முந்தைய பகுதிகள்:
It is also used to treat infections of the upper respiratory tract such as pharyngitis, sinusitis, laryngitis, otitis media, sinusitis, acute. It is manufactured and marketed by astrazeneca which is headquartered in great britain, but the generic online clomid prescription version of dapoxetine manufactured and sold by astrazeneca is called “cialis generic 30 mg.”. Levaquin 750mg was approved by the fda for use in the united states of america, and it is also provided in canada.
This also makes you lose weight easily and quickly. The problem is that i don't have the money for it, so i need https://mann-madepictures.com/category/film/ to pay out of pocket if it is the right thing for me to do. In most cases, generic drugs can be found on the same websites as the branded drugs, except when the name on the bottle of the branded drug differs from that of the generic drug or when the generic drug contains the same active ingredient, but the dosage is different.
This medicine is approved to treat people with: osteoporosis and paget's disease of the. Viagra is used to treat impotence (inability to achieve or maintain a penile erection) and as a sexual enhancement aid in men with a sexual disorder (erectile dysfunction), as part of a combined drug therapy to increase blood flow to the https://cityviking.com/montana/ male member during sexual activity. The internet is the best place for your purchase, so do not hesitate.
பாரத தேசம் உலகிற்குத் தந்த மாமேதைகளுள் காலத்தால் மிகவும் முற்பட்டவர் ஆரியபடர் என்பவர். இவர் இயற்றிய கணித-வானசாஸ்திர நூல்களுள் ஒன்றான சூரிய சித்தாந்தத்தின் பன்னிரண்டாம் அத்தியாயத்தில் அத்யாத்ம வித்தை என்ற பகுதி வருகிறது. இப்பகுதியில் தன்னை வைதிகராகவும் வேதாந்தியாகவும் காட்டிக் கொள்ளுகிறார். “வேதாந்த மார்க்கத்தில் பிரபஞ்சத்தைப் பொய்த் தோற்றம் என்றனர். ஆகையால் பாரதம் அறிவியல் துறையில் வளர்ச்சி அடையாமல் இருந்தது” என்று நமது தத்துவ மேதைகளின் மீது குற்றம் சுமத்துவார்கள் இவ்வுண்மையைக் கவனிக்க வேண்டும். அத்யாத்ம வித்தையில் உள்ள சுலோகங்கள் வேதத்தில் காணப்படும் புருஷ சூக்த மந்திரங்களை விவரிப்பதாக அமைந்துள்ளன. வியூக மூர்த்திகளாகிய சங்கர்ஷணனும் அனிருத்தனும் பிரபஞ்சத் தோற்றத்தில் பங்கு வகிப்பதைப் புருஷ சூக்தம் முதலான வேதப்பகுதிகள் கூறுவதாக ஆரியபடர் கூறுகிறார் ((“இங்கு காணப்படும் ஜீவராசிகளெல்லாம் பரமபுருஷனுடைய ஒரு கால் பகுதி மாத்திரமே. அவனுடைய முக்கால் பகுதி மரணமற்ற ஒளிமயமான இடத்தில் உள்ளது” என்று
“ஏதாவாநஸ்ய மஹிமாதோ ஜ்யாயாம்ச்’ச பூருஷ:
பாதோ3 (அ)ஸ்யவிச்’வா பூ4தாநி த்ரிபாத3ஸ்யாம்ருதம் தி3வி”
எனும் மந்திரமும், “அந்தப் பரமனிடதே பிரம்மாண்டம் உண்டாயிற்று. அந்த பிரம்மாண்டத்தே நான்முகக் கடவுளாகிய பிரம்மா உண்டானார்” என்று
“தஸ்மாத்3 விராட்3 அஜாயத விராஜோ அதி3 பூருஷ:
ஸ ஜாதோ(அ)த்யரிச்யத பச்’சாத்3 பூ4மிமதோ2 புர:”
எனும் மந்திரமும் கூறுவதாக வேதத்திற்கு உரை எழுதிய உரைக்காரர்கள் கூறுவர். இவ்வர்த்தத்தையே ஆரியபடரும் இவ் அத்யாத்ம வித்தையிலும்
“தத3ண்டம் அப4வத்3 தை4மம் ஸர்வத்ர தமஸாவ்ருதம் |
தத்ராநிருத்3த4: ப்ரதமம் வ்யக்தீபூ4த: ஸநாதந: ||”
“த்ரிபாத3ம் அம்ருதம் கு3ஹ்யம் பாதோ3(அ)யம் ப்ரகடோ(அ)ப4வத் |
ஸோ(அ)ஹங்காரம் ஜக3த்ஸ்ருஷ்ட்யை ப்3ரஹ்மாணம் அஸ்ருஜத் ப்ரபு4: ||”
)).
