Tag: தசரதர்

ஆங்கில மூலம் : எஸ். லக்ஷ்மிநாராயணன்
தமிழாக்கம் : எஸ். ராமன்

முந்தைய பகுதிகள்

தொடர்ச்சி..

8.1 மதி மயங்கலும் மன்னிப்புக் கேட்டலும்

இராமர்தான் தன்னை அயோத்யா திரும்பி தசரதரிடம் இவையெல்லாம் சொல்லச் சொன்னார் என்று சுமந்த்ரா சொன்னதும், இராமர் காட்டிலேயே தங்கப்போவதும், அவரை இனி பதினான்கு வருடங்கள் பார்க்கவோ, தொடர்பு கொள்ளவோ முடியாது என்பதும் தசரதருக்குத் தெள்ளத் தெளிவாகப் புரிந்துவிட்டது. அதனால் தசரதருக்கும், கௌசல்யாவிற்கும் மிகுந்த துயரமே ஏற்பட்டது. அதன் விளைவாக அவள் பங்கிற்கு அவளும் தசரதரை கடுஞ்சொற்களால் ஏசி, தன் மகனை வன வாசம் அனுப்பியதற்காக அவரை வசை பாடவும் ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

அவளை எப்படி சமாதானப்படுத்துவது என்று தசரதருக்குத் தெரியவில்லை. அவர் தன் கைகள் இரண்டையும் கூப்பி, நடந்தது எல்லாவற்றுக்கும் தன்னை மன்னித்து விடுமாறு அவளிடம் மன்றாடினார். கௌசல்யாவிற்கோ தன் கணவனே தன்னிடம் மன்னிப்பு கேட்பதைப் பார்த்து மனம் தாளவில்லை. தசரதரே ராமனைக் காட்டுக்கு அனுப்பவில்லை என்று கௌசல்யாவிற்கு நன்கு தெரியும். அது தவிர நடந்ததற்கு மாறாக ஏதேனும் நடந்திருக்க வேண்டுமென்றால், அது அவருக்கு தனது வாக்கைக் காப்பாற்ற முடியாதவர் என்ற பழிச்சொல்லைத்தான் கொடுத்திருக்கும். அதை உணர்ந்த கௌசல்யா தாங்க முடியாத துக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள். ஆனாலும் அவள், தான் படும் துயரத்தினால் மதி இழந்து, அவரைச் சொல்லக்கூடாத வார்த்தைகளால் திட்டி விட்டதாகவும், அதனால் அவரிடம் இப்போது மன்னிப்பு கேட்பதாகவும் அழுதுகொண்டே கேட்டாள்.

ஸோ²கோ நாஸ²யதே தை⁴ர்யம்ʼ ஸோ²கோ நாஸ²யதே ஸ்²ருதம் |
ஸோ²கோ நாஸ²யதே ஸர்வம்ʼ நாஸ்தி ஸோ²கஸமோ ரிபு​:|| 2.62.15||

ஸோ²க​: grief, துயரம்
தை⁴ர்யம் courage, தைரியம்
நாஸ²யதே destroys, கெடுக்கிறது
ஸோ²க​: grief,
ஸ்²ருதம் knowledge of the scriptures, கல்வியறிவு
நாஸ²யதே destroys,
ஸோ²க​: grief,
ஸர்வம் everything, எல்லாம்
நாஸ²யதே destroys,
ஸோ²கஸம​: equal to grief, துயரத்துக்கு ஈடாக
ரிபு​: enemy, எதிரி
நாஸ்தி not there, இல்லை.

துயரம் தைரியத்தைக் கெடுக்கிறது; கல்வி தந்த அறிவை மறைக்கிறது. ஆக துயரம் எல்லாவற்றையும் அழிக்கிறது. அப்படியாக துயரம் என்பது நமக்கு எதிரிகள் எல்லாவற்றுள்ளுள் பெரிய எதிரியாக உருவெடுக்கிறது.

துயரம் என்று வந்துவிட்டால் அது ஒருவன் கண்ணை மறைத்து விடுகிறது; அனைத்தையும் மறந்துபோக விடச்செய்கிறது. நல்லது, சிறப்பானது என்று கருதப்படுவது எல்லாவற்றையும் துயரம் அழித்துவிடுகிறது. கட்டுக்கடங்காத துயரத்தால் ஒருவன் தன் இயல்பு நிலையை இழக்கிறான். அடக்கம், மரியாதை, பொறுமை, தன்னிலை தவறாமை என்றிவ்வாறான நற்குணங்கள் எல்லாவற்றையும் தாங்கமுடியாத துயரமும், அதனால் வரும் கோபமும் ஒரேயடியாக அழித்துவிடுகின்றன. ஆனாலும் அதுவே ஒருவன் மரியாதைக் குறைவாக நடப்பதற்கும், வசை பாடுவதற்கும் ஒரு அங்கீகாரம் கொடுப்பதாக எடுத்துக் கொள்ளக்கூடாது. ஆகவே துயரமும், அதனால் வந்த கோபமும் தணிந்தபின்னாவது ஒருவன் கௌசல்யைபோல மன்னிப்பு கேட்டு நிலைமையைச் சரிசெய்வது அவசியம்.

8.2 வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான்

தனக்கு ஏன் இப்படி ஒரு நிலை இப்போது வந்தது என்று தசரதர், அவருடைய இளமைக் காலத்தில் நடந்த ஒரு நிகழ்ச்சியை வைத்துக்கொண்டு, கௌசல்யைக்கு விளக்குகிறார். ஒருமுறை சரயு நதிக்கரைக்குப் பக்கத்தில் அவர் வேட்டையாடச் சென்றிருந்தார். காட்டு மிருகங்கள் வழக்கமாக நீர் குடிக்க வரும் ஓர் இடத்திற்கு அருகில் வந்து மறைந்து நின்றார். அப்போது ஒரு மிருகம் அந்த இடத்தில் நீர் குடிப்பதுபோல் அவருக்குக் கேட்டது. மறைந்து நின்றுகொண்டே அந்த ஒலி வந்த இடத்தை நோக்கி அவர் அம்பு ஒன்றைச் செலுத்தினார்.

அந்த அம்பு சரியாகப் போய் அந்த இரையைத் தாக்கவும், அப்போது எழுந்த ஓலத்தைக் கேட்டு அவர் திடுக்கிட்டார். ஏனென்றால் ஒலி எழுப்பியது ஒரு மிருகமல்ல; மாறாக அடிபட்டது ஒரு இளம் வயதுப் பாலகன். அவர் முன்பு நீர் குடிப்பதுபோல் கேட்டது, அந்தப் பையன் குடம் ஒன்று கொண்டு நீர் மொண்ட சப்தம். தன் தவறை உணர்ந்த அவர் உயிருக்கு மன்றாடிக்கொண்டிருக்கும் பையனிடம் விசாரித்ததில், அவன் தன் குருடர்களான தன் பெற்றோர்களுக்கு ஒரே மகன் என்பதையும், அவர்களுக்கு சேவை செய்ய வேறு யாரும் இல்லை என்பதையும் அவனது உயிர் போகுமுன் அறிகிறார்.

மிக மனம் வருந்தி, அவனைத் தூக்கிக்கொண்டு அவன் பெற்றோர்கள் இருக்கும் இடத்தை அடைகிறார். அவர்கள் நடந்ததைக் கேட்டுத் துடிதுடித்து, அவர்களுக்கு நடந்தது போலவே தசரதரும் பின்னாளில் அவரது மகன் இருக்குமிடம் தெரியாது, அவர் இருக்கும் இடமும் வரமுடியாத போது அவரது மரணமும் நிகழும் என்று சபித்து விடுகின்றனர். இதைச் சொல்லிவிட்டு, அந்தப் பாலகனைத் தவிர வேறு எந்தவொரு துணையும் இல்லாத அவர்களைத் தான் வருத்தமுறச்செய்து அன்று கிடைத்த சாபம்தான் தன்னை இப்படி வாட்டுகிறது என்று தசரதர் சொன்னார். அதாவது நல்லது செய்தால் நன்மை கிடைக்கும், மாறாகத் தீயது என்றால் தீமையே வந்து உறுத்தும் என்று சொல்லிவிட்டு, இதிலிருந்து எவன் மீளமுடியும் என்கிறார்.

யதா³சரதி கல்யாணி! ஸு²ப⁴ம்ʼ வா யதி³ வா(அ)ஸு²ப⁴ம்|
ததே³வ லப⁴தே ப⁴த்³ரே! கர்தா கர்மஜமாத்மன​:|| 2.63.6||

கல்யாணி! O auspicious one, மங்களகரமானவளே!
ப⁴த்³ரே! gentle lady, நல்லவளே
கர்தா the agent of an act, செயலுக்கு பொறுப்பாக
ஸு²ப⁴ம்ʼ வா good or, நன்மையோ
யதி³ வா or if, அல்லது
அஸு²ப⁴ம் evil, தீமையோ
யத் whichever, எம்மாதிரியோ
ஆசரதி (குருதே) performs, செய்கிறான்
ஆத்மன​: his, அவனுடைய
கர்மஜம் result of action, வினையின் விளைவு
ததே³வ the same only, அம்மாதிரியே
லப⁴தே will attain, விளையும்.

மங்களகரமானவளே! நன்மையோ, தீமையோ எம்மாதிரியான செயல்களில் ஒருவன் ஈடுபட்டிருக்கிறானோ, அம்மாதிரியே அவனுக்கு பலாபலன்கள் விளையும்.

முற்பகல் எது செய்யின் அதுவே பிற்பகல் விளையும் என்பதே உலக வாழ்வின் உறுதியான நியதி. இதில் நம்பிக்கை இல்லாதவர்கள் நிறைய நாட்கள் வாழ்ந்து அனுபவம் இல்லாதவர்கள் என்றுதான் அர்த்தம். அல்லது, அவர்களுக்கு முன்பு நடந்ததையோ, பின்பு நடக்கப் போவதையோ அறிவதற்கு முன் உலகில் இல்லாது போய்விட்டார்கள் என்றுதான் கொள்ளவேண்டும். இதனை மாற்ற எவராலும் முடியாது. அறியாமல் தான் வெகுநாட்கள் முன்பு அந்த முதியவர்களுக்கு செய்த தீங்கை தான் மறந்துவிட்டாலும், அதன் விளைவுதான் தன்னைத் துரத்துகிறது, அதிலிருந்து தப்ப முடியாது என்று தசரதருக்கு நன்கே தெரிகிறது.

அப்படிச் சபித்த அந்த வயோதிகப் பெற்றோர்களிடம் தான் பேசியதை, தசரதர் விரிவாக நினைவு கூறுகிறார். தசரதர் அந்தப் பையனை தன்னிச்சையாகக் கொல்ல முயலவில்லை என்பது தனக்குப் புரிந்தாலும், தங்கள் மகன் கொல்லப்பட்ட துயரத்தை எப்படிப் போக்குவது என்று அந்தப் பையனின் தகப்பனார் தசரதரிடம் கேட்டார். அவர் செய்த தவறுக்குத் தசரதர் நேரடிப் பொறுப்பு இல்லையென்றாலும், அவரால்தான் அது நடந்தது என்பதால் அவரும் தன் வயோதிகக் காலத்தில் தங்களைப் போலவே தன் மகன் அருகில் இல்லாமல் இறக்க நேரும் என்றும் சபிக்கிறார். அதை நினைவு படுத்தி, அந்த வினைப் பயனினால் தசரதர் ஒரு பாவமும் செய்யாத தன் மகனான ராமனை காட்டுக்கு அனுப்பினாலும், ராமனோ தந்தையை வெறுக்காது இருக்கும் தன் விதியை நொந்து கொண்டார்.

