திராவிட கழகம் என்கிற பகுத்தறிவற்ற இனவாத அமைப்பு தமிழ்நாட்டில் இயங்கி வருகிறது. இந்த அமைப்பு அவ்வப்போது தனது வரலாற்று அறிவின்மையை தம்பட்டம் போட்டு அறிவிக்கும். அது நகைசுவையாக இருக்கும் என்பது உண்மைதான். ஆனால் தமிழ்நாட்டில் நிலவும் ஒரு விசித்திர மனோபாவம் என்னவென்றால் இப்படிப்பட்ட நகைசுவை உளறல்களை உண்மை என ஒரு கூட்டம் நினைத்துவிடுவதுதான். இல்லையென்றால் திராவிட இனவாதம் என்கிற சமூக நோய் இத்தனை தூரம் வளர்ந்திருக்குமா என்ன? சரி விஷயத்துக்கு வருவோம்… 26-டிசம்பர்-2014 அன்று ‘விடுதலை’ என்கிற திராவிட இனவாத இணையதளத்தில் மதன் மோகன் மாளவியா அவர்களைக் குறித்து ’யார் இந்த மண்ணுருண்டை மாளவியா’ என்கிற தலைப்பில் ஒரு அவதூறு கட்டுரை. அதில் சொல்லப்பட்டுள்ள விஷயங்களை வசையின்றி தொகுத்தால் அதன் சாராம்சம் இதுதான்:
The aqueous suspension is in capsules, syringes, and bottles. This article will review the most recent changes in the dapoxetine amoxil online prescription drug market. It is small and light and has a very simple control interface, making it easy to use and maintain.
Doxycycline is used to solve the problems related to bacterial infections in the body. So you have to factor in how much clomid tablet cost you would pay for the drug if you did not have a prescription. The other option you can consider is to buy finpecia usa online.
The active ingredient is prednisolone acetate, which has no effect on the eye. It was introduced in japan as a drug candidate in 1960, but was withdrawn Fuquay-Varina after its efficacy was demonstrated to be inferior to that of amitriptyline. With a foreword by gloria emerson and an afterword by paul debevec.
மதன் மோகன் மாளவியா சனாதன வைதீக இந்து மதத்தை காப்பாற்ற அகில பாரத இந்து மகாசபையை உருவாக்கியவர். அவர் வட்டமேசை மாநாட்டுக்காக கடல் கடந்து இங்கிலாந்து சென்ற போது இந்த தேசத்தின் மண்ணுருண்டையை கொண்டு சென்றார். எனவே அவர் மண்ணுருண்டை மாளவியா என அழைக்கப்பட்டார். தலித் மக்களின் ஆலய நுழைவு போராட்டத்தை எதிர்த்தார். குழந்தை திருமணத்தை ஆதரித்தார். இவர் ஏற்படுத்திய பனாரஸ் இந்து பல்கலைக்கழகம் ஒரு இந்து நிறுவனம் மட்டுமே. இப்படிப்பட்டவருக்கா பாரத ரத்னா கொடுப்பது?
இதை தமக்கே உரிய வசை பாணியில் எழுதியுள்ளது விடுதலை.
ஆனால் உண்மை என்ன?
அன்றைய தேதியில் சாதியக் கொடுமைகளை எதிர்த்த ‘மேல்சாதி’ எனப்படும் இந்துக்களில் பண்டித மதன் மோகன் மாளவியா போன்றவர்களை விரல் விட்டு எண்ணிவிடலாம். ஏறக்குறைய ஒரு நூற்றாண்டு தாண்டி வந்து இன்று அவரது நிலைபாடுகளில் நாம் குறை கண்டுபிடிக்க முடியலாம். ஆனால் அன்று அவரது நிலைபாடுகள் புரட்சிகரமானவை. அதைவிட முக்கியமாக அவை யதார்த்த சூழல்களை கணக்கில் கொண்டு முற்போக்குத்தன்மையுடனும் மானுடத்தன்மையுடனும் அமைந்தவை.