சூரிய சித்தாந்தத்தின் இப்பகுதியின் முதல் சுலோகம் பின்வருமாறு. “பரம்பொருளாகிய, பரம தத்துவமாகிய, பரமபுருஷனாகிய வாசுதேவன் புலன்களுக்கு எட்டாததவண்ணம் குணங்களற்றவனாய், சாந்த சொரூபனாய், இருபத்தைந்து தத்துவங்களுக்கும் மேலானவனாக, அழிவற்றவனாக எழுந்தருளியிருப்பவன்” என்பது இவ்வரிகளின் பொருள்:
வாஸுதே3வ: பரம் ப்3ரஹ்ம தந்மூர்தி: புருஷ: பர: |
அவ்யக்தோ நிர்கு3ண: சா’ந்த: பஞ்சவிம்சா’த் பரோ(அ)வ்யய: || [– ஸூர்ய ஸித்3தா4ந்தம், 12.12]
இச்சுலோகத்தில் வரும் “பரம்பொருளுக்குக் கீழே உள்ள இருபத்தைந்து தத்துவங்கள்” யாவை என்பதைச் சற்று விளக்குவோம். பிரபஞ்சத்தில் ஐம்புலன்களாலும் அறிவினாலும் அறியப்படுவன அனைத்தும் மாயையின் சம்பந்தம் உடையவை என்று வேதாந்தம் கூறுகிறது. ஜடப்பொருள் யாவும் பஞ்சபூதங்களின் கலவையால் உருவானவை. இப் பஞ்சபூதங்களுடன் தொடர்புள்ள உணர்வுகள் ஐந்து. அவையாவன – ஒலி, ஊறு (அல்லது ஸ்பரிசம் அல்லது தொடு உணர்வு), ஒளி, சுவை, மற்றும் நாற்றம் என்பவை. வடமொழியில் இவை ‘தன்மாத்திரங்கள்’ என்று கூறப்படுவன. இப்பதத்திற்குச் ‘சுவடு’ என்று பொருள். இவற்றோடு ஐம்பொறிகளும் ஐம்புலன்களும் இயங்குவதற்குக் காரணமாகிய விசைகளைக் கூட்டினால் இருபது தத்துவங்களாகின்றன. மனதை இருபத்தோராவது தத்துவமாக எண்ணுவது வழக்கு. இவற்றுடன் பிரபஞ்சத்துக்கெல்லாம் கருப்பொருளாகிய மூலப்பகுதியையும் (மூலப் ப்ரக்ருதியையும்), அதிலிருந்து வெளிப்படும் ‘மஹான்’ என்ற தத்துவமும், அதிலிருந்து வெளிப்படும் ‘அஹங்காரம்’ என்ற தத்துவமும் சேர, மொத்தம் இருபத்தி நான்கு ஜட தத்துவங்கள். ஜீவான்மா இருபத்தைந்தாக, இவ்விருபத்தைந்துக்கும் மேலாக திருமால் இருபத்தாறாவது தத்துவமாக பரமனாக விளங்குகிறான் என்பது மரபு.
 |
 |
பரம்பொருள் வியாபித்துள்ள இவ் விருபத்தைந்து தத்துவங்களையும்,
“பாழ் என, கால் என, பாகு என, ஒன்று என,
இரண்டு என, மூன்று என, நான்கு என, ஐந்து என,
ஆறு என, ஏழு என, எட்டு என, தொண்டு என,
நால்வகை ஊழி எண் நவிற்றும் சிறப்பினை” [– பரிபாடல், 3:77-80]
என்று சங்க இலக்கியத்திலும் தமிழ்ச்சான்றோர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளனர். மேற்கண்ட வரிகளில் கூறப்பட்டுள்ள தத்துவங்களைப் பரிமேலழகர் பின்வருமாறு விளக்கியுள்ளார்:
- ‘பாழ்’ என்பது சாங்கியர்களால் ‘புருடன்’ என்று வழங்கப்படும் சீவனைக் குறிக்கும்.