து³ர்வ்ருʼத்தமபி க​: புத்ரம்ʼ த்யஜேத்³பு⁴வி விசக்ஷண​:|
கஸ்²ச ப்ரவ்ராஜ்யமானோ வா நாஸூயேத்பிதரம்ʼ ஸுத​:|| 2.64.64||

பு⁴வி in this world, இந்த உலகில்,
விசக்ஷண​: a discriminating man, பொறுப்பானவன்
க​: who, யார்
து³ர்வ்ருʼத்தமபி even an ill-behaved if, தீயவனாக இருந்தாலும்
புத்ரம் son, மகன்
த்யஜேத் will he abandon?, கைவிடுவார்?
ப்ரவ்ராஜ்யமானோ அபி even while he is being banished, நாடு கடத்தப்படும் மகன்
க​: who,
ஸுத​: son,
பிதரம் at his father, தன் தந்தையை
நா ஸூயேத் will not become angry? , கோபம் கொள்ளாது?

இந்த உலகில், மகன் என்னதான் தீயவனாக இருந்தாலும் எந்த பொறுப்பான தந்தை தன் மகனைக் கைவிடுவார்? அல்லது நாடு கடத்தப்படும் எந்த மகன்தான் தன் தந்தையை வெறுக்காது இருப்பான்?

உலகியல் சாதரணமாக வேறு மாதிரியாகத்தான் இருக்கும். ஒரு ஒழுக்கமுள்ள மகனை தந்தை நாடு கடத்துகிறார். மகனுக்கோ தந்தை மேல் எந்தவிதமான கோபமும் வராது, சச்சரவும் செய்யாது, மாறாக தந்தையை முன்பு போலவே நேசித்து, மரியாதையும் செலுத்துகிறான். இது ஒரு வித்தியாசமான காட்சிதான்.

8.3 அரசின் கடமை

இராமர் வன வாசம் சென்ற ஒரு வார காலத்திற்குள் தசரதர் காலமானார். அப்போது அவரது நான்கு மகன்களுள் ஒருவர் கூட அயோத்தியில் இல்லை. இராம-லக்ஷ்மணர்கள் காட்டில் இருந்தனர்; கேகய நாட்டிற்குச் சென்றிருந்த பரதனும், சத்ருக்னனும் அங்கிருந்து இன்னும் அயோத்திக்குத் திரும்பி வரவில்லை. அதனால் அந்த சமயம் அயோத்தி ஓர் அரசனற்ற நாடாக இருந்தது. அது மாதிரி சந்தர்ப்பங்களில் உடனே ஏதும் செய்து அரசுக் கட்டிலில் யாரையாவது உட்கார வைக்காவிட்டால் நிலைமை மோசமாகி, நாட்டில் கலகம் ஏற்பட்டு, மக்களுக்கும் உடமைகளுக்கும் பாதுகாப்பின்றி, குழப்பம் வந்துவிடும். அதற்காக அமைச்சர்கள் எல்லாம் ஒன்று கூடி ஆவன செய்யவேண்டியது பற்றிக் கலந்தாலோசித்தார்கள்.

ராஜா ஸத்யம்ʼ ச த⁴ர்மஸ்²ச ராஜா குலவதாம்ʼ குலம்|
ராஜா மாதா பிதா சைவ ராஜா ஹிதகரோ ந்ருʼணாம்|| 2.67.34||

ராஜா king, அரசன்
ஸத்யம்ʼ ச truth, சத்யம்
த⁴ர்மஸ்²ச righteousness, தர்மம்
ராஜா king alone, மன்னன் மட்டுமே
குலவதாம் foreman of good families, நல்ல குடும்பங்களின் தலைவன்
குலம் family, குடும்பம்
ராஜா king alone,
மாதா mother, தாய்
பிதாசைவ father also, தந்தையும்
ராஜா king,
ந்ருʼணாம் for people, மக்களுக்கு
ஹிதகர​: one who renders welfare, நல்வாழ்வு கொடுப்பவன்.

மக்களுக்காக நீதியையும், நேர்மையையும் போற்றிக் காப்பது ஓர் அரசனின் கடமை. நல்ல குடும்பங்களின் பாரம்பரியங்களை காத்து அதன் மூலம் அனைவரையும் காப்பது ஒரு மன்னனால் மட்டுமே முடியும். மன்னனே அனைவர்க்கும் தாய், தந்தை ஆவான். அவனே மக்களின் நல்வாழ்வுக்கு உத்திரவாதம் கொடுக்க முடியும்.

ஒரு நாட்டை கலகம், குழப்பம் போன்ற அராஜகங்களிலிருந்து காப்பது ஓர் அரசனே. வால்மீகியின் இலக்கணப்படி சத்யம், தர்மம் போன்ற நல்வழிகளை நிலைநிறுத்துவதும், நல்ல குடும்பங்களைக் காப்பதும், பொதுவாக அனைத்து மக்களின் நல்வாழ்வுக்குத் துணையாக இருப்பதுவே ஓர் அரசனின் கடமையும், பொறுப்பும் ஆகும்.

8.4 வாழ்வில் தவிர்க்கமுடியாதவை

தசரதர் காலமானதும் கேகய நாட்டிலிருந்து பரதனையும், சத்ருக்னனையும் விரைவாக வரவழைத்தனர். ராமனை பதினான்கு வருடங்கள் காட்டுக்கு அனுப்பியது, மற்றும் தனக்கு மகுடம் சூட்டப்பட வேண்டும் என்ற குளறுபடியான ஏற்பாடுகளைச் செய்ததும் தன் தாயான கைகேயியே என்று பரதன் அறிந்து கொண்டான். அந்த நிலையில் மிகுந்த துயரத்துடனும், மன வருத்தத்துடனும் தன் தகப்பனார் இறந்திருக்கிறார் என்று அறிந்த பரதனுக்கு மிக்க தர்ம சங்கடமாகவும், துக்கமாகவும் இருந்தது. இப்படியான தனது துரதிர்ஷ்டத்தைக் குறித்து மிகவும் நொந்துபோனான்.

பிறந்துள்ள அனைவருமே ஒருநாள் இறந்துதான் போகவேண்டும் என்றும், இங்கு தசரதருக்கோ வயதாகிவிட்டபடியால் அவருக்கு மரணம் எந்நேரமும் வாய்க்கும் நேரம்தான்; அதைத் தவிர்க்க முடியாது, என்றும் வசிஷ்டர் பரதனிடம் சொல்லி அவனைத் தேற்றப் பார்த்தார்.

த்ரீணி த்³வந்த்³வானி பூ⁴தேஷு ப்ரவ்ருʼத்தான்யவிஸே²ஷத​:|| 2.77.23||
தேஷு சாபரிஹார்யேஷு நைவம்ʼ ப⁴விதுமர்ஹஸி|

த்ரீணி three, மூன்று
த்³வந்த்³வானி dualities, இருமைகள்
பூ⁴தேஷு in living beings, சீவராசிகளிடம்
அவிஸே²ஷத​: without exception, விதிவிலக்கு இல்லாத
ப்ரவ்ருʼத்தானி are applicable, சம்பந்தம் உண்டு
தேஷு they, அவைகள்
அபரிஹார்யேஷு cannot be eschewed, தவிர்க்க முடியாது
ஏவம் ப⁴விதும் to become sorrowful,
துக்கத்துடன் நார்ஹஸி it does not behove you, உன் குணத்திற்கு ஒவ்வாதது.

(பசி-தாகம், இன்பம்-துன்பம், பிறப்பு-இறப்பு என்ற) தவிர்க்க முடியாத மூன்று இருமைகள் ஒவ்வொருவர் வாழ்விலும் இருக்கின்றன. ஆதலால் நீ இப்படி துக்கத்துடன் இருப்பது உன் குணத்திற்கு ஒவ்வாதது.

என்றோ ஒருநாள் நடக்கப் போவது நிகழும் போது அது தவிர்க்க முடியாதது, ஆண்டாண்டு அழுதாலும் மாண்டவர் மீண்டு வரமாட்டார், என்பதை ஒத்துக் கொள்வது ஒன்றே துக்கத்திலிருந்து மீண்டு வருவதற்கு சிறந்த வழி என்று வசிஷ்டர் இங்கு கூறுகிறார்.

8.5 பெண்களுக்குத் தனி மரியாதை

அந்தக் கொடுமையான துக்கத்திலும் பரதன் இறந்துபோன தந்தைக்கு உரிய சடங்குகளைச் செய்து முடித்தான். அரண்மனையில் உள்ள எல்லோரும், மற்றும் அயோத்தி மக்கள் அனைவருமே ஆழ்ந்த துக்கத்தில் இருந்தனர். அதற்கு முற்றிலும் மாறாக மந்த்ராவுக்கோ, தசரதர் இறந்ததும் அவருக்கு ஈமக் கிரியைகள் நடந்ததும் ஒரு துக்ககரமான சம்பவமாகவே தெரியவில்லை.

அவள் விலைஉயர்ந்த கண்ணைப் பறிக்கும் உடைகளையும், கைகேயி பரிசாகக் கொடுத்த பளபளக்கும் நகைகளையும் அணிந்துகொண்டு, போதாததற்கு வாசனை திரவியங்களையும் மேலே தெளித்துக்கொண்டு நகர்வலம் வருவதுபோல் வந்தாள். அப்படி அவள் காணப்பட்டது அரண்மனைக் காவலர்களுக்கு ஒரு அருவருப்பைத் தந்தது. அவர்கள் அவளை இழுத்துக்கொண்டு சத்ருக்னனிடம் சென்று, நடந்துள்ள இவ்வளவு பிரச்சினைகளுக்கும் இவள்தான் காரணம் என்று சொல்லி, அதனால் அவளுக்குத் தண்டனையும் வழங்க வேண்டும் என்று முறையிட்டார்கள்.

சத்ருக்னனும் கோபம் கொண்டு அவளைக் கொன்றுபோடவே துணிந்தபோது, அவள் கைகேயிக்குக் கூக்குரல் கொடுக்க, அங்கு வந்த பரதன் சத்ருக்னன் செயலை மறுத்துத் தடுத்தான். இராமர் பெண்கள் அனைவரையுமே எப்போதும் மரியாதையுடன் நடத்துவதையும் சொல்லி, கைகேயிக்கோ, மந்த்ராவுக்கோ, ஏதேனும் அசம்பாவிதம் நிகழ்ந்தால் அவர் நம்மை மன்னிக்க மாட்டார் என்றும் சொன்னான்.

தம்ʼ ப்ரேக்ஷ்ய ப⁴ரத​: க்ருத்³த⁴ம்ʼ ஸ²த்ருக்⁴னமித³மப்³ரவீத்|
அவத்⁴யா ஸ்ஸர்வபூ⁴தானாம்ʼ ப்ரமதா³​: க்ஷம்யதாமிதி|| 2.78.21||

ப⁴ரத​: Bharata, பரதன்
க்ருத்³த⁴ம் enraged one, கோபத்தில் இருந்தவன்
தம் ஸ²த்ருக்⁴னம் addressing that Satrugna, சத்ருக்னனைப் பார்த்து
இத³ம் these words, இந்த வார்த்தைகளை
அப்³ரவீத் said, சொன்னான்
ப்ரமதா³​: women, பெண்மணிகள்
ஸர்வபூ⁴தானாம் in all beings, எந்த சீவராசியிலும்
அவத்⁴யா​: should not be killed, கொல்லப்படக் கூடாது க்
ஷம்யதாம் may be pardoned, மன்னித்து விடலாம்.

கோபத்தில் இருந்த சத்ருக்னனைப் பார்த்து பரதன் “எந்தப் பெண்மணியையும் கொல்லக் கூடாது, அவளை மன்னித்துவிடு” என்றான்.

