி அணிந்திருக்கும் அவரை எளிதாகச் சந்தித்துப் பேசமுடிகிறது. ஆங்கிலம், ஹிந்தி, மலையாளம், கன்னடம் தெரிந்திருக்கிறது. காலை 4.30, மணிக்கு இவர் செய்யும் அபிஷகத்துடன் பூஜை துவங்குகிறது. கேரள சம்பிரதாயப்படி சம்ஸ்கிரதத்தில் தான் பூஜை. பிரசாதமாக சர்க்கரையில் செய்யப்பட்ட சிறு பொரி உருண்டைகளும், பாதம் பருப்பும் தரப்படுகிறது. நாம் அர்ச்சனைத் தட்டுகள் தர முடியாது. சன்னதியில் குபேரர் காலடியில் வைத்து எடுத்த காசுகள் வீட்டிலிருந்தால் செல்வம் பெருகும் எனபதால் பலர் காசுகளை வைக்கக் கொடுத்து வாங்கிக் கொள்கிறார்கள். பலகாசுகளை ஒரு சின்ன டப்பா அல்லது கிண்ணத்தில் கொடுத்தால் ஏற்க மறுக்கிறார்க்ள். உடன் வந்த நண்பர் துணியில் கட்டங்களுக்கிடையே ஒவ்வொரு காசுகள் வைத்துத் தைத்த ஒரு பட்டு துணியைக் கொண்டு வந்திருந்தார். குபேரருக்கு அதை ச் சார்த்திப் பெற்று பின் அதை வெட்டிப் பலருக்கும் கொடுத்தார். மாற்றி யோசித்த இந்த மனிதரை பயணத்தில் வந்த பலரும் பாராட்டினர்.
கோவிலுக்கு முன்னே உள்ள ஒரே தெரு முழுவதும் கடைகள். இந்தியாவின் அனைத்து மொழிகளிலும் (பலவற்றில் பிழைகளுடன்) எழுதபட்ட போர்டுகளுடன் உணவுச் சாலைகள். அடர்ந்த தாடி மறைக்குமளவிற்கு உத்திராட்ச மாலைகள் பல அணிந்து, எதிரே வரும் ஒரு சாமியார் நமக்கு விஸிட்டிங் கார்டு தருகிறார். கார்டைப் பார்த்த பின்தான் புரிகிறது அவர் சாமியார் இல்லை என்பது. ருத்திராட்சம், ஸ்படிகம் வாங்க உதவும் கன்ஸல்ட் டண்ட்டாம். “கடைக்காரர்கள் ஏமாற்றுவார்கள் நான் அவைகள் பற்றி நன்கு அறிந்தவன் நான் வாங்கிக்கொடுக்கிறேன்” . தொடர்ந்து சந்தித்த பல கன் ஸல்ட்டண்ட்களிடம் பேசியதில் தெரிந்த விஷயம். கடைக்காரர்கள் தங்கள் எஜெண்ட்களுக்குத் தந்திருக்கும் பெயர் கன்ஸல்ட்டண்ட்.
மாலை துவங்கிய உடனேயே இருள் பரவத் தொடங்கி விடுகிறது. பயணிகளின் இரைச்சல் அடங்கியிருப்பதால் ஓடும் அலக்நந்தா நதியின் ஒசை தெளிவாகக் கேட்கிறது. மெல்லப் பரவும் மெல்லிய வெண்பனி மேகங்களின் இடையே மங்கிய விளக்கொளியில் கனவுக் காட்சியாகத் தெரிகிறது கதவுகள் மூடப்பட்ட பத்ரிநாதரின் கோவில்.
சரஸ்வதி நதி ஒரு தொன்ம நினைவாக இந்திய மனதில் தொல்-வரலாற்றுக் காலம் தொட்டே ஓடிக்கொண்டிருக்கும் ஒன்று. ஆனால் வரலாற்றின் ஆவணங்கள் மீட்டெடுக்கப்படும் போது அதன் இடம்தான் என்ன? பழமையான கற்பனையா அல்லது ஒரு யதார்த்தமா? அல்லது அதன் ஆன்மீக பண்பாட்டு குறியீட்டு முக்கியத்துவமா?