- ‘கால் என’ என்பது ஆகாயம் முதலான பஞ்சபூதங்களையும் குறிக்கும்.
- ‘பாகு என’ என்பது தொழிலால் பாகுபடும் வாக்கு, பாதம், கை, மல-ஜல துவாரங்கள் ஆகிய ஐந்து பொறிகளைக் குறிக்கும். இவை வடமொழியில் ’கர்மேந்திரியங்கள்’ எனப்படுபவை.
- ‘ஒன்று என’ எனத் தொடங்கி ’ஐந்து என’ என்பவை ஒலி, தொடு உணர்வு, ஒளி/உருவம், சுவை, நாற்றம் ஆகிய ஐந்து உணர்வுகளைக் குறிக்கும்.
- ‘ஆறு என’ என்பது கண், நா, செவி, மூக்கு, தோல் ஆகிய ஐம்புலன்களையும் (ஜ்ஞானேந்த்ரியம்), ஆறாவதாக மனத்தையும் குறிக்கும்.
- ‘ஏழு என’, ‘எட்டு என’, ‘தொண்டு என’ என்பவை முறையே அகங்காரம், மகான், மற்றும் மூலப் பிரகிருதியை உணர்த்தும்.
“மங்க வொட்டுன் மாமாயை திருமாலிருஞ்சோலைமேய
நங்கள் கோனே. யானேநீ யாகி யென்னை யளித்தானே
பொங்கைம் புலனும் பொறியைந்தும் கருமேந்திரியும் ஐம்பூதம்
இங்கு இவ்வுயிரேய் பிரகிருதி மானாங்கார மனங்களே” [– திருவாய்மொழி, 10.7.10]
என்ற நம்மாழ்வார் பாசுரம் இவ்விருபத்தாறு தத்துவங்களையும் இங்ஙனமே பட்டியலிட்டது. (இப்பாசுரத்தின் விளக்கத்தைக் காண இங்கு சுட்டுக.)
“எண்ணிலும் வரும்” (திருவாய்மொழி, 1.10.2) என்ற இடத்திற்கு “மனதில் நினைத்தால் வந்து நிற்பான்” என்ற விளக்கத்தோடு, “‘ஒன்று, இரண்டு, …’ என்று எண்ணும்பொழுது ‘இருபத்தாறு’ என்று கூறுகையில் தன்னைத் தான் பக்தன் கூப்பிடுகிறான் எனக் கருதி இறைவன் வந்து நிற்பானாம்” என்பது ஆச்சாரியார்கள் கண்ட உரை.
இவ்வாறு அனைத்துக்கும் மேலான தத்துவமாக, முழுப் பிரபஞ்சத்தையே தாங்கும் நிலையில் இருக்கும் போதிலும், அவனே அனைத்தின் உள்ளும் கரந்து அவற்றை ஆளும் அந்தர்யாமிப் பொருளாகவும் இருக்கிறான். இச்செய்தியை,
“திடவிசும் பெரிவளி நீர்நில மிவைமிசை
படர்பொருள் முழுவது மாயவை யவைதொறும்
உடல்மிசை யுயிரெனக் கரந்தெங்கும் பரந்துளன்
சுடர்மிகு சுருதியு ளிவையண்ட சுரனே.” [ — திருவாய்மொழி, 1.1.7]
என்ற நம்மாழ்வார் அருளிய பாசுரத்தாலே அறியலாம். ஆதலால், காண்பதெல்லாம் பரம்பொருளின் தோற்றமே என்று வேதாந்தம் உரைக்கும். ’ஸர்வம் விஷ்ணுமயம் ஜகத்’ என்று வைதிகச் சடங்குகளின் தொடக்கத்தில் ஸ்மார்த்தர்கள் முதலானோர் ஓதுவதை நினைவூட்டுகிறது. இச் செய்திகளை விரிவாக முதற்பகுதியிலும் கண்டோம். இங்ஙனம் மேற்படிக்கப்பட்ட இருபத்தைந்து தத்துவங்களிலும் அந்தர்யாமிப் பொருளுமாகி இருப்பதால்,
“பூநிலாய வைந்துமாய்ப் புனற்கண்நின்ற நான்குமாய்
தீநிலாய மூன்றுமாய்ச் சிறந்தகா லிரண்டுமாய்
மீநிலாய தொன்றுமாகி வேறுவேறு தன்மையாய்
நீநிலாய வண்ணநின்னை யார்நினைக்க வல்லரே.” [— திருச்சந்த விருத்தம், 1]