பொதுவாக பெண்களிடம் மரியாதையுடன் இருப்பதும், அவர்கள் விஷயத்தில் இரக்கம் காட்டுவதும் நம் பண்டைய வழக்கங்கள். அதனால் அவர்களுக்குத் தண்டனை வழங்கும்போதும் சிறிது கரிசனம் காட்டுவதும் உண்டு. மேலும் அவர்கள் தங்கள் மேல் கருணை காட்டி வேண்டும்போதும், அவர்களின் தண்டனையைக் குறைப்பதோ அல்லது அடியோடு நீக்குவதோ அன்றும் உண்டு; இன்றும் அது ஓரளவு சட்டத்திலேயே இருக்கிறது. அதனால் அவர்களுக்குத் தண்டனையே கிடையாது என்பதல்ல. அராஜகச் செயல்கள் புரியும்போது மரணமும் உண்டு. தாடகை மிகவும் அராஜகம் புரிந்ததாலேயே அவள் இராம-லக்ஷ்மணர்களால் கொல்லப்பட்டாள். அதேபோல் சூர்ப்பனகை சீதையைக் கொல்ல முயன்றபோது, அவள் மூக்கை லக்ஷ்மணன் அறுத்தான். அதனால் பரதன் சத்ருக்னனிடம் மந்தரையை விட்டுவிடும்படி சொல்வதும் புரிந்துகொள்ளக் கூடியதே.

(தொடரும்)

ஆங்கில மூலம் : எஸ். லக்ஷ்மிநாராயணன்
தமிழாக்கம் : எஸ். ராமன்

முந்தைய பகுதிகள்

தொடர்ச்சி..

7.1 துணையின் மடமையும், கடமையும்

இராமர், லக்ஷ்மணன், சீதை மூவரும் தசரதர், கௌசல்யை மற்றும் அங்கிருந்தோரிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டு காட்டுக்குப் புறப்படுவது எந்த மனத்தையும் உலுக்கும் ஒரு காட்சி. கௌசல்யை அப்போது சீதையைப் பார்த்து ஓர் அறிவுரை கூறுகிறாள். காட்டில் தங்கி வாழ்வது என்பது மிகவும் கடினமானது; தன் கணவன் எல்லாச் செல்வங்களையும் இழந்து ஏழையாக நிற்கும்போது, எந்தப் பெண்ணிற்குமே அந்த வாழ்க்கை மேலும் பிடிக்காமல் அவனிடம் சண்டை போட்டுக்கொண்டு அவனை விட்டுப் பிரிந்து வரவே தோன்றும். அந்த நிலையில் இருக்கும் ராமனுடன் கூடவே இருந்து அவனது துயரங்களில் அவனுடன் ஒரு பிரியாத துணையாக இருக்கவேண்டும் என்று கௌசல்யை சீதையிடம் கூறுகிறாள்.

ஏஷ ஸ்வபா⁴வோ நாரீணாமனுபூ⁴ய புரா ஸுக²ம்|
அல்பாமப்யாபத³ம்ʼ ப்ராப்ய து³ஷ்யந்தி ப்ரஜஹத்யபி|| 2.39.21||

புரா formerly, முன்பாக
ஸுக²ம் pleasures, சுக போகங்கள்
அனுபூ⁴ய having enjoyed, அனுபவித்துவிட்டு
அல்பாமபி even though small, சிறியது என்றாலும்
ஆபத³ம் trouble, பிரச்சினை
ப்ராப்ய having obtained, வந்ததும்
து³ஷ்யந்தி censure them, குற்றம் காண்பார்கள்
ப்ரஜஹத்யபி or even abandon them, விலகிவிடுவார்கள்
ஏஷ​: this one, இதுவே
நாரீணாம் women(அ)s, பெண்களின்
ஸ்வபா⁴வ​: nature, இயற்கை.

கணவனின் நல்ல காலத்தில் முன்னர் அவனுடன் சுகபோகங்களை நன்கு அனுபவித்திருந்தாலும், அவனுக்குக் கொஞ்சம் கஷ்ட காலம் என்று வந்துவிட்டால் வெறுத்துப்போய் பெண்கள் அவனிடம் சண்டை போட்டுக்கொண்டு, அவனை ஒதுக்கவும் செய்வார்கள். இது பெண்களின் இயற்கைக் குணம்.

ஸ த்வயா நாவமந்தவ்ய: புத்ர: ப்ரவ்ராஜிதோ மம|
தவ தை³வதமஸ்த்வேஷ நிர்த⁴ன: ஸத⁴னோ(அ)பி வா|| 2.39.25||

ப்ரவ்ராஜித​: exiled to the forest, வனவாசம் புரியும்
மம my, என்
ஸ​: புத்ர​: son, மகன்
த்வயா by you, உன்னால்
நாவமந்தவ்ய​: is not to be disdained, வெறுக்கப்படக் கூடாது
நிர்த⁴ன​: without wealth, ஏழையோ
ஸத⁴னோ(அ)பி வா or with wealth, செல்வந்தனோ
ஏஷ​: he, அவன்
தவ your, உன்னுடைய
தை³வம் அஸ்து be your god, கடவுளாக இருக்கட்டும்.

நாடு கடத்தப்பட்டதுபோல் வனவாசம் புரியும் என் மகனை அவமதிப்பதுபோல் நடக்காதே. ஏழையோ, செல்வந்தனோ, கடவுளை எப்படிப் பார்ப்பாயோ அப்படியே அவனிடமும் நடந்து கொள்.

உலகத்தில் சாதாரணமாக நடக்கக் கூடியதை வால்மீகி இங்கு சொல்கிறார். பெண்கள் என்று இங்கு சொல்லப்பட்டிருந்தாலும் இது ஆண்களுக்கும் பொருந்தும். ஆணோ, பெண்ணோ எவருக்குமே கஷ்டமான, துக்கமான வாழ்க்கை என்றால் அது ஒத்துக்கொள்வதில்லை. தனக்கு அறிமுகமாயிருந்த வசதிகள் எதுவும் தன் வசமின்றி கைவிட்டுப் போவதை எவருமே விரும்புவதில்லை. அப்படி ஒரு நிலை உருவானால், கூட உள்ள துணையைக் கைவிடவும் பெரும்பாலோர் தயங்குவதில்லை. பணம் பத்தையும் செய்வதால், எவருக்கும் ஏழ்மை நிலை பிடிப்பதில்லை. தானே விரும்பி இராமருடன் காட்டுக்குச் செல்வதால், சீதைக்கு இந்த அறிவுரை தேவையே இல்லை. ஆனாலும் பொதுவாக மக்களுக்குச் சரியான சந்தர்ப்பத்தில் இது போன்ற செய்திகளைக் கொண்டுபோய் சேர்க்கவேண்டும் என்பதால், வால்மீகி இடத்திற்குப் பொருத்தமான இதை எழுதியிருக்கிறார்.

7.2 அகத்தின் அழகு

அமைச்சர் சுமந்த்ரா ரதத்தை ஓட்ட, அதில் இராமர், லக்ஷ்மணன் மற்றும் சீதை பயணித்து காட்டுக்குள் நுழைகின்றனர். காட்டின் எல்லையை அடைந்ததும், சுமந்த்ராவை அங்கிருந்து அயோத்திக்குத் திரும்பச் சொல்லி, தசரதரிடம் இப்படியாகச் சொல்லச் சொல்கிறார். தங்கள் மூவருக்குமே, அயோத்யாவின் சுகபோக வாழ்வைத் துறந்துவிட்டு கடினமான வன வாழ்க்கையை மேற்கொண்டதில் எந்த வருத்தமும் இல்லை. மேலும் அவருக்கு ஊக்கம் கொடுக்கும் வகையில், வன வாசம் முடிந்து அயோத்திக்குக் கட்டாயம் திரும்பி வருவோம், பதினான்கு ஆண்டுகளும் வேகமாகப் பறந்து விடும் என்று சொல்லி அனுப்புகிறார்.

நைவாஹமனுஸோ²சாமி லக்ஷ்மணோ ந ச மைதி²லீ |
அயோத்⁴யாயாஸ்²ச்யுதாஸ்²சேதி வனே வத்ஸ்யாமஹேதி ச|| 2.52.28||

அயோத்⁴யாயா​: from Ayodhya, அயோத்யாவிலிருந்து
ச்யுதாஸ்²சேதி having been banished, நாடு கடத்தப்பட்டு
வனே to forest, காட்டுக்கு
வத்ஸ்யாமஹேதி ச has to be residing, தங்குவதற்கு
அஹம் we, நாங்கள்
நைவ அனுஸோ²சாமி not feeling agonised, துயர எண்ணங்கள் இல்லை
லக்ஷ்மண​: Lakshmana, லக்ஷ்மணன்
மைதி²லீ ச and Sita also, சீதைக்கும் கூட
ந not sad about it, வருத்தம் இல்லை.

அயோத்யாவிலிருந்து நாடு கடத்தப்பட்டு காட்டில் வாழ அனுப்பப்பட்டு இருப்பதில் எங்களுக்கு எந்தவிதத் துயரமும் இல்லை; லக்ஷ்மணனுக்கும், சீதைக்கும் கூட இதில் வருத்தம் இல்லை.

ஒருவனின் செய்கைகள் அவனது குணத்தைப் பளிச்சென்று காட்டும்படி அமைந்திருக்க வேண்டும் என்பது வால்மீகி முன்பு விரும்பத்தக்க குணாதிசயங்கள் பற்றி தொடுத்திருந்த பட்டியலில் ஒன்றாகும். கடமையில் கருத்தாய் இருத்தல், மற்றும் தன் தந்தையின் கௌரவத்தைக் காப்பதில் நாட்டம் என்ற இரண்டு குணங்களுமே இராமர் காட்டிற்குப் போவது, மற்றும் அமைச்சர் சுமந்த்ராவிடம் தந்தைக்குச் சொல்லி அனுப்பும் செய்தி என்ற இரண்டு செயல்களில் தெள்ளத் தெளிவாகத் தெரிகிறது. இதேபோல அவரது மற்றச் செயல்கள் மூலமும், இது மட்டுமன்றி மற்றவர்க்காக அவருக்கு இருக்கும் அக்கறை என்ற குணங்கள் எல்லாமே நன்றாகத் தெரியவரும்.

7.3 செய்வன திருந்தச் செய்

இராமர், லக்ஷ்மணன், சீதை மூவரும் காட்டினுள்ளே சென்று பரத்வாஜ முனிவர் இருக்கும் இடத்தைச் சென்றடைந்தனர். சித்திரகூட மலைச் சாரல் அவர்கள் தங்குவதற்கு ஒரு அற்புதமான இடம் என்று அவர் அவர்களிடம் சொன்னார். நல்ல கனிகள் தரும் மரங்கள் பல இருக்கும் ஒரு இடத்தை அங்கு தங்குவதற்கு இராமர் தேர்ந்தெடுத்தார். அது வால்மீகி மற்றும் பல முனிவர்களும் இருக்கும் இடம். இராமர் வால்மீகி முனிவரைப் போய் பார்க்க, அவரும் அவர்களை வரவேற்று அங்கு குடில் ஒன்று கட்டி தங்கச் சொன்னார். லக்ஷ்மணன் சுற்றுப்புறத்தில் அலைந்து குடிலுக்குத் தேவையான மரங்களை வெட்டி, அவைகளை வேண்டிய தூண்களாகவும் அளவாகச் செதுக்கி, ஒரு அழகான குடிலைக் கட்டினான். அது இராமருக்கு மிகவும் பிடித்தமாக அமைந்தது. அதில் தங்கப் போவதற்கு முன் லக்ஷ்மணனையே மனை புகு விழா ஒன்றைச் செய்யச் சொன்னார். ஒரு இடத்தில் குடி போவதற்கு முன்பாக, அக்னி வளர்த்து, வேண்டிய தான தருமங்கள் செய்து, அந்த வீட்டையும் அதில் இருக்கப்போகும் மனிதர்களையும் சகல நலன்களுடனும் நன்கு வாழ இறைவனை மனதாரக் கும்பிட்டு, அதன் பின்னரே அங்கு தங்கப் போவது என்பது நமது நெடுநாளைய வழக்கம்.