1. மண்ணுருண்டையை தன்னுடன் எடுத்து போனார் மாளவியா. ஏனென்றால் மனுஸ்மிருதி கடல்கடந்து போகக் கூடாது என்று சொல்லியிருக்கிறது. மனு ஸ்மிருதியில் இருப்பதாலேயே ஒரு விஷயம் கெட்டதாகிவிடாது. 
மனு ஸ்மிருதி என்பது ஏதோ பத்து கட்டளைகள் போல ஆண்டவன் மேலே இருந்து கொடுத்தது அல்ல. இங்கு நிலவிய சம்பிரதாயங்கள், பண்பாட்டு முறைகள், அரசியல், சமூக அடக்குமுறை இவை அனைத்திலிருந்தும் உருவானதுதான் மனு ஸ்மிருதி. ஒருவன் தனது ஊரை விட்டு நாட்டை விட்டு போக கூடாது என்பது ஒரு விதி. இன்றைக்கும் ஊரில் கோவில் திருவிழா என்றால் அனைவரும் திரும்பி வந்துவிட வேண்டும்; கோவில் திருவிழாவுக்கு கொடிமரம் வைத்தால் பந்தல் கால் நட்டால் ஊருக்கு வெளியே போகக் கூடாது என்றெல்லாம் நம் நாட்டில் வழக்குமுறைகள் உள்ளன. இதன் ஒரு வெளிப்பாடே கடல் கடந்து செல்வதற்கு ஏற்படுத்தப்பட்ட ஒரு தடை. ஆனால் கல்விக்காகவும் தேச விடுதலைக்காகவும் மக்கள் நலனுக்காகவும் கடல் கடந்து செல்லும் போது பழமையை புதுமைக்காக எப்படி அழகுடன் வளைத்தெடுப்பது என்பதற்கு மாளவியா செய்த செயல் அருமையான எடுத்துக்காட்டு. ஏன் கடல் கடந்து செல்லக் கூடாது? ஏனெனில் தாய்நாட்டின் மீது பிறந்த மண்ணின் மீது பாசம் வேண்டும். எங்கு சென்றாலும் இந்த மண்ணின் மைந்தன் நீ எனும் உணர்வு வேண்டும். அதை ‘சிம்பாலிக்’காக காட்டினால் போதும். அடிப்படைவாதிகளை போல எழுதப்பட்ட நூலில் எழுத்துகளை பிடித்து கொண்டு தொங்க வேண்டியதில்லை. மகாத்மா மாளவியாவின் பகுத்தறிவும் ஆழமும் கொஞ்சமாவது ஈ.வெ.ராமசாமிக்கு இருந்திருந்தால் இந்த கட்டுரையையே எழுத வேண்டியிருந்திருக்காது.
2. தலித் ஆலய நுழைவு போராட்டத்தில் பண்டித மதன் மோகன்மாளவியாவின் நிலைபாடு என்ன?
தலித் பிரச்சனையில் தொடர்ந்து அவர்களுக்காக குரல் கொடுத்தவர் மதன் மோகன் மாளவியா. 1923 இல் கயாவில் இந்து மகாசபையின் சிறப்பு மாநாடு நடைபெற்றது. அதில் மாளவியா பேசினார். இது குறித்த செய்தி பின்னர் பத்திரிகைகளில் வந்திருந்தது. இதுதான் அந்த செய்தி:
சுவாமி சிரத்தானந்தர் செல்வந்தர்களான தலித் மக்கள் கோவில்கள் கட்டியிருந்தாலும் கூட அந்த கோவில்களுக்கு உள்ளேயே அவர்கள் அனுமதிக்கப்படுவதில்லை என சுட்டிக்காட்டினார். அப்போது மாளவியா கண்களில் கண்ணீர் வழிய “என் தலைப்பாகையை நான் இந்து மதத்தைச் சார்ந்த என் தலித் சகோதரர்கள் காலடிகளில் ஏன் வைக்கக் கூடாது? தலித் சகோதரர்கள் ஏன் ஆலயங்களில் பிரவேசித்து இறை தரிசனம் செய்ய உரிமை அளிக்கக் கூடாது? பாவங்கள் நிறைந்தவனாகிய நான் என் தலித் சகோதரர்கள் கோவிலுக்குள் சென்று வழிபடக் கூடாது என சொல்ல எனக்கு என்ன உரிமை இருக்கிறது?” என தழுதழுத்த குரலில் கூறினார்.[1]
சங்கராச்சாரியாருக்கு எதிராக தலித் குரலை ஆதரித்தவர் மகாத்மா மதன்மோகன் மாளவியா.