வரலாற்று ஆராய்ச்சியாளரும் எழுத்தாளருமான மிச்சேல் தனினோ (Michel Danino) எழுதியுள்ள நூல் ‘The Lost River: On the trail of the Saraswathi’ : மறைந்த நதி: சரஸ்வதியைத் தேடி எனும் நூல் இந்த கேள்விகளுக்கு அறிவியல் பூர்வமாக விடை காண முயல்கிறது. இந்த நூல் ஒரு அறிவியல் தேடல். தேடப்படும் பொருளோ நம் நரம்புகளில் இன்றும் பாய்ந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு வாழும் பண்பாட்டின் மூல ஊற்றுக்களைத் தேடி. இந்த பண்பாட்டின் ஊற்றுக்கள் வெறும் உருவகங்கள் மட்டுமில்லை. அவை தார் பாலை வனத்திலும் இமயம் முதல் குஜராத் வரை நீண்டுகிடக்கும் வறண்ட நதிப் படுகையிலும் அடி ஆழத்தில் துயில் கொண்டிருக்கின்றன என்பது இந்த தேடலை மிகவும் சுவாரசியமானதாக ஆக்குகிறது.
இந்த நூலின் முதல் பகுதி நம் நாட்டின் காலனிய ஆட்சியின் போது சரஸ்வதி நதிப்படுகையை பிரிட்டிஷ் நிலவியலாளர்கள் கண்டடைந்த விதத்தை விவரிக்கிறது. தனினோ மிகவும் சிரமப்பட்டு அந்த காலத்தின் அரிய வரைப்படங்களை சேகரித்து ஒரு அழகிய தேடல் படலத்தை உருவாக்குகிறார்.
உதாரணமாக 1862 இன் பிரிட்டிஷ் இந்திய வரைபடம் காகர் நதியின் இணை நதியை சூர்ஸ்வதி (‘Soorsutty’) என கூறுவதை அளிக்கிறார். (பக்.20) அண்மைக்காலங்களில் செயற்கைகோள் புகைப்படத்தின் விளைவாகவே சரஸ்வதி கண்டுபிடிக்கப்பட்டதாக தவறாக சில வட்டங்களில் புழங்கும் கதை தவறானது என்பதை இது காட்டுகிறது. அந்த நதிப்படுகையைச் சுற்றிலும் இருக்கும் நாட்டார் வழக்குகளில் சரஸ்வதி ஒரு சாஸ்வதமான இருப்பாகவே இருந்துவந்ததை தனினோ பிரிட்டிஷ் ஆவணங்கள் மூலம் காட்டுகிறார். ”மறைந்த நதி” என இந்த வறண்ட நதிப் படுகையை மகாபாரதமும் வேதங்களும் கூறுவதைச் சரஸ்வதியுடன் இணைத்துப் பேசும் நிலவரையியலாளர் சி.எஃப்.ஓல்தம், வேதங்களும் சரி மகாபாரதமும் சரி சரஸ்வதி குறித்துகூறும் விவரணஙகள் ”அந்தந்த காலகட்டங்களைச் சார்ந்த உண்மையாகவே இருந்திருக்க வேண்டும்” என கூறுகிறார். (பக்.34)
வேத இலக்கியத்திலிருந்து புராண இலக்கியம் வரையிலுமாக சரஸ்வதி குறித்து கூறப்படும் தொன்ம சேதிகளை ஐதீக விவரணங்களை தனினோ தொகுத்தளிக்கிறார். இந்த தொன்ம பரிபாஷைக்குள் ஒளிந்து இருக்கும் சரஸ்வதி குறித்த நிலவியல் தரவுகள் என்னவாக இருக்கும் என தேடுகிறார். சரஸ்வதி பயணித்த வரலாற்றுப்பாதை எது?