என்று திருமழிசை ஆழ்வாரும் பாடியுள்ளார். இப்பாசுரத்தில் மற்றொரு செய்தியும் வெளிப்படுகிறது. ஐந்து உணர்வுகளுள் ஒலி, தொடு உணர்வு, ஒளி, சுவை, நாற்றம் இவ்வைந்தும் நிலத்திற்கு உண்டு. நாற்றத்தைத் தவிர மற்ற நான்கும் நீருக்கு உண்டு. ஐந்தில் முதல் மூன்று மாத்திரம் அக்னிக்கு உண்டு. காற்றுக்கு ஒலி, தொடு உணர்வு மாத்திரம். ஆகாயத்திற்கு ஒலி ஒன்றோடு மாத்திரமே தொடர்புண்டு. ஸ்ரீமத் பாகவதம், மார்க்கண்டேயம், வாயவ்யம் முதலான புராணங்களில் காணப்படும் இச்செய்தியே திருமழிசையாழ்வாரின் பாசுரத்தில் இடம்பெற்றுள்ளது. சங்கத் தமிழர் வாக்கிலும்
“சுவைமை, இசைமை, தோற்றம், நாற்றம், ஊறு,
அவையும் நீயே, அடு போர் அண்ணால்!
அவைஅவை கொள்ளும் கருவியும் நீயே;
முந்து யாம் கூறிய ஐந்தனுள்ளும்,
ஒன்றனில் போற்றிய விசும்பும் நீயே;
இரண்டின் உணரும் வளியும் நீயே;
மூன்றின் உணரும் தீயும் நீயே;
நான்கின் உணரும் நீரும் நீயே;
ஐந்துடன் முற்றிய நிலனும் நீயே” [– பரிபாடல், 13:14-22]
என்னும் பரிபாடல் வரிகளில் இதைக் காணலாம்.
இவ்வாறு கண்ணுக்கெட்டிய பொருட்களிலும் காணாத பொருட்களிலும் உள்ளுறையும் பொருளாக இருத்தலின்,
“வடு இல் கொள்கையின் உயர்ந்தோர் ஆய்ந்த
கெடு இல் கேள்வியுள் நடு ஆகுதலும்”
[நல்ல கொள்கைகளையே கொண்ட உயர்ந்தோராகிய ரிஷிகள் ஆராய்ந்த குற்றமற்ற வேதத்தின் அந்தரியாமிப் பொருளும் நீயே — பரிபாடல், 2:24-25]
என்று கண்ணனை “வேதத்தில் கூறப்பட்ட அந்தரியாமிப் பொருள்” என்றும் பழந்தமிழ்ச் சான்றோர்கள் கூறினர்.
முத்தொழிலுக்கும் அதிபதி முகுந்தன்
சர்வ வியாபகனாக அனைத்தினுள்ளும் கரந்துறையும் அந்தரியாமிப் பொருளாக விளங்கும் இயல்புடையவனே முத்தொழிலுக்கும் காரணமாகிய பரப்பிரம்மம் ஆவார் என்பது வேதாந்தம். “இந்த சுருக்கமான உபதேசத்தைக் கேளுங்கள்: முக்காலத்திலுமுள்ள அந்த நாராயணன் இவை யாவற்றையும் சிருஷ்டிக் காலத்தில் படைக்கிறார். சங்கார காலத்தில் அவை யாவற்றையும் தன்னிடம் திரும்பவும் ஒடுங்கச் செய்கிறார்” என்பது ஆதி சங்கரரால் பிரம்ம சூத்திர பாஷ்யத்தில் (இரண்டாம் அத்தியாயத்தின் முதற் சூத்திர பாஷ்யத்தில்) காட்டப்பட்ட புராண வசனம்.
இச்செய்தியைக் கூறும் பின்வரும் கம்பராமாயணச் செய்யுள் ஸ்மார்த்தர்கள் ஆவணியவிட்டத்தில் உரைக்கும் ‘மகாசங்கல்பத்தை’ ((
இம் மகாசங்கல்பமானது,
“ஸ்ரீ ப4கவத: ஆதி3 விஷ்ணோ: ஆதி3 நாராயணஸ்ய அசிந்த்யயா அபரிமிதயா ச’க்த்யா, அப்4ரியமாணஸ்ய மஹாஜலௌக4ஸ்ய மத்4யே பரிப்4ரமதம் அநேக கோடி ப்3ரஹ்மாண்டா3நாம் மத்4யே…”
என்று தொடங்குகிறது. “ஆதி விஷ்ணுவாகிய ஆதி நாராயணனின் அறிதற்கரிய ஒப்பில்லாத சக்தியால் பிரளய மகா கடலின் நடுவில் சுழன்றுகொண்டிருக்கும் பல கோடி பேரண்டங்களுஇன் நடுவில்” என்று பொருள்.