ம்ருʼக³ம்ʼ ஹத்வா(அ)(அ)நய க்ஷிப்ரம்ʼ லக்ஷ்மணேஹ ஸு²பே⁴க்ஷண!|
கர்தவ்ய ஸ்²ஸா²ஸ்த்ரத்³ருʼஷ்டோ ஹி விதி⁴ர்த⁴ர்மமனுஸ்மர|| 2.56.23||

ஸு²பே⁴க்ஷண one who has auspicious looking eyes, கனிவான பார்வையைக் கொண்ட லக்ஷ்மண Lakshmana, லக்ஷ்மணா!
ம்ருʼக³ம் the antelope, மான்
ஹத்வா having killed, வேட்டையாடிக் கொன்று
க்ஷிப்ரம் quickly, உடனே
இஹ here, இங்கே
ஆனய bring, கொண்டு வா
ஸா²ஸ்த்ரத்³ருʼஷ்ட: as prescribed by the scriptures, சாஸ்திரங்களில் சொல்லப்பட்டிருக்கும்
விதி⁴: rites, சடங்குகள்
கர்தவ்ய​: ஹி will have to be carried out, செய்யவேண்டும்.
த⁴ர்மம் the tradition, சம்பிரதாயப்படி
அனுஸ்மர recollect, நினைவில் கொள்.

லக்ஷ்மணா! கனிவான பார்வையைக் கொண்ட மானொன்றை வேட்டையாடிக் கொன்று அதை உடனே இங்கே கொண்டு வா. சாஸ்திரங்களில் சொல்லப்பட்டிருக்கும் முறைகளைப் பின்பற்றி சடங்குகள் செய்யவேண்டும். நம் சம்பிரதாயப்படி இதெல்லாம் செய்யவேண்டும் என்று உனக்கும் தெரியுமே.

(ஆங்கில மூலப் பதிப்பில், இங்கு ஆசிரியர் இந்தச் செய்யுளின் இரண்டாவது வரியை மட்டும் கொடுத்திருக்கிறார். முதல் வரியில் வரும் ‘மானைக் கொன்று படைப்பது பற்றி’ ராமரே இப்படிச் சொல்லியிருக்கிறாரே என்று எவராவது தவறாக எடுத்தாளலாம் என்று நினைத்தாரோ என்னவோ! பின்னோக்கிப் பார்க்கும்போது கற்காலத்தில் அனைவருமே இறைச்சி சாப்பிடுவது என்பது சர்வ சாதாரணமாக இருந்திருக்கிறது என்பதும் உண்மையே; மாமிசம் படைப்பது என்பதும் வழக்கத்தில் இருந்திருக்கிறது என்பதைச் சொல்வதற்கே இங்கு முழுச் செய்யுளையும் கொடுத்துள்ளேன். இப்போதும் கிடா வெட்டி படைப்பது என்று இருக்கிறது அல்லவா? காலப் போக்கில் மாமிசத்தை விட, காய் கனிகள் சாப்பிடுவதே மிக நல்லது என்றும், அவையே சாத்விக எண்ணங்களுக்குக் கைகொடுக்கிறது என்பதும் தெரியவர இறைச்சி சாப்பிடும் வழக்கம் குறைந்தும், சில சமூகங்களில் அடியோடு மறைந்தும் போயிருக்கிறது. தெற்கே சதுரகிரியில் உள்ள இரண்டு மகாலிங்கங்களில், சுந்தர மகாலிங்கம் அருகே இறைச்சி படைப்பது இன்றும் தொடர்கிறது. ஆனால் சந்தன மகாலிங்கத்திற்கு காய் கனிகள் மட்டுமே படைப்பதையும் நாம் இங்கு நினைவு கூறலாம். சம்பிரதாயம் என்பதை நாம் காலத்திற்கு ஏற்பக் கையாள்வதில் தவறு இல்லை. அப்பழக்கங்களில் உள்ள அடிப்படை உண்மைகளை எப்போதும் மறவாது இருப்பது நன்மை பயக்கும்.)

கட்டப்பட்டது என்னவோ ஒரு சிறிய குடிசைதான்; ஒரு வீடுமல்ல, நிச்சயமாக ஒரு அரண்மனையல்ல. சீதையும், லக்ஷ்மணனும் பெரிய மாளிகைகளில் வாழ்ந்து பழகியவர்கள். அங்கு நடக்கும் மனை புகு விழாக்களையும் அவர்கள் பார்த்திருப்பார்கள். அவர்களுக்கு ஒரு குடிசை, அதுவும் கிடைத்த பொருட்களைக் கொண்டு கட்டப்பட்ட சாதாரண குடிசை, அதற்கு மனை புகு விழா நடத்த வேண்டும் என்று அவர்களுக்கு யோசனை கூட வந்திருக்காது. இராமருக்கோ ஒரு குடிசையானாலும் அது ஒரு தங்குமிடம்; அங்கு தங்கப்போவோர்களுக்கு நடப்பது எல்லாம் நன்மையாக முடியவேண்டும் என்பதால் அதற்கு செய்ய வேண்டிய விழாவைச் செய்து, இறைவனை வேண்டிக்கொள்ள வேண்டும் என்று நினைவில் இருக்கிறது.

அதை அவர்களுக்கும் நினைவூட்டுகிறார். குடியிருக்கும் குடிலானாலும், குடிக்கும் கூழானாலும், உடுக்கும் உடையானாலும், எதுவானாலும் எப்போதானாலும் அதைக் கொடுத்த இறைவனுக்கு நன்றி சொல்லித் தொடங்குவதே எல்லாச் சடங்குகளின் உட்கருத்தாகும். எதற்கு எந்தத் தேவதை என்று கருதப்படுகிறதோ அதற்கு விசேஷமாகச் சில வேண்டுதல்கள் இருக்கும். அதையும் சொல்லி தனக்கும், உற்றார், சுற்றார், உலகத்தோர் அனைவருக்கும் நன்மை பயக்க என்று வேண்டியே எந்தச் சடங்கும் தொடங்கும்; முடியும்போதும் அப்படியே. அவைகளைச் செய்வதன் அவசியத்தை லக்ஷ்மணன், சீதைக்குச் சொல்வது போல வால்மீகியும், சடங்குகள் எல்லாவற்றையும் அதன் உட்பொருள் உணராமல் மேம்போக்காகச் செய்யும் மனிதர்களுக்கும் அறிவுறுத்துகிறார்.

7.4 ஒரு கொடியில் இரு மலர்கள்

நாட்டின் எல்லை வரை சென்று காட்டுக்குள் இறக்கிவிட்ட அமைச்சர் சுமந்த்ராவை இராமர் அயோத்திக்குத் திரும்பச்சொல்லி, தசரதருக்குச் செய்தி கொண்டுபோகச் சொல்லியும், சுமந்த்ராவுக்கு அவர்களை விட்டுப்போக மனமில்லை. அவர் இராமரிடம் அங்கேயே தங்கி, அவருக்குச் சேவை செய்ய உத்திரவு கேட்டார். இராமரோ அதற்கு மறுத்துவிட்டார். அமைச்சர் போய் கைகேயியிடம் அவர்களைக் காட்டில் விட்டுவிட்டு வந்ததைச் சொல்லவில்லை என்றால், எல்லோரும் ஏதோ சூழ்ச்சி செய்து அவர்களை வேறெங்கோ மறைவிடத்திற்கு அனுப்பி, சில காலம் கழிந்தபின் படைபலம் கூட்டி வந்து ஆட்சியைக் கைப்பற்ற சூது நடக்கிறதோ என்று அவளுக்குத் தோன்றும்படியான சந்தேகம் வர இடம் கொடுக்கக்கூடாது என்று இராமருக்குத் தோன்றியது. அதனால் அவர் சுமந்த்ராவிடம், கைகேயியிடம் போய் அவர்கள் காடு போய் சேர்ந்து அவளது இரண்டாவது கோரிக்கையை பரிபூரணமாக நிறைவேற்றிவிட்டதை சொல்லச் சொன்னார்.

சுமந்த்ரரும் அப்படியே வந்து சொல்ல, தசரதர் காட்டிற்குச் சென்றுள்ளவர்கள் எப்படி இருக்கிறார்கள், அங்கு வாழும் கஷ்டத்தை எப்படித் தாங்குகிறார்கள், அவர்கள் ஏதேனும் செய்தி சொல்லி அனுப்பினார்களா என்று கவலையோடும், ஆவலோடும் கேட்கிறார். இராமர் சொல்லி அனுப்பிய செய்தியோ மிகவும் அடக்கமாகவும், தசரதரது நலனில் மிகவும் கவலை கொண்டதாகவும் இருந்தது. அதேபோல் தனது தாய்க்குச் சொன்னதும் தசரதரைக் கண்ணும் கருத்துமாகக் காக்கவேண்டும் என்றும், சித்தி கைகேயியிடம் நல்லதனமாக இருக்க வேண்டியும் இருந்தது. தம்பி பரதனுக்குச் சொன்னதோ, மக்களின் நலனைக் கருத்தில் கொண்டு நாட்டை நன்கு ஆள வேண்டியும், தனது பெற்றோர்கள் இருவரையும் நன்கு பார்த்துக் கொள்ளும்படியும் இருந்தது.

ஆனால் இதற்கு நேர்மாறாக லக்ஷ்மணனது செய்திகள் ஆத்திரத்தை வெளிப்படுத்துவதாகவும், மிகக் கடுமையாகவும் இருந்தன. காட்டிற்கு பதினான்கு வருடங்கள் செல்லும் தண்டனையை பெறுவதற்கு இராமன் அப்படி என்னதான் தவறு செய்திருந்தான் என்று தசரதரைக் குறிப்பாகக் கேட்டனுப்பியிருந்தான். இனிமேலும் தசரதர் எனது தந்தையே அல்ல என்று வேறு கடுமையாகச் சொல்லியிருந்தான்.

அஹம்ʼ தாவன்மஹாராஜே பித்ருʼத்வம்ʼ நோபலக்ஷ்யே|
ப்⁴ராதா ப⁴ர்தா ச ப³ந்து⁴ஸ்²ச பிதா ச மம ராக⁴வ​:|| 2.58.31||

அஹம் I,
மஹாராஜே in that great king, அந்தப் பேரரசரான
பித்ருʼத்வம் fatherhood, தந்தைப் பதவி
நோபலக்ஷ்யே I do not see, நான் கருதவில்லை
மம to me, எனக்கு
ராக⁴வ​: Rama alone, ராமன் ஒருவனே
ப்⁴ராதா ச brother, சகோதரன்
ப⁴ர்தாச also protector, காப்பாளனும்
ப³ந்து⁴ஸ்²ச friend, தோழன்
பிதா father, தந்தை.

அந்தப் பேரரசரான தசரதரை என் தந்தையாக நான் கருதவில்லை. ராமன் ஒருவனே எனது சகோதரன், காப்பாளன், தோழன், மற்றும் தந்தை.

கொடி ஒன்றானாலும் அதில் பூக்கும் மலர்கள் எல்லாம் எப்படி ஒரே மாதிரியாக இருக்கும்? இராமாயணத்தில் நாம் முற்றிலும் முரண்பாடு கொண்ட மனிதர்களைப் பார்க்கிறோம். தனக்கு என்ன துன்பங்கள் வந்தாலும் தாங்கிக்கொண்டு, தந்தையின் கௌரவத்தைக் காப்பாற்றுவதிலேயே குறியாக இருக்கும் இராமரையும் நாம் பார்க்கிறோம். மறுபுறம் தந்தை தசரதரின் நிலையை ஏற்றுக்கொள்ளாமல், அவர் கொடுத்த வரங்களினால் அவரது மனநிலையையே சந்தேகிப்பதும் அல்லாமல், கைகேயியின் அநியாயமான வேண்டுகோளை மறுக்காததால் அவரைத் திடமற்றவர் என்று பேசும் லக்ஷ்மணனையும் பார்க்கிறோம். மேலும் லக்ஷ்மணன் தன் தந்தையை நிராகரித்துவிட்டு, ராமன் எங்கு போனாலும் தானும் அங்கேயே இருப்பதில் பெருமை கொள்கிறான்.