விஷ்ணுபுராணத்தில் சரஸ்வதி நதி குறித்து எவ்வித குறிப்பும் இல்லை. மார்கண்டேய புராணத்தில் அந்த நதி வேதத்தில் சரஸ்வதி எந்த வரிசையில் கூறப்படுகிறதோ அதே வரிசையில்தான் கூறப்படுகிறது. பத்மபுராணம் அனைத்தையும் விழுங்கும் அக்னியின் பரவலை சரஸ்வதி நதியின் மறைவுடன் இணைத்து பேசுகிறது. இது அந்த நிலப்பரப்பு முழுக்க பரந்து விழுங்கிய ஒரு வறட்சியை குறித்த நினைவாக இருக்கலாமா? (பக் 44) பின்னர் கல்வெட்டுச்செய்திகள் செப்பேடுகள் ஆகியவற்றுக்கு நகர்கிறார் தனினோ. இஸ்லாமிய வரலாற்று ஆவணங்களும் சரஸ்வதி குறித்த செய்திகளை அளிக்கின்றன. 15 ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்ட தாரிக் ஈ முபாரக் ஷாஹி எனும் நூலில் சரஸ்வதி எங்கே ஓடியிருக்க வேண்டும் என்பது குறித்து கூறப்படுகிறது. (பக்.46)
தனினோ இனி நவீன காலகட்டத்தில் சரஸ்வதி நதி குறித்து செய்யப்பட்ட ஆராய்ச்சிகளுக்கு வருகிறார். இங்கு ஆராய்ச்சி படு சுவாரசியமான வேகம் கொள்கிறது. நிலத்தகடுகளின் இயக்கம் குறித்த ஆராய்ச்சியும் செயற்கைகோள் தூர-புகைப்படத் துறையும் எப்படி இந்த நதியின் இருப்பில் மீண்டும் ஆர்வத்தை ஏற்படுத்தின?ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகளாக ஒரு தேச பண்பாடு தன் நினைவுகளில் பதிவு செய்து வைத்திருந்த அந்த தொன்ம நதி அறிவியலின் விளிம்பில் இருக்கும் தொழில்நுட்ப உதவியுடன் வரலாற்று உண்மையாக உயிர் கொண்டு எழுந்த தருணங்கள் படிப்போருக்கு மின்னதிர்வுகளாக ஆர்வக்கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்துகின்றன. இத்தேடலின் தொடக்கப்புள்ளியான ஆராய்ச்சி தாள் விஞ்ஞானி யஷ்பால்-ஆராய்ச்சியாளர்களால் சமர்ப்பிக்கப்பட்டது ‘Remote Sensing of the ‘Lost’ Sarasvati River’
தனினோ முடிக்கிறார்:
இஸ்ரோ ஆராய்ச்சியின் ஒட்டுமொத்த முடிவு யாதெனில் பல தொல்-நதிப்படுகைகள் இருக்கின்றன என்பதும் அவை பெரும்பாலும் சரஸ்வதி நதியின் படுகைகளாகவே இருக்கவேண்டுமென்பதும். அது நாம் பெரும்பாலான எளிய வரைப்படங்களில் காண்பது போல ஒற்றை வரி ஓட்டம் அல்ல. அதன் சிக்கலான அமைப்பு அந்த பிரதேசத்தின் வரலாற்றின் சிக்கலான நீரோட்டத்தை நினைவுப்படுத்துவது. (பக்.72)