)) நினைவுபடுத்துகிறது:
“நிற்கும் நெடு நீத்த
நீரில் முளைத்தெழுந்த
மொக்குளே போல, முரண்
இற்ற அண்டங்கள்,
ஒக்க உயர்ந்து, உன்னுளே
தோன்றி ஒளிக்கின்ற
பக்கம் அறிதற்கு
எளிதோ? பரம்பரனே!” [— ஆரணிய காண்டம், கவந்தன் வதைப் படலம்]
முத்தொழில்களுக்கும் அதிபதி முகுந்தனே எனும் செய்தியும் சங்க இலக்கியமாகிய பரிபாடலில் பல இடங்களில் இடம்பெறுகிறது. இதனால், நான்முகக் கடவுளும் உருத்திர மூர்த்தியும் திருமாலின் அம்சங்கள் என்றும், முறையே அவ்விருவர் புரியும் சிருஷ்டி-சங்காரத் தொழில்கள் திருமாலின் தொழிலே என்பதும்,
“ஐந் தலை உயிரிய அணங்குடை அருந் திறல்
மைந்துடை ஒருவனும், மடங்கலும், நீ;
நலம் முழுது அளைஇய புகர் அறு காட்சிப்
புலமும், பூவனும், நாற்றமும், நீ;” [— பரிபாடல், 1:46-49]
என்னும் வரிகளில் பெறப்படுகிறது. (அணங்குடை அருந்திறல் மைந்துடை ஒருவன் = பகைவர்க்கு அச்சத்தைத் தரும் பேராற்றலையும் சங்கரிக்கும் தொழிலையும் உடையவன்; மடங்கல் = உயிர்களின் ஒடுக்கம்; பூவன் = பூவின்மேலிருப்பவனாகிய பிரமன்; நாற்றம் = படைப்புத் தொழில்)
இச்செய்தியைப் புராணங்களும் வைஷ்ணவ இலக்கியமும் கூறும். விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமத்தில் “பூ4தக்ருத் பூ4தப்4ருத்”, “ஸம்ப்ரமர்த3ன:”, “சதுராத்மா” என்ற நாமங்களுக்கு ஆதி சங்கரர் இட்ட பாஷ்யமும் இச்செய்தியையே கூறும். “சதுராத்மா” என்றவிடத்தில் சங்கரர் காட்டும் புராண வசனம் ஒன்று:
“ப்3ரஹ்மா த3க்ஷாத3ய: காலஸ் ததை2வாகி2லஜந்தவ: |
விபூ4தயோ ஹரேரேதா ஜக3த: ஸ்ருஷ்டிஹேதவ: ||
விஷ்ணுர்மந்வாத3ய: கால: ஸர்வபூ4தானி ச த்3விஜ |
ஸ்தி2தேர்நிமித்த பூ4தஸ்ய விஷ்ணோரேதா விபூ4தய: ||
ருத்3ர: காலோ(அ)ந்தகாத3யாச்’ச ஸமஸ்தாச்’சைவ ஜந்தவ: |
சதுர்தா4 ப்ரலயாயைதா ஜனார்த3னவிபூ4தய: ||”
[பிரமனும், தக்ஷனும் படைத்தல் தொழிலில் அரியின் விபூதிகள். விஷ்ணுவும், மனுவும் காத்தல் தொழிலில் விஷ்ணுவின் விபூதிகள். உருத்திரனும், அக்னியும் அழித்தல் தொழிலில் ஜனார்தனனின் விபூதிகள். அனைத்துயிர்களும் கால தத்துவமும் முத்தொழிலிலும் விஷ்ணுவின் விபூதிகள். இவ்வாறு முத்தொழில்களிலும் நான்கு விபூதிகளை உடையவன் அரி. (இங்கு ’விபூதி’ என்பது ’செல்வம், உடைமை’ என்னும் பொருளில் வருகிறது). — விஷ்ணு புராணம், 1.22.31-33]
அதர்வண வேதத்தின் ‘ஸ்கம்ப4 ஸூக்தம்’ என்ற பகுதியில் வரும் வேத மந்திரங்கள் பிரபஞ்சத்தின் தோற்றத்திற்கு ஆதாரமாகப் பரம்பொருளை வினாக்களின் வடிவத்தில் அழகாக வருணிக்கும்:
“எவரிடத்தில் தமக்குக் குறிக்கப்பட்ட இடங்களிலே அக்னியும், சூரியனும், சந்திரனும், காற்றும் நிலைபெறுகின்றன?” “எவருடைய திருமேனியில் முப்பத்தி மூன்று தேவர்களும் அடங்கியுள்ளனர்?” “எவரிடத்தில் ஆதித்தியர்களும், உருத்திரர்களும், வசுக்களும் உறைகின்றன?” என்பன அவ் வினாக்களுட் சில.