தந்தையையே நிராகரிக்கும் ஒரு மகனைப் பற்றியும் சொல்லும் வால்மீகிக்கு காரணம் நிச்சயமாக ஒன்று இருக்கும். நீதி, நேர்மை விஷயங்களில் ஒவ்வொருவரும் வேறுவேறு மாதிரியாகத்தான் இருப்பார்கள்; எல்லோரது கண்ணோட்டமும் ஒரே மாதிரியாக இருக்காது என்று காவியத்தைப் படிப்போர்களுக்கு அவர் உணர்த்துகிறார். யார் எவருக்கு எது விருப்பமோ அதை அவர்கள் வழிகாட்டுதலுக்குத் தேர்வு செய்து கொள்ளட்டும் என்று இருந்திருப்பார். ஆக வால்மீகி எல்லோருக்கும் ஒரே வழிதான் என்று சொல்பவர் இல்லை. இதைப் படிப்பவர்களும் தனது உள்ளத்தில் எல்லாவற்றையும் வாங்கி, அசை போட்டு அவரவர் அறிவுக்கு நல்லவர் எனப்பட்டவரை வழிபடட்டுமே என்றுதான் இருந்திருப்பார். அவர் இராமராகவோ, லக்ஷ்மணனாகவோ, அல்லது பரதன், சீதை, ஏன் ராவணனாகவோகூட, எவராவது இருக்கலாம். அது அவர்களது உரிமை. எல்லோரது குணநலன்களையும் நன்கு அலசிப் பார்த்துவிட்டு இராமர்தான் எனது வழிகாட்டி என்பதைப் படிப்பவர்கள்தான் தீர்மானிக்கவேண்டும் என்பதுதான் வால்மீகியின் எண்ணமாக இருந்திருக்கவேண்டும்.

(தொடரும்)

ஆங்கில மூலம் : எஸ். லக்ஷ்மிநாராயணன்
தமிழாக்கம் : எஸ். ராமன்

முந்தைய பகுதிகள்

தொடர்ச்சி..

6.1 பதவி தரும் பாடம்

முதலில் இராமர் தான் வனவாசம் செய்யவேண்டிய அவசியத்தைப் பற்றித் தன் தாய்க்கு நன்கு உணர்த்தினார். அடுத்தபடியாக தன் மனைவி சீதையிடம் சென்று அயோத்தியைவிட்டு தான் பதினான்கு வருடங்கள் காட்டில் இருக்கத் தீர்மானித்துள்ளதைப் பற்றிச் சொன்னார். காட்டில் வாழ்வது மிகக் கடுமையானது என்று சொல்லி, அதனால் அவள் அயோத்தியாவிலேயே தங்கி தன் பெற்றோர்கள், மற்றும் தம்பிமார்களான பரத, சத்ருக்கனன் எல்லோரது நலனையும் பார்த்துக்கொள்வதே அவர் விருப்பம் என்றும் சொன்னார். அப்போது இராமர் சீதைக்கு ஒரு அறிவுரை தருகிறார். பரதன் இருக்கும்போது, எப்போதும் தன்னைப் பற்றிப் புகழ்ந்து பேசவேண்டாம் என்கிறார். அப்படிப் புகழ்ந்து பேசினால், அது தன் மதிப்பைக் குறைத்து தன்னை இகழ்ந்து பேசுவதாக பரதனுக்குப் படலாம் என்றும் சொல்கிறார்.

அதிகாரத்தில் உள்ள எவருக்குமே தன்னை மற்றோரைவிடத் தாழ்த்திப் பேசுவதைத் தாங்கமுடியாது. முக்கியமாக மற்றோரை உயர்த்திப் பேசுவது அறவே பிடிக்காது.

ஸோ அஹம் த்வாம் ஆக³த​: த்³ரஷ்டும் ப்ரஸ்தி²த​: விஜனம் வனம் |
ப⁴ரதஸ்ய ஸமீபே தே ந அஹம் கத்²ய​: கதா³சன || 2.26.24 ||

விஜனம் deserted by men, மக்களால் ஒதுக்கப்பட்ட
வனம் forest, காடு ப்ரஸ்தி²த​: set to depart, போவதற்குத் தயாராக
ஸ​: அஹம் such me, என்னைப் போன்று
த்வாம் you, உன்னை
த்³ரஷ்டும் to see, பார்க்க
ஆக³த​: I have come, வந்திருக்கிறேன்
ப⁴ரதஸ்ய Bharata(அ)s, பரதனின்
ஸமீபே in the presence of, அருகில்
கதா³சன at any time, எந்த சமயத்திலும்
அஹம் I, என்னைப் பற்றி
ந கத்²ய​: not to be told, பேசக்கூடாது

பு³த்³தி⁴யுக்தா ஹி புருஷா ந ஸஹந்தே பரஸ்தவம் |
தஸ்மான்னதே கு³ணா​: கத்²யா ப⁴ரதஸ்யாக்³ரதோ மம || 2.26.25||

பு³த்³தி⁴யுக்தா​: intellectuals, அறிவாளிகள்
புருஷா​: men, மனிதர்கள்
பரஸ்தவம் praising others, மற்றவர்களைப் புகழ்ந்து
ந ஸஹந்தே ஹி cannot endure, பொறுக்காது
தஸ்மாத் for that reason, அதனால்
ப⁴ரதஸ்ய Bharata(அ)s, பரதனின்
அக்³ரத​: in front of, முன்னால்
தே those, அந்த
மம கு³ணா​: my virtues, என் நற்குணங்களை
ந கத்²யா​: should not be mentioned, சொல்லக்கூடாது.

தண்டகாரண்ய வனத்திற்குப் போவதற்கு முன்னால் உன்னைப் பார்க்க வந்திருக்கிறேன். பணம், பதவி உள்ளவர்களுக்கு மற்றவர்களைப் புகழ்ந்து பேசுவது பிடிக்காதென்பதால், பரதனின் முன்னால் என்னைப் புகழ்ந்து பேசாதே. அவனுக்கு முன்னால் என் குணங்களையும் பெருமையாகப் பேசிக்கொண்டு இருக்காதே.

அதிகாரம் என்பது அதில் உள்ள பெரும்பானவர்களை மமதை உள்ளவர்களாகவும், பிடிவாதம் படைத்தவர்களாகவும் ஆக்கி விடுகிறது. அவர்களுக்கு மற்றவர்களை உயர்த்திப் பேசுவது பிடிப்பதில்லை. பரதனுக்கு ராமனை மிகவும் பிடிப்பதோடு அல்லாமல், அவனை மிக உயர்வாகவும் மதித்தான். ராமனுக்கும் பரதன் வைத்துள்ள அன்பும், மதிப்பும் நன்றாகவே தெரியும். அப்படியிருந்தும் மக்கள் சாதாரணமாக உலகில் எப்படி இருக்கிறார்கள் என்பதையும் மறக்கக்கூடாது அல்லவா? அப்படி ஆவதற்கு வாய்ப்பு மிகமிகக் குறைவே என்றாலும், பதவி, அதிகாரம் என்று வந்ததும் பரதன் இப்படியும் மாறக்கூடும் என்பதையும் மறுக்கமுடியாதே? அதனால் ராமன் சீதையிடம் இப்படிச் சொல்ல நேர்ந்தது. ஒருவனை வேண்டுமென்றே முகஸ்துதி செய்தால் அது சுயநலத்தனம். அதேபோல் ஒருவனை மட்டம் தட்டவென்றே, மற்றவனை வேண்டுமென்றே புகழ்வதும் தவிர்க்கப்பட வேண்டிய செயல்.

6.2 தோள் கொடுக்கும் தோழி

இராமர் காட்டிற்குப் போகும்போது அயோத்தியில் தான் மட்டும் இருப்பதற்கு சீதை ஒப்பவில்லை. ஒரு கணவனின் சுகங்களில் மட்டும் பங்கு பெற்றுவிட்டு, அவனுக்குத் துக்கம் வரும் வேளையில் அவனைத் தனியே தவிக்கவிடுதல் ஒரு நல்ல மனைவியின் இலக்கணம் அல்ல. சுக துக்கம் இரண்டிலும் கணவனுடன் கூடவே இருக்கவேண்டும் என்பதால் சீதை தான் மட்டும் அயோத்தியில் தங்காமல், ராமனுடன் கூடவே காட்டுக்குச் செல்லவேண்டும் என்கிறாள்.

ப⁴ர்துர்பா⁴க்³யம்ʼ து பா⁴ர்யைகா ப்ராப்னோதி புருஷர்ஷப⁴! |
அதஸ்²சைவாஹமாதி³ஷ்டா வனே வஸ்தவ்யமித்யபி|| 2.27.4||

புருஷர்ஷப⁴ O best of men, Rama, புருஷோத்தமரே
ப⁴ர்துர்பா⁴க்³யம்ʼ the destiny of husband, கணவனின் விதிப்படி
ஏகா only, ஒன்றாகவே
பா⁴ர்யா wife, மனைவி
ப்ராப்னோதி receives, பெற்றால்
அதஸ்²ச therefore, ஆகவே
அஹமபி I also, எனக்கும்
வனே in the forest, காட்டில்
வஸ்தவ்யமிதி should dwell, வசிக்கவேண்டும்
அதி³ஷ்டா ஏவ ordered, உத்திரவிடப்பட்டது.

புருஷர்களில் உத்தமரே, ஒரு மனைவி தன் கணவனின் விதிப்படி தானும் நடக்கவேண்டும். ஆதலால், தாங்கள் காட்டுக்குப் போகவேண்டும் என்ற உத்திரவு இருந்தால் அது எனக்கும் இடப்பட்ட உத்திரவே.

ஒருவனுக்கு நல்ல காலமும் வரும், கெட்ட காலமும் வரும். ஒரு மனைவி கணவனுடன் கெட்ட காலங்களிலும் கூடவே இருக்கவேண்டும். வால்மிகியின் இலக்கணப்படி ஒருவனின் கெட்ட காலங்களில் அவனைத் தனியே தவிக்கவிடாது, தோள் கொடுக்கும் தோழியாக ஒரு மனைவி வாழவேண்டும்.

6.3 வேப்பமரம் இனிக்கும் கனியையா தரும்?

இராமர் தசரதரிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டு காட்டுக்கு புறப்படத் தயாராகிறார். அப்போது தசரதரின் ஓலத்தைக் கேட்டு கைகேயி சிறிதுகூடக் கலங்கவில்லை. அங்கு தசரதரின் அமைச்சர்களில் ஒருவரான சுமந்த்ரா, கைகேயியின் இரக்கமற்ற இதயத்தையும், தசரதரை அவள் கொடூரமாக அவதிக்கு உள்ளாக்கியதையும் பார்த்து மிகவும் விசனப்படுகிறார். முதலில் அவர் கைகேயியிடம் மிகவும் தாழ்மையுடன் கொஞ்சம் விட்டுக்கொடுத்து நிலைமையை சரி செய்ய வேண்டுகிறார். ஆனால் கைகேயியோ தான் எடுத்த முடிவிலிருந்து பின்வாங்குவதாக இல்லை. சுமந்த்ரா பொறுமையிழந்து கடுஞ்சொற்களால் அவளைத் தாக்க ஆரம்பிக்கிறார். கைகேயி தன் தாயிடமிருந்து பிடிவாதம், சுயநலம், மற்றவர் இன்னல்களையும் உணர்வுகளையும் மதிக்காமை என்றெல்லாக் குணங்களையும் சீதனமாகக் கொண்டிருக்கிறாள் என்று குத்திக் காட்டுகிறார். அவர் முன்பு நடந்த நிகழ்ச்சியைத்தான் அப்படிச் சொல்கிறார்.