சரஸ்வதி நதி குறித்த அறிவியல் ஆராய்ச்சி பலதுறை நிபுணத்துவத்தைக் கோருகிறது. உண்மையில் பலதுறைகளும் அவையவற்றின் பணிகளின் போது கிடைத்த தரவுகள் ஒருங்கிணைந்து சரஸ்வதியின் தேடலை மேலும் மேலும் விரிவாக்குகின்றன. உதாரணமாக ராஜஸ்தானின் ஜெய்ஸால்மிர் மாவட்டத்தின் வட மேற்கு பகுதியில் பாபா அணு ஆராய்ச்சி மையத்தின் அறிவியலாளர்கள் நிலத்தடி நீர் இயக்கமற்ற (மழை நீர் சேகரிப்பின்) ஒரு தேக்கமாக இல்லாமல் ஒரு நீர் பிரவாகமாக ஓடிக்கொண்டிருப்பதைக் காண்கிறார்கள். அது அண்மைக்கால மழைநீர் சேகரிப்பிலிருந்து பெறப்பட்டதல்ல மாறாக ஹிமாலய நதி நீர்களின் தன்மை கொண்டதாக இருப்பதை ஐஸடோப் ஆய்வுகள் மூலமாக அறிகிறார்கள். தொன்ம நதி ஒன்று ஐஸோடோப் ஆராய்ச்சியின் மூலம் உருபெறும் ஆராய்ச்சி சுவாரசியங்கள் பக்கங்கள் தோறும் விரிகின்றன. நிலத்தடி நீர் பம்புகள் மூலம் வெளிக்கொணரப் படும் போது சில இடங்களில் நாற்பதாண்டுகளாக நீர் தங்கு தடையின்றி வந்துகொண்டே இருக்கிறது. 1999 இல் மற்றொரு ஆராய்ச்சி நிலத்தடி நீர் மட்டம் இந்த பாலைவனப்பகுதியில் குறையாமல் நீரோட்டமாக ஒரே அளவில் இருந்து வருவதைக் காட்டுகிறது. மகாபாரத்த்தின் கவித்துவ வரிகளை இந்த இட்த்தில் தனினோ வாசகர்களுக்கு நினைவூட்டுகிறார் “பூமியின் உள் உறுப்புகளூடாக ஓடும் கண்ணுக்குத் தெரியாத பிரவாகம்” (பக்.75)
இதன் பிறகு தனினோ சரஸ்வதி-சிந்து பண்பாட்டு வெளியில் நம்மை ஒரு பெரிய அகழ்வாராய்ச்சி சுற்றுப்பயணத்தில் அழைத்துச் செல்கிறார். நாம் இதுவரை பார்த்து வளர்ந்த ஹரப்பா மொஹஞ்சதாரோ பாடப்புத்தக வரைப்படங்களெல்லாம் கறுப்படித்த மோசமான புகைப்படங்கள் அல்லது சிறுபிள்ளைத்தனமாக எவ்வித அக்கறையும் சிறிதுமின்றி உருவாக்கப்பட்ட கைப்படங்கள். ஆனால் இங்கு நாம் காணும் புகைப்படங்கள் (கறுப்பு வெள்ளை படங்கள்தான்) அருமையாக அப்பண்பாட்டின் கம்பீரத்தையும் பன்முகத்தன்மையையும் நமக்குக் காட்டுகின்றன. மிக அண்மைக்கால அகழ்வாராய்ச்சி கண்டுபிடிப்புகளின் புகைப்படஙகளும் நம்மை ஆச்சரியப்படுத்துகின்றன.
உதாரணமாக பன்வாலியில் உள்ள நெருப்பு சடங்கு கோவில் (பக்.157), கலிபங்கன் வீட்டின் சித்திர தரை (பக்.160), லோத்தாலின் கப்பல் துறை அது எப்படி இருந்திருக்குமென்று ஓவியரின் கற்பனை உருவாக்கம் (பக்.162-3), தோலவிராவின் பாறையைக் குடைந்து உருவாக்கப்ப்ட்ட நீர் சேகரிப்பு அமைப்பு … இவை எல்லாம் நம் கண் முன் ஒரு புதிய உலகை திறக்கின்றன. நம் ஆர்வத்தை தூண்டுகின்றன. இப்புகைப்படங்கள் அனைத்தும் இந்திய அகழ்வாராய்ச்சி மைய காப்புரிமை கொண்டவை. இவற்றை ஒரு மிஷேல் தனினோ பெற முடியுமெனில் ஏன் நம் பாடநூல் பதிப்பகங்கள் பெற முடியாது? இதற்கான ஒரே பதில் சிரத்தையின்மை. நம் குழந்தைகளுக்கு நம் வரலாறு சிறப்பாக் கொண்டு போய் சேர்க்கப்ப்ட வேண்டுமென்பதில் அக்கறையின்மை.