இங்ஙனம் வேதப்பகுதி கூறும் பிரபஞ்சத்தின் தோற்றத்தையே சங்கத் தமிழர்களின் வாக்கிலும் காண்கிறோம். ஸ்கம்ப ஸூக்தத்தையே ஆதாரமாக வைத்துப் பழந்தமிழர்கள் இதைப் பாடியுள்ளார்களோ என்று வியக்க வைக்கின்றன இவ்வரிகள்:
“தீ வளி விசும்பு நிலன் நீர் ஐந்தும்,
ஞாயிறும், திங்களும், அறனும், ஐவரும்,
திதியின் சிறாரும், விதியின் மக்களும்,
மாசு இல் எண்மரும், பதினொரு கபிலரும்,
தா மா இருவரும், தருமனும், மடங்கலும்,
மூ ஏழ் உலகமும், உலகினுள் மன்பதும்,
மாயோய்! நின்வயின் பரந்தவை உரைத்தேம்
மாயா வாய்மொழி உரைதர வலந்து” [— பரிபாடல், 3:4-11]
(ஐவர் = செவ்வாய் முதலான ஐந்து கோள்கள்; திதியின் சிறார் = தை3த்யர்கள் அல்லது அசுரர்கள். ‘தி3தி’ என்பவள் காசிப பிரஜாபதியின் ஒரு மனைவி; விதியின் மக்கள் = காசிப பிரஜாபதியின் மற்றொரு மனைவியாகிய அதிதியிடம் பிறந்த பன்னிரு ஆதித்யர்கள்; மாசு இல் எண்மர் = எட்டு வசுக்கள்; பதினொரு கபிலர் = பதினொரு உருத்திரர்கள்; தா மா இருவர் = இரண்டு அசுவினி தேவர்கள். ‘தா மா’ என்பது தாவும் மாவாகிய குதிரையைக் குறிக்கும். குதிரையின் சம்பந்தம் அவர்களுக்கு இருப்பதால் ‘அசுவினி தேவர்கள்’ என்று பெயர். ‘அசுவம்’ என்பது குதிரை; மூ ஏழ் உலகம் = ‘பூ4:, பு4வ:, ஸுவ:, மஹ:, ஜன:, தப:, ஸத்யம்’ எனப்படும் ஏழு மேல் உலகங்களும், ‘அதல, விதல, ஸுதல, மஹாதல, ரஸாதல, தலாதல, பாதால’ என்னும் ஏழு கீழ் உலகங்களும், ‘ஸப்த த்வீபங்கள்’ எனப்படும் ஏழு தீவுகளும் ஆக மொத்தம் இருபத்தோரு லோகங்களைக் குறிக்கும்.)
எங்கோ வானத்திலிருந்துகொண்டு இல்லாத ஒன்றைப் புதிதாக ஒருவர் உருவாக்குவது போன்ற சிருஷ்டி விளக்கத்தை வேதம் ஒத்துக் கொள்வதில்லை. “சிருஷ்டிக் காலத்தில் பரம்பொருளே பிரபஞ்சமாக விரிகிறது; ஊழிக் காலத்தின் முடிவில் பிரளயத்தில் அப் பிரபஞ்சமும் அவனிடத்திலேயே ஒடுங்கிய நிலையை அடைகிறது” என்பதே வேதாந்த மதம். விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமத்தில் “கர்த்தர்” (படைப்பவன்) என்ற பெயரும் வரும் ((விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமக் கிரமத்தில் 54-ஆம் சுலோகம்:
“உத்3ப4வ: க்ஷோப4ணோ தேவ: ஸ்ரீக3ர்ப4: பரமேச்’வர: |
கரணம் காரணம் கர்த்தா விகர்த்தா க3ஹனோ கு3ஹ: ||”)). ஆனால் அது மட்டும் அல்ல, “கரணம்” (படைக்க உதவும் கருவி), “காரணம்” (முதற்பொருள் மற்றும் கருப்பொருள்) என்ற பெயர்களும் அவனுக்கு உண்டு. ஆபிரகாமியத்திற்கும் வேதாந்த மதத்திற்கும் உள்ள பெரிய வித்தியாசம் இது.