ஒரு முனிவரின் தயவால், பறவைகளின் மொழியைப் புரிந்துகொள்ளும் கலையை கைகேயியின் தகப்பனார் பெற்றிருந்தார். அப்படிப் புரிந்துகொண்டதை வேறெவருக்கும் சொல்லக்கூடாது, ஒருவேளை சொல்ல நேர்ந்தால் அவர் இறந்துவிடுவார் என்ற ஒரு நிபந்தனையுடன்தான் அந்த வரத்தை அவர் பெற்றிருந்தார். ஒருமுறை பறவைகள் பேசிக்கொண்டதைக் கேட்ட அவருக்குச் சிரிப்பு வந்துவிட்டது. அப்போது அருகில் இருந்த அவரது மனைவி எதற்காக அவர் சிரிக்கிறார் என்று கேட்டாள். பறவைகள் பேச்சைக் கேட்டதும் சிரிப்பு வந்தது பற்றிச் சொல்ல, அவள் மேலும் அந்தப் பேச்சின் விவரங்களைக் கேட்டாள். அவர் முனிவரின் நிபந்தனை பற்றிச் சொல்லி மேற்கொண்டு பேச மறுத்தார். ஆனாலும் அவள் அவரைத் தொடர்ந்து கட்டாயப்படுத்திக் கேட்க, அவர் அந்த முனிவரைத் தொடர்புகொண்டு என்ன செய்வது என்று கேட்க, அவர் மனைவியை விட்டு விலகச் சொல்லிவிட்டார். அதை நினைவில் கொண்டு, கணவன் இறந்தாலும் பரவாயில்லை தான் கேட்டது வேண்டும் என்ற, அத்தகைய தாய்க்குப் பிறந்த கைகேயி மட்டும் வேறு மாதிரியாகவா இருப்பாள் என்கிறார்.

அபி⁴ஜாத்யம்ʼ ஹி தே மன்யே யதா² மாதுஸ்ததை²வ ச |
ந ஹி நிம்பா³த்ஸ்ரவேத் க்ஷைத்³ரம்ʼ லோகே நிக³தி³தம்ʼ வச​: || 2.35.17||

தே your, உன்னுடைய
ஆபி⁴ஜாத்யம் nobility of birth, பிறவிக் குணாதிசயங்கள்
மாது​: your mother(அ)s, உன் அம்மாவின்
யதா² as that of, உடையது
ததை²வ ச like that, போலவே
மன்யே thinking, யோசித்தால்
நிம்பா³த் from Nimba tree, வேப்ப மரத்திலிருந்து
க்ஷௌத்³ரம் honey, தேன்
ந ஸ்ரவேத் ஹி does not flow, வடியாது
லோகே in this world, இவ்வுலகில்
வச​: saying, பழமொழி
நிக³தி³தம் is very well known, நன்கே தெரியும்.

உனது குணமும் உன் அம்மாவின் குணம் போன்றே இருக்கிறது. ‘வேப்ப மரத்திலிருந்து தேனா கிடைக்கும்’ என்ற வழக்குச் சொல் எல்லோருக்கும் நன்கே தெரியும்.

கைகேயியைப் பற்றி குறைகூறிப் பேசும்போது, அவள் அம்மாவின் குணாதிசயங்களைப் பற்றிக் குறிப்பிடுவது என்பது ஒரு கடுமையான செயல்தான். பெற்றோர்கள் என்னதான் மோசமாக இருந்தாலும் தங்கள் குழந்தைகளும் மோசமாக வரவேண்டும் என்று விரும்புவதில்லை. மாறாக அவர்கள் நன்றாகவே வரவேண்டும் என்றும், நல்லதனமாகப் புகழப்படவேண்டும் என்றுதான் விரும்புகிறார்கள். மேலும் ஒருவனின் பெற்றோர்களைப் பார்த்து அவனை எடை போடக்கூடாது. பின்னால் வால்மீகி சொல்லப்போவதைப் படித்தால், மக்கள் தாங்கமுடியாத கோபத்திற்கு ஆளாகும்போது இப்படிக் கொடூரமாகப் பேசவும் தயங்க மாட்டார்கள் என்று ஒருவேளை வால்மீகி இங்கு சொல்ல விரும்புகிறார் போலும்.

6.4 சாக்கடையில் எறிந்த கல்

கைகேயிக்கு முதலில் அறிவுரையும், பின்பு கோபக் கணைகளும், கடைசியில் கடும் திட்டல்களுமே கிடைத்தன. முதலில் சிறிது அமைதியாகக் கேட்டுக்கொண்டிருந்த கைகேயிக்கு எல்லோரும், எல்லா திசைகளிலிருந்தும் தாக்குதல் தொடுக்கவே அவள் பொறுமையிழந்து பதிலடி கொடுக்க ஆரம்பித்தாள். தன் தாயாரைப் பற்றி வந்த கடுமையான சொற்கள், அவளைத் தூண்டிவிட்டதால் தன் பங்கிற்கு தசரதர் வம்சத்தில் வந்த அசமஞ்சனின் கதையைப் பற்றிச் சொல்ல ஆரம்பித்தாள்.

தசரதரின் முன்னோர்களில் ஒரு அரசனான சாகரன் என்பவனின் மகன்தான் இந்த அசமஞ்சன். அயோத்தி மக்கள் சாகரனிடம் அசமஞ்சன் ஒரு மனோவியாதி படைத்தவன் என்று குறை கூறினார்கள். ஏனென்றால் அவன் வீதியில் விளையாடும் சிறுவர்களைப் பிடித்து சரயு நதியில் தூக்கி எறிந்துவிட்டு, அவர்கள் மூச்சு முட்டி நீரில் மூழ்கி இறப்பதைப் பார்த்து கைகொட்டி மகிழ்வான். அதைக் கேட்ட சாகரன் தன் மகனுக்குத் தண்டனையாக அவனை நாடு கடத்தினான். இது பற்றிச் சொல்லிவிட்டு, கைகேயி மகனை நாடு கடத்துவது என்பது தசரதர் பரம்பரைக்கு ஒன்றும் புதிதல்ல என்றும், அதே போல தசரதரும் தன் மகனுக்குச் செய்யவேண்டும் என்கிறாள்.

அசமஞ்சனையும், ராமனையும் ஒப்பிட்டுச் சொல்வது சரியல்ல. ஆதலால், சித்தார்த்தா என்ற இன்னுமொரு அமைச்சர் அசமஞ்சன் சிறுவர்களைக் கொன்றதால் நாடு கடத்தப்பட்டான் என்று சொல்லி, எந்தக் குற்றம் செய்ததற்காக ராமன் நாடு கடத்தப்பட வேண்டும் என்று கைகேயியைப் பார்த்துக் கேட்கிறார். அப்போது அவர் ஒரு நிரபராதியைத் தண்டிப்பது தவறு என்றும் சொல்கிறார்.

அது³ஷ்டஸ்ய ஹி ஸந்த்யாக³​: ஸத்பதே² நிரதஸ்ய ச|
நிர்த³ஹே த³பி ஸ²க்ரஸ்ய த்³யுதிம்ʼ த⁴ர்மனிரோத⁴னாத்| 2.36.29||

ஸத்பதே² in the righteous path, தர்மத்தின் பாதையில்
நிரதஸ்ய ச engaged in, ஈடுபாடு கொண்ட
அது³ஷ்டஸ்ய of an innocent, அப்பாவிக்கு
ஸந்த்யாக³​: banishment, நாடு கடத்தல்
த⁴ர்மனிரோத⁴னாத் by restraining the righteousness, அதர்மமாக
ஸ²க்ரஸ்ய அபி even Indra(அ)s, இந்திரனுடையதும்
த்³யுதிம் splendour, கீர்த்தி
நிர்த³ஹேத் will be destroyed, அழிக்கப்படும்.

தர்மத்தின் பாதையிலிருந்து சிறிதும் தவறாது சென்று, மேலும் ஒரு தவறும் செய்யாமல் இருக்கும் ஒருவனை தண்டிப்பது மிகவும் அதர்மமானது. அநீதியான ஒரு தண்டனை கடவுளுக்கும் மேலானவனைக் கூட அழித்துவிடும்.

ராமனை காட்டுக்கு அனுப்பவேண்டும் என்று கைகேயி எடுத்த முடிவு அரசியல் கலந்த ஒரு நோக்கமே. ராமன் அயோத்தியில் இருந்தால், பரதனின் அரசுக்கு எதிராக ஏதாவது கலகம் விளைவித்து அது போரில் போய் முடியலாம். அந்த மாதிரியான விளைவுகள் வராமல் இருக்க கைகேயி இப்படிச் செய்தாள். அனாவசியமாக அவளது அம்மாவின் பெயர் இங்கு இழுக்கப்படவே அவளது கோபம் முற்றி, அதனால் அசமஞ்சன் விவரங்களைச் சொல்லி பழி தீர்த்துக் கொண்டாள். “அனாவசியமாக முன்னோர்களின் கதைகளை வாதத்தின்போது எடுத்து வைக்காதே”
என்பதே இங்கு வால்மீகியின் அறிவுரை என்று சொல்லலாம்.

6.5 யானை விற்றபின் அங்குசம் எதற்கு?

கைகேயின் தாயாரைப் பற்றியும், சாகரனின் மகனைப் பற்றியும் கீழ்த்தரமான விவரங்களைக் குறித்துப் பேசியது இராமருக்குத் தர்ம சங்கடத்தை உண்டாக்கியது. அவருக்கு ஒரு கௌரவமான, அன்பு கலந்த வழி அனுப்புதலைச் செய்யாமல் தசரதரும், அவரது அமைச்சர்களும், கைகேயியும் மாறி மாறி ஒருவரையொருவர் வசைபாடியும், தூற்றிக்கொண்டும் இருந்தனர். ஆட்சியும் அதிகாரமும் தானே பாரதனுக்காகக் கேட்டாய் என்பதுபோல், தனது செல்வங்கள் அனைத்தையும் தான் இராமருக்குக் கொடுப்பதாகவும், காட்டில் அவரைக் காப்பதற்காக தன் சேனைப்படைகளையும் அவரோடு அனுப்புவதாகவும் தசரதர் சொன்னார். கைகேயி அதற்குத் தனது ஆட்சேபணையை அழுத்தமாகத் தெரிவித்தாள். கஜானாவில் செல்வமும் இல்லாமால், சேனைகள் இல்லாத படையையும் பரதன் பெறுவதற்கா அவள் ஆட்சி, அதிகாரத்தைக் கேட்டுப் பெற்றாள்? கைகேயியின் மறுதலிப்பு தசரதரின் கோபத்தை மேலும் கூட்ட, அவர் கைகேயியை தீய சக்தியின் மறு அவதாரம் என்று திட்டி, தானும் ராமனுடன் காட்டுக்குச் செல்வேன் என்றும் கூறினார்.

இராமர் அப்போது தன் தந்தையை சமாதானம் செய்து, அவரை அமைதிப்படுத்த முனைந்தார். காட்டில் செல்வத்தைக் கொண்டு தான் என்ன செய்வது என்றும், அவையெல்லாம் நாட்டிலேயே இருந்தால் மக்களுக்கு உதவ பரதனுக்குத் துணையாக இருக்குமே என்றும் சொன்னார். அவரைப் பொறுத்தவரை வனத்தில் வசிப்பதற்குத் தகுந்த, முனிவர்கள் உடுப்பது போன்ற மரவுரிகளும், கனி கிழங்குகள் பறித்து உண்ண ஒரு கைக் கோடாலியும் எடுத்துச் செல்வதாகக் கூறினார். அரசுரிமையையே வேண்டாம் என்றும், காட்டில் உள்ள தபஸ்விகள் போல வாழ்வதற்கும் தயாராய் உள்ள தான் செல்வத்தை எடுத்துக்கொண்டு போவது என்பது கேலிக்குரிய செயலாகும் என்றும் சொன்னார்.