இங்கு மற்றொரு சுவாரசியமான விஷயத்தையும் குறிப்பிட வேண்டும். இந்தியா விடுதலை பெற்ற பிறகு புகழ்பெற்ற வரலாற்றாசிரியரான கே.எம்.பணிக்கர் இந்தியாவின் முதல் பிரதமர் ஜவகர்லால் நேருவுக்கு ஒரு கோரிக்கை குறிப்பினை அனுப்புகிறார். ”ஒரு காலத்தில் சரஸ்வதி நதி பாய்ந்தோடி கட்ச் வளைகுடா பகுதிக்குள் பாய்ந்த பாதையில் இருக்கும் பைகானூர் ஜெய்சால்மீர் ஆகிய பாலைவனப்பிரதேசங்களில் அகழ்வாராய்ச்சிகளை இந்திய அகழ்வாராய்ச்சி கழகம் நடத்த ஏற்பாடுகள் செய்ய வேண்டும்” ஜவஹர்லால் நேரு இந்த சரஸ்வதி நதி அகழ்வாராய்ச்சி திட்டத்தை அமுல்படுத்துகிறார்.. (பக்.135) ஆக சரஸ்வதி நதி அகழ்வாராய்ச்சி என்றதுமே “ஹிந்துத்துவ கற்பனை” என கூறுவோர் அந்த கற்பனையையும் ஹிந்துத்துவத்தையும் நேருவிடமிருந்தே ஆரம்பிக்க வேண்டும்.
சரஸ்வதி குறித்து தனினோவின் சொந்த கருத்துகள் என்ன? பின்னாட்களில் ஹரப்பன் பண்பாடு என அழைக்கப்படும் அதன் பரிணாம வளர்ச்சியில் சரஸ்வதி நதி ஒரு முக்கிய பங்கு வகித்துள்ளது. எனவேதான் பல அகழ்வாராய்ச்சியாளர்கள் அதை சரஸ்வதி-சிந்து பண்பாடு என அழைக்க தயங்குவதில்லை. இந்த நதிப்படுகை நாகரிகத்துடன் நம் இன்றைய பாரத சமுதாயம் தொடர்ச்சியான பண்பாட்டு உறவு கொண்டுள்ளது. இன்றைக்கும் ராஜஸ்தான் ஆழ்கிணறுகளுக்கு சரஸ்வதி நதியின் நிலத்தடி பிரவாகம் நன்னீர் அளித்து வருவது போல பாரத பண்பாட்டுக்கு ஊற்றுக்கண்களாக சரஸ்வதி பண்பாடு இருந்து வருகிறது. அதன் நினைவு நம் கூட்டு நனவிலியில்.
ஆனால் இந்த மகாநதியின் வரலாற்றில் பெரும் மாற்றத்தை கொண்டு வந்த அந்த இயற்கை நிகழ்வுதான் என்ன? அது திடீரென நிகழ்ந்த பெருநிகழ்வா அல்லது நூற்றாண்டுகளாக நிகழ்ந்த ஒரு மெதுவான மாற்றமா? தனினோ நம் முன்னால் தரவுகளின் அட்டவணை ஒன்றை விரிக்கிறார். ஏழு ஆராய்ச்சிகள் பழங்கால தட்பவெப்ப சூழலை ஆராய்ச்சி செய்து ஹரப்பா பண்பாட்டு முதிர்ச்சியின் போது அங்கு வறண்ட சூழல் நிலவியதென முடிவுக்கு வருகின்றன. இன்னும் ஏழு ஆராய்ச்சிகள் பழங்கால தட்பவெப்ப சூழலை ஆராய்ச்சி செய்து ஹரப்பா பண்பாட்டு முதிர்ச்சியின் போது அங்கு அதீத மழைச்சூழல் நிலவியதென முடிவுக்கு வருகின்றன.