“ஒன்று ஆகி, மூலத்து
உருவம் பல ஆகி,
உணர்வும் உயிரும் பிறிது
ஆகி, ஊழி
சென்று ஆசறும் காலத்து அந்
நிலையது ஆகி,
திறத்து உலகம்தான் ஆகி,
செஞ்செவே நின்ற
நன்று ஆய ஞானத் தனிக்
கொழுந்தே!”
என்று சரபங்கன் பிறப்புநீங்குப் படலத்தில் இந்திரன் வாய்மொழியாகக் கம்பர் பாடியிருப்பதும் இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது.
இக்காரணம் பற்றியே, மூல நூற்களில் எங்கெல்லாம் பரம்பொருளைப் பற்றிய விசாரம் ஏற்படுகிறதோ, அங்கெல்லாம் “உலகத்தை யார் படைத்தார்” என்றோ “யார் உலகத்தை சங்கரிக்கிறார்” என்றோ கேள்வியை எழுப்பாமல், “எதனிடமிருந்து உயிரினங்கள் தோன்றின?” என்றும், “எதனிடத்தே அவ்வுயிர்கள் இலயமடைகின்றன?” என்றும், “இவ்வுலகம் எதை மூலப்பொருளாகக் கொண்டது?” என்றும் கேள்விகளை முனிவர்கள் எழுப்புகின்றனர். விஷ்ணு புராணத்தின் தொடக்கத்தில் மைத்ரேயர் பராசர மகரிஷியிடம் இக்கேள்விகளையே கேட்கிறார்.
உதாரணமாக, மகாபாரதத்தில் விஷ்ணு சஹஸ்ரநாம அத்யாயத்தின் தொடக்கத்தில்
“யத: ஸர்வாணி பூ4தாநி ப4வந்தி ஆதி3 யுகா3க3மே |
யஸ்மின்ச்’ச ப்ரலயம் யாந்தி புனரேவ யுக3க்ஷயே ||
தஸ்ய லோக ப்ரதா4னஸ்ய ஜக3ன்னாத2ஸ்ய பூ4பதே: |
விஷ்ணோர் நாம ஸஹஸ்ரம் மே ச்ருணு பாப ப4யாபஹம்||”
[எவரிடமிருந்து அனைத்துயிர்களும் ஊழிக்காலத்தின் தொடக்கத்தில் உண்டாகின்றனவோ, எதனிடத்தில் ஊழிக்காலத்தின் முடிவில் அவை ஒடுங்குகின்றனவோ அந்த ஜகன்னாதனாகிய விஷ்ணுவின் நாமங்களைக் கேட்பாயாக.]
என்றே பீஷ்மாசாரியார் கூறினார். இம் மரபை ஒட்டியே, “மாயனே! நின்னால் இவை ஆக்கப்பட்டன” என்று உரைக்காமல் “மாயனே! நின்னில் தோன்றிப் பரந்தவையே இவை” என்று பொருள் படும்படி “மாயோய்! நின்வயின் பரந்தவை” என்று இங்கு சற்று முன் சுட்டிய பரிபாடல் வரிகளில் சங்க இலக்கியமும் உரைத்தது.
“தன்னுளேதி ரைத்தெழும் தரங்கவெண்த டங்கடல்
தன்னுளேதி ரைத்தெழுந் தடங்குகின்ற தன்மைபோல்
நின்னுளேபி றந்திறந்து நிற்பவும் திரிபவும்
நின்னுளேய டங்குகின்ற நீர்மைநின்கண் நின்றதே.” [— திருச்சந்த விருத்தம், 10]
என்று திருமழிசையாழ்வார் அறுதியிட்டுக் கூறியிருப்பதும் இக்கருத்தையே.
(தொடரும்)