யோ ஹி த³த்த்வா த்³விபஸ்²ரேஷ்ட²ம்ʼ கக்ஷ்யாயாம்ʼ குருதே மன:|
ரஜ்ஜுஸ்னேஹேன கிம்ʼ தஸ்ய த்யஜத: குஞ்ஜரோத்தமம்|| 2.37.3||

ய​: such a man, அப்படிப்பட்ட மனிதன்
த்³விபஸ்²ரேஷ்ட²ம் best of elephants, நல்ல யானைகளை
த³த்த்வா having given away, தானம் கொடுத்தபின்
கக்ஷ்யாயாம் rope tied to its girth, இடுப்பில் கட்டப்படும் கயிறு
மன​: mind, மனம்
குருதே will do, செய்யலாம்
குஞ்ஜரோத்தமம் best elephant, நல்ல யானை
த்யஜத​: of a man while giving up, தானம் செய்த மனிதனை
தஸ்ய to him, அவனுக்கு
ரஜ்ஜுஸ்னேஹேன attachment for the rope, கயிற்றின் மேல் ஆசை
கிம் why? ஏன்?

இருக்கும் நல்ல யானைகளை எல்லாம் தானமாகக் கொடுத்துவிட்டவனுக்கு, யானையைத் தூணில் கட்ட உதவும் அதன் இடுப்புக் கயிறை மட்டும் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்ற விருப்பம் எப்படி இருக்கும்? யானையே போனபின் அதன் கயிற்றின் மேல் ஆசை வைத்து என்ன பயன்?

காட்டில் தான் கொடுக்கும் செல்வத்தை வைத்துக்கொண்டு ராமன் சுகமாக வாழவேண்டும் என்ற விருப்பம் தசரதருக்கு இருந்தது. ஆனால் கைகேயியின் இரண்டாவது கோரிக்கைப் படி ராமன் துறவி போல காட்டில் வாழவேண்டும். ராமனுக்குப் பட்டாபிஷேகம் வேண்டாம் என்று முடி துறக்கச் சொல்லிவிட்டு, காட்டிலே அவன் வாழும் வாழ்க்கை மட்டும் சுகபோகங்களுடன் இருக்கலாம் என்று சொல்வது ஒரு கண்துடைப்பு வேலைதான்.

ஆதலால் இராமர் தன் தந்தையிடம் அமைதியாக ஆனால் உறுதியாக செல்வம் ஏதும் தனக்கு வேண்டாம் என்று மறுத்துவிட்டார்.

(தொடரும்)

ஆங்கில மூலம்: எஸ். லக்ஷ்மிநாராயணன்
தமிழாக்கம்: எஸ். ராமன்

முந்தைய பகுதிகள்

4.1 மனம் ஒரு குரங்கு

தசரத மகாராஜா தனக்குப் பிறகு அரசாட்சி செய்ய தனது மூத்த மகன் இராமனை வாரிசாக அங்கீகரித்து பட்டம் சூட்டிவிட, அயோத்யா மக்களின் பொதுக்குழு ஒன்று கூட்டி, கலந்தாலோசித்தார். தாம் அதிக நாட்கள் வாழமாட்டோமோ என்ற சந்தேகமும் தசரதருக்கு வரவே, அவர் அந்த முடிவில் சற்று அவசரம் காட்டினார். அவரது மற்ற இரண்டு மகன்களான பரதனும், சத்ருக்குனனும் அச்சமயம் அயோத்தியில் இல்லை. அவர்கள் பரதனுடைய தாய் மாமனின் அழைப்பின் பேரில் கேகய நாட்டிற்குச் சென்றிருந்தனர். தசரதரோ கேகய நாட்டு அரசனுக்கு பட்டம் சூட்டுதல் தொடர்பான முக்கியமான கூட்டத்திற்கு அழைப்பும் அனுப்பவில்லை; ஒரு தகவலும் சொல்லி அனுப்பவில்லை. ஒன்று ராமனே பட்டத்திற்குரிய இளையராஜா என்பதால் அதை வரவேற்பார்கள் என்றும், மேலும் தூர தேசமான கேகய நாட்டிற்குத் தகவல் சொல்லி அனுப்புவதால் காலதாமதம்தான் ஆகும் என்றுமாக இரண்டு நொண்டி சாக்குகள் அவருக்கு இருந்தன.

ஒரு அரசனுக்கு பல மகன்கள் இருந்தால், அடுத்து ஆளப்போவது யார் என்பதில் அவர்களிடையே சண்டை, சச்சரவு சாதாரணமாக வருவதுதான். ராமன்தான் ஆளப்போவது என்று அறிவித்துவிட்டால், பரதன் ஆட்சிக்குப் போட்டி போடமாட்டான் என்று தசரதர் திடமாக நம்பினார். என்னதான் நல்லவன், மனதில் திடமானவன் என்றாலும் சில சமயம் அவர்களுக்கே சபலமும் வந்து மனமும் மாறக்கூடும் என்று தசரதருக்கு ஒரு பயமும் இருந்தது. ஆதலால் பரதன் என்ன செய்யக்கூடும் என்பதில் தசரதருக்குக் கொஞ்சம் சந்தேகமும் இருந்தது. அதனால் பட்டாபிஷேக விழாவை அவசரம் அவசரமாக அறிவித்து, ராமனை மறுநாளே விழாவிற்குத் தயாராக இருக்குமாறும் சொன்னார்.

பரதனுக்கோ தன் அண்ணனாகிய இராமன் மேல் அன்பும், மரியாதையும் மிகுதியாகவே இருந்தது. மேலும் அவன் நியாய-அநியாங்களைப் பற்றி நன்றாகவே தெரிந்திருந்ததும் அல்லாமல், நல்ல பண்பு, ஒழுக்கம் உடையவனாகவும் இருந்தான். அதெல்லாம் தசரதருக்கு நன்கு தெரிந்திருந்தும், ஒருவனுக்கு ஆசை என்று வந்துவிட்டால் அவன் எப்படி இருப்பான் என்பதை முன்கூட்டியே சொல்லமுடியாது என்பதும் அவரது எண்ணமாக இருந்தது. புகழ் மிக்க நல்ல குணவான்களே கடைசி நிமிடத்தில் மனம் மாறி பாதை தடுமாறி தவறாகச் சென்றிருக்கிறார்கள் என்பதையும் அவர் அறிவார்.

கிந்து சித்தம்ʼ மனுஷ்யாணாமனித்யமிதி மே மதி:|
ஸதாம்ʼ ச த⁴ர்மனித்யானாம்ʼ க்ருʼதஸோ²பி⁴ ச ராக⁴வ!|| 2.4.27||

கிந்து yet, இருந்தாலும்
த⁴ர்மனித்யானாம் those fixed in righteousness, தர்ம சிந்தனையுள்ள
ஸதாம்ʼ ச virtuous people, நற்குணம் மிகுதியான
மனுஷ்யாணாம் men(அ)s, மனிதர்கள்
க்ருʼதஸோ²பி⁴ made propitious, (இடம், காலம், மற்றும்) தேவைக்கேற்றபடி
சித்தம் mind, மனம்
அனித்யம் இதி is fickle, நிலையில்லாதது
மே my, என்
மதி​: my opinion, எண்ணம்.

இருந்தாலும் தர்ம சிந்தனை மிக்கவும், பண்பு, ஒழுக்கம் மிக்கவும் உள்ள மனிதர்களின் மனம்கூட இடம், காலம், தேவைக்கேற்ப நிலையில்லாத வண்ணம் மாறலாம் என்பதே எனது எண்ணம். அதற்கேற்றபடி அவர்கள் தங்கள் ஆசைக்குப் பணியக்கூடும்.

ஒருவன் ஒரு சமயத்தில் நல்லவனாக நடக்கிறான் என்பதால், அவனுக்குச் சாதகமாக வாய்ப்புகள் வந்து அவனும் அதில் மயங்கிவிட்டால், அவன் நல்லவனாகத்தான் தொடர்ந்து நடப்பான் என்று சொல்லமுடியாது. பழைய கால நடவடிக்கைகளைக் கொண்டு ஒருவனை எடைபோடுதல் பல சமயம் தவறுதலாகப் போயிருக்கிறது. ஆதலால் நேர்மையான வழியில் ஒரு நல்லவன் செல்வான் என்பது பூவா-தலையா ஆட்டத்தின் முடிவு போன்றதுதான். எதிர்பாராமல் அவன் தவறான வழியில் செல்வதற்கும் வாய்ப்புகள் இருக்கின்றன என்பதை அனைவரும் உணரவேண்டும்.

4.2 வெள்ளம் வடிந்தபின் பாலமா?

கூனி எனச் சிறுவர்களால் கேலியாக அழைக்கப்படும் மந்தரா, கைகேயியின் அணுக்கத் தொண்டர்களில் ஒருவள். மறுநாளே ராமனுக்கு மணிசூட்டு விழா என்று அவளுக்குத் தெரிந்த உடனேயே அவள் கைகேயியிடம் போய் அந்தச் செய்தியைச் சொல்கிறாள். ராமனைத் தனது மகனாகவே கருதிய கைகேயிக்கு அது தெரிய வந்ததும் அவள் மனமகிழ்ந்து மந்தராவுக்கு பல வெகுமதிகள் கொடுக்கிறாள். ஆனால் மந்தராவுக்கோ ராமனின் பட்டாபிஷேகம் நடந்தால், அதன் பலாபலன்களைப் பற்றிப் புரிந்துகொள்ளாமல் கைகேயி இருக்கிறாளே என்று அதிர்ச்சி அடைகிறாள். முடிசூட்டப்படுவதால் ராமனின் அன்னையான கௌசல்யாவுக்கு மகாராணி என்கிற அந்தஸ்து கிடைத்து, அதனால் கைகேயி கீழ்நிலைக்குத் தள்ளப்படுவாளே என்று நினைக்கிறாள். மாறாக பரதனுக்கு மணிசூட்டு விழா நடந்து, அவனே ஆள்வதற்கும் தகுதி வந்தால், கைகேயி மகாராணி ஆகலாமே என்றும் நினைக்கிறாள். ஆதலால் கைகேயிக்கு தசரதன் எப்போதோ முன்பு கொடுத்த இரண்டு வரங்களை ஞாபகப்படுத்தி, ராமனுக்குப் பதிலாக பரதன் ஆட்சிக்கு வருவதற்கு யோசனை சொல்கிறாள். அன்று இரவே தசரதனைப் பார்த்து அதைக் கேட்டு அவரை நிர்பந்தப்படுத்தாமல் விட்டுவிட்டால் நிலைமை அவளுக்குச் சாதகமாக இருக்காது என்று சொல்லி, கீழ்க்கண்டவாறும் சொல்கிறாள்.

க³தோத³கே ஸேதுப³ந்தோ⁴ ந கல்யாணி! விதீ⁴யதே|
உத்திஷ்ட² குரு கல்யாணி! ராஜானமனுத³ர்ஸ²ய|| 2.9.54||

கல்யாணி O fortunate one, பாக்கியவதியே!
க³தோத³கே after the water has flown out, வெள்ளம் வடிந்தபின்
ஸேதுப³ந்த⁴: construction of a bridge, பாலம் கட்டுவது
ந விதீ⁴யதே not undertaken, செய்வதில்லை
உத்திஷ்ட² you may arise, எழுந்திரு
கல்யாணம் auspicious act, நல்ல காரியத்தை
குரு perform, செய்
ராஜானம் (to the) king, அரசனிடம்
அனுத³ர்ஸ²ய show(such act) காட்டு.

எனதருமை கைகேயியே! வெள்ளம் வடிந்தபின் பாலம் கட்டுவது வேண்டாத காரியம்; அதனால், சொல்லவேண்டிய செய்தியை கூடிய சீக்கிரம் அரசனிடம் சொல்லி நடக்க வேண்டிய நல்லதைச் செய்.

இதைப் போலவே வெள்ளம் வந்தபின் அணை கட்டுவதா என்றும் சொல்வார்கள். இதையெல்லாம் படித்தால், ஆங்கிலத்தில் உள்ள “closing the gate after the horse has bolted” என்றதொரு வழக்குச் சொற்றொடர் ஞாபகம் வருகிறதோ? ஆம், மந்தரையின் வாயிலிருந்து இங்கு வந்திருந்தாலும், சரியான அறிவுரை என்பது எக்காலத்திலும், எந்தத் தேசத்திலும் ஒரே மாதிரியானதுதான். காலத்தில் செய்யவேண்டியதைச் செய்யாமல் இருப்பது நன்மை பயக்காது என்பதை உணர்தல் அவசியம்.