இரண்டுமே நிகழ்ந்திருக்கலாம் அதீத மழை அதீத வறட்சி. நிலத்தடுக்குகளின் உராய்வு என அனைத்துமே சரஸ்வதியின் “விநாசனத்தை” ஏற்படுத்தியிருக்கலாம் என கூறுகிறார் தனினோ. அதன் கிளைகள் வேறு நதிகளுடன் இணைந்தன. ஒரு நதி மறைந்தது. அது வளர்த்த ஒரு பண்பாடு தடுமாறியது. வீழ்ச்சியடைந்த்து. மாற்றம் கொண்டு மீண்டது. தன் நினைவுகளில் அந்த நதியை –அன்னைகளில் சிறந்தவளாக, தெய்வங்களில் சிறந்தவளாக- என்றென்றைக்குமாக குடியேற்றி வணங்கியது. அவளே அறிவைத் தந்தாள். அவளே நம் பண்பாட்டை உருவாக்கினாள். அவள் பாரத்த்தின் கூட்டு மனதில் நனவிலும் கூட்டு நனவிலியிலும் வாக்தேவதையாக கலையரசியாக உருவெடுத்தாள். .
ஆக தனினோ முடிக்கும் போது சரஸ்வதி ஒரு புத்தெழுச்சியின் பிறப்புக்கும் ஆழ்ந்த உருவகமாகிவிடுகிறாள்.
இந்நூலை படிப்பதற்கு முன்னால் வாசகர்கள் கட்டாயமாக “நடக்காத படையெடுப்பு”‘Invasion that Never was’ என ஆரிய படையெடுப்பு/புலப்பெயர்வு கோட்பாட்டின் ஆதாரமின்மை குறித்து தனினோ எழுதிய நூலை படித்துவிட்டு இதனை படிப்பது நல்லது. அது ஒரு நல்ல ஆர்வமூட்டும் தொடக்கமாக அமையக்கூடும்.
பாரதத்தின் பண்டைய வரலாற்றினை அறிவது எப்படி என ஆர்வமுடனும் அறிவியல் கண்ணோட்டத்துடனும் அணுகும் எவருக்கும் இந்த நூல் ஒரு நல்ல கையேடு. ஒரு வரலாற்று புதிரை எப்படி பல கோணங்களில் அணுகுவது என்பதை கூறும் சுவாரசியமான அறிவியல் கதை சொல்லி. அகழ்வாராய்ச்சிக் குழிகளிலிருந்து கடும் சூரிய வெயிலில் அகழ்வாராய்ச்சியாளர்கள் உருவாக்கும் அறிதலை பொதுமக்களுக்கு சுவாரசியத்துடன், அரசியல் சார்பில்லாமல், அதே நேரத்தில் உண்மையை எவ்விதத்திலும் சமரசம் செய்யாமல் கொண்டு வந்து கொடுப்பது எளிதல்ல. அந்த மகத்தான சாதனையை தனினொ செய்திருக்கிறார். அவருக்கு பாரத மக்கள் நன்றி கடன் பட்டிருக்கிறார்கள்.
தனினோ இனி நவீன காலகட்டத்தில் சரஸ்வதி நதி குறித்து செய்யப்பட்ட ஆராய்ச்சிகளுக்கு வருகிறார். இங்கு ஆராய்ச்சி படு சுவாரசியமான வேகம் கொள்கிறது. நிலத்தகடுகளின் இயக்கம் குறித்த ஆராய்ச்சியும் செயற்கைகோள் தூர-புகைப்படத் துறையும் எப்படி இந்த நதியின் இருப்பில் மீண்டும் ஆர்வத்தை ஏற்படுத்தின?ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகளாக ஒரு தேச பண்பாடு தன் நினைவுகளில் பதிவு செய்து வைத்திருந்த அந்த தொன்ம நதி அறிவியலின் விளிம்பில் இருக்கும் தொழில்நுட்ப உதவியுடன் வரலாற்று உண்மையாக உயிர் கொண்டு எழுந்த தருணங்கள் படிப்போருக்கு மின்னதிர்வுகளாக ஆர்வக்கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்துகின்றன. இத்தேடலின் தொடக்கப்புள்ளியான ஆராய்ச்சி தாள் விஞ்ஞானி யஷ்பால்-ஆராய்ச்சியாளர்களால் சமர்ப்பிக்கப்பட்டது ‘Remote Sensing of the ‘Lost’ Sarasvati River’