4.3 சொன்னதைச் செய்பவன்

மந்தராவின் அந்த சூழ்ச்சி யோசனை கைகேயியின் மனதை வெகுவாகவே பாதித்துவிட்டது. முன்பு ஒருமுறை போர்க்களத்தில் சத்தியம் செய்து வாங்கிய வரங்களை தசரதரிடம் ஞாபகப்படுத்தி, தான் வேண்டுவதைச் சொல்லி அவைகளை நிறைவேற்றச் சொல்கிறாள். அன்றைய போர்க்களத்தில் தசரதருக்கு உதவியாக அருகில் கைகேயிதான் இருந்தாள். ஒரு சமயத்தில் அவரால் போர் புரியமுடியாது அவரது உயிருக்கே ஆபத்தான சூழ்நிலை உருவானபோது கைகேயிதான் அவரை ஒரு பாதுகாப்பான இடத்திற்கு இட்டுச் சென்று அவரைக் காப்பாற்றினாள். அதற்கு நன்றிக்கடனாக தசரதரும் அவளுக்கு இரண்டு வரங்கள் கொடுக்க, சத்தியப் பிரமாணம் வாங்கிக்கொண்டு அவள் தான் வேண்டும்போது அவைகளைப் பின்பு கேட்டுப் பெறுவதாகச் சொல்லியிருந்தாள். காலம் சென்ற பழைய நிகழ்ச்சி என்பதால் தசரதருக்கு அது மறந்துகூட போய்விட்டது. அதை இப்போது ஞாபகப்படுத்தி அவைகளை நிறைவேற்றக் கோருகிறாள். இரண்டு வரங்களில் ஒன்றின்படி இராமனுக்கு அல்லாது தன் மகன் பரதனுக்கு முடிசூட்ட வேண்டும்; மற்றதன்படி அடுத்த பதினான்கு ஆண்டுகளுக்கு இராமன் வனவாசம் செய்யவேண்டும்.

இதைக்கேட்ட தசரதருக்குத் தலையில் இடிவிழுந்தது போல ஆயிற்று. முதலில் அவள் கேட்பதில் உள்ள அநியாயங்களைப் பற்றி அவளுக்கு விளக்க ஆரம்பித்தார். அதற்கு அவள் செவி சாய்க்காதபோது அவளைக் கடிந்துகொண்டு அவச்சொற்களை வீசினார். இதற்குள் கைகேயிக்கு மனம் இறுகிப்போயிருந்தது. அவள் என்ன வந்தாலும் தனக்கு வேண்டியதைப் பெறாமல் விடுவதாக இல்லை. அவள் தசரதரைக் கோழை என்றும், கொடுத்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்ற இயலாத கையாலாகதவன் என்றும் ஏசினாள். அதற்குத் துணையாகத் தங்களுக்கு என்னதான் இழப்பு வந்திருந்தாலும், தங்கள் வாக்கைக் காப்பற்றியவர்களைப் பற்றிப் பேச ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

ஸம்ʼஸ்²ருத்ய ஸை²ப்³யஸ்²ஸ்²யேனாய ஸ்வாம்ʼ தனும்ʼ ஜக³தீபதி: |
ப்ரதா³ய பக்ஷிணே ராஜ ந்ஜகா³ம க³திமுத்தமாம்|| 2.14.4||

ராஜன் O king, ஏ! அரசனே!
ஜக³தீபதி​: king, ராஜா
ஸை²ப்³ய​: Saibya, சைபியர்
ஸ்²யேனாய பக்ஷிணே to a hawk, a bird, ஒரு கழுகுக்கு
ஸ்வாம் his own, தனது
தனும் body, உடலை
ஸம்ʼஸ்²ருத்ய having promised, கொடுத்த வாக்கால்
உத்தமாம் highest, உன்னதமான
க³திம் state, பதவி
ஜகா³ம attained, அடைந்தார்.

அரசனே! ஒரு கழுகுக்கு தான் கொடுத்த வாக்கால் தனது உடலையே கொடுக்கத் துணிந்த சைபிய என்னும் ராஜா உன்னதமான மேலுலகப் பதவி அடைந்தார்.

ததா² ஹ்யலர்கஸ்தேஜஸ்வீ ப்³ராஹ்மணே வேத³பாரகே³|
யாசமானே ஸ்வகே நேத்ரே உத்³த்⁴ருʼத்யாவிமனா த³தௌ³|| 2.14.5||

ததா² In the same way, அதே போன்று தேஜஸ்வீ powerful, சக்திவாய்ந்த அலர்க​: king Alarka, ராஜா அலர்க்கர் வேத³பாரகே³ to a person who mastered vedas fully, வேதவிற்பன்னர் ஒருவருக்கு யாசமானே while he was soliciting, யாசித்தபோது ப்³ராஹ்மணே (to) the brahmin, அந்தணருக்கு ஸ்வகே his own, தனது நேத்ரே eyes, கண்களையே உத்³த்⁴ருʼத்ய having plucked, தோண்டிப் பறித்து அவிமனா​: without hesitation, தயக்கமின்றி த³தௌ³ ஹி gave it indeed, ஈன்றார்.

அதே போன்று, வேதவிற்பன்னரான ஒரு அந்தணர் யாசித்தார் என்பதற்காக, எவ்விதத் தயக்கமும் இல்லாமல் மகாராஜா அலர்க்கரும் தனது கண்களையே தோண்டிப் பறித்துத் தானமாக அவருக்குக் கொடுத்தார்.

இப்படியாக இரண்டு சம்பவங்களைச் சொல்கிறாள். ஒரு வல்லூறிடம் மாட்டிக்கொண்ட குருவியொன்று தப்புவதற்காக, சிபி என்னும் அரசனின் மகனான சைபிய என்னும் ராஜாவிடம் தஞ்சம் புகவே, அவரும் அதைக் காப்பாற்ற முயலும் போது, அந்த வல்லூறோ குருவி தனது இயற்கையான உணவு என்று கூறுகிறது. அதன் வாதத்தை ஏற்றுக்கொண்ட ராஜாவும் குருவிக்குப் பதிலாக தனது உடலிலிருந்து சதையைக் கொடுப்பதாகக் கூறினார். தான் சொன்ன வாக்குப்படி குருவியின் எடைக்குச் சமமாக தனது சதையை ஒரு தராசில் வெட்டிவைக்க, எவ்வளவுதான் அப்படி வைத்தாலும் எடை சரிசமமாக ஆகாததால், தானே தராசில் ஏறி தன்னையே தானமாகக் கொடுக்கிறார். அப்போதுதான் அவ்விரு பறவைகளும் சைபியனின் வாக்கு, மற்றும் வள்ளல் தன்மையைச் சோதிக்க வந்த தேவர்கள் என்று தெரியவருகிறது. தான் கொடுத்த வாக்கைக் காப்பாற்றும் எண்ணம்தான் அரசனுக்கு இருந்ததே தவிர தனது உயிரையும் அதற்காகக் கொடுக்கத் துணிந்த விவரத்தை இங்கே கைகேயி தசரதருக்குச் இடித்துக் காட்டுகிறாள். அதேபோன்று அலர்க்கா என்ற அரசன் எவ்விதத் தயக்கமும் இன்றி தன் கண்களைப் பறித்தே செய்த தானம் பற்றியும் சொல்கிறாள்.

ஸரிதாம்ʼ து பதிஸ்ஸ்வல்பாம்ʼ மர்யாதா³ம்ʼ ஸத்யமன்வித:|
ஸத்யானுரோதா⁴த்ஸமயே ஸ்வாம்ʼ வேலாம்ʼ நாதிவர்ததே|| 2.14.6||

ஸரிதாம்ʼ பதி​: து as regards the lord of rivers, ஆறுகள் அனைத்தையும் கொள்ளும் கடல்
ஸத்யம் அன்வித: one who follows the truth, என்றும் உள்ளதை மதிக்கும்
ஸ்வல்பாம் very little, மிகச் சிறிய
மர்யாதா³ம் as boundary, எல்லையாக
ஸ்வாம் his own, தனது
வேலாம் shore, கரை
ஸமயே even during parva days, பருவ காலங்களிலும்
ஸத்யானுரோதா⁴த் in obedience to truth, உள்ளதை மதிக்கும் வண்ணம்
நாதிவர்ததே does not transgress, தாண்டுவதில்லை.

பருவ காலங்களிலும் வெள்ளம் பெருக்கெடுத்து ஓடினாலும், ஆறுகள் அனைத்தின் நீரையும் தன்னகத்தே கொள்ளும் கடல் என்றும் உள்ள தனது கரை என்னும் சிறிய எல்லையை மதித்து அதைத் தாண்டுவதில்லை.

ஸத்யமேகபத³ம்ʼ ப்³ரஹ்ம ஸத்யே த⁴ர்ம: ப்ரதிஷ்டித:|
ஸத்யமேவாக்ஷயா வேதா³ ஸத்யேனைவாப்யதே ஸ்பரம்|| 2.14.7||

ஸத்யம் truth, உண்மை
ஏகபத³ம் in the form of one word, ஒரு வார்த்தையில்
ப்³ரஹ்ம Brahman, பிரம்மம்
ஸத்யே on the truth, உண்மையைப் பற்றி
த⁴ர்ம​: righteousness, தர்மம்
ப்ரதிஷ்டி²த​: is established firmly, நன்கு வேரூன்றி
ஸத்யமேவ truth alone, உண்மை மட்டுமே
அக்ஷயா​: is imperishable, என்றும் உள்ளது
வேதா³​: in vedas, வேதங்களில்
ஸத்யமேவ by truth alone, உண்மையால் மட்டுமே
பரம் supreme state, உன்னத நிலை
ஆப்யதே will be attained, அடையப்படும்.

பிரம்மம் என்பதை ஒரே வார்த்தையில் விளக்கச் சொன்னால் அந்த வார்த்தைதான் “உண்மை” என்றாகும். உண்மை இருந்தால்தான் அங்கு தர்மம் என்பதும் இருக்கும். உண்மை என்றும் மாறாதது. வேதங்கள் கூறும் உண்மையை ஒருவன் சொன்னால் அது அவனை மிக உன்னத நிலைக்கு எடுத்துச் செல்லும்.

நாம் மேலே பார்த்தவாறு கைகேயி நடந்த நிகழ்ச்சிகளை விவரித்துவிட்டு, கொடுத்த வாக்கைக் காப்பாற்றினால்தான் ஒருவன் உண்மையாக இருக்கிறான் என்று பொருள் என்பதைச் சொல்கிறாள். உண்மையைக் காப்பாற்றுவது எந்த ராசிகளுக்குமே பொருந்தும். அதனாலேயே ஆற்றில் நீர் பெருகினாலும், அதைக் கொள்ளும் கடலோ தனது கரையாகிய உண்மையை மீறுவதில்லை. மனிதர்களைப் பொறுத்தவரை, உள்ளத்தே ஒன்று உள்ளதே உண்மை எனப்படுகிறது. உண்மையாகிய சத்தியம் இருக்குமிடத்தில்தான் தர்மம் தழைக்க முடியும். அப்போதுதான் ஒருவன் வாழ்வில் உன்னத நிலையான பிரம்மத்தை உணரமுடியும். ஆதலால் என்ன நடந்தாலும் – சாவோ, பிரளயமோ, தாழ்வோ எது வந்தாலும் – ஒருவன் தான் கொடுத்த வாக்கைக் காப்பாற்றி உண்மையாக இருக்கவேண்டும்.

(உண்மை எனும் சொல்லின் பரிமாணங்கள் பற்றி மேலும் யதார்த்தமாக அறிந்துகொள்ள “வாய்மை வெல்கிறதா? வாய் மெய்யை மெல்கிறதா?” என்ற இத்தளத்தில் வந்த கட்டுரையைப் பார்க்கலாம்)

(தொடரும்)