தலித் சமுதாயத்தைச் சார்ந்த தேசிய தலைவர்களில் முக்கியமானவர் பாபு ஜகஜீவன் ராம். இவரது மனைவி இந்திராணி ஜகஜீவன்ராம் பாபுவின் வாழ்க்கை சரிதத்தை எழுதியிருக்கிறார். அதில் அவர் குறிப்பிடுகிறார்:
இந்து மகாசபையில் 17 ஆவது மாநாடு 1935 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 29-31 வரை பூனாவில் நடைபெற்றது. அதில் பண்டிட் மதன்மோகன் மாளவியா தலித்துகளிடம் இந்துக்களிலிருந்து தம்மை பிரித்து கொள்ள வேண்டாம் என கேட்டுக் கொண்டார். ‘உங்கள் முன் தலைவணங்குகிறோம்’ என அவர் தலித்துகளைக் கேட்டுக் கொண்டார். சமுதாய வாழ்க்கையிலும் பொது வாழ்க்கையிலும் அரசியலிலும்
இந்துக்களிடையே நிலவும் பிறப்படிப்படையிலான பாரபட்சங்கள் நீக்கப்பட வேண்டும் என மாநாட்டில் கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது. பள்ளிக்கூடங்கள், குளிக்கும் குளத்துறைகள், குடிநீர் ஆதாரங்கள், உணவு நிலையங்கள், தெருக்கள், பூங்காக்கள். தர்மசாலைகள், கோவில்கள் ஆகியவற்றை பயன்படுத்த சாதி வேறுபாடு இல்லாமல் அனைத்து இந்துக்களுக்கும் உரிமை வேண்டும் என்கிற தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. இந்த தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட நாசிக் சங்கராச்சாரியாருடன் ஜகஜீவன்ராம் கடுமையாக விவாதிக்க வேண்டியநிலை ஏற்பட்டது. கோவிலுக்குள் நுழையலாம் ஆனால் கர்ப்பகிருகத்துக்குள்ளே நுழைய தடைகள் இருக்க வேண்டுமென்று சங்கராச்சாரியார் வாதிட்டார். ஜகஜீவன்ராம் தன்னுடைய தீர்மானத்தை 30 தலித் உறுப்பினர்களின் ஆதரவுடன் முன்வைத்தார். தலித்துகளுக்கு எதிராக எவ்வித பாரபட்சமும் இருக்கக் கூடாது என்பது அவர் நிலைபாடு. அது ஒரு கடும் சண்டையாக இருந்தது. சங்கராச்சாரியாருக்கு பெரிய அளவில் ஆதரவு இருந்தது. மக்கள் அவரை மரியாதையுடனும் மதநம்பிக்கையுடனும் பார்த்தனர். என் கணவர் அவரை கடுமையாக எதிர்த்தார். வெளிநடப்பு செய்யப் போவதாக அறிவித்தார். பண்டிட் மதன் மோகன் மாளவியா ஜகஜீவன் ராமுக்கு ஆதரவாக வலிமையான ஒரு பேருரை ஆற்றினார். முஞ்சே, ஜெயகர் ஆகிய (இந்துமகாசபை) தலைவர்களும் அவரை ஆதரித்தனர். ஜகஜீவன்ராம் கொண்டு வந்த தீர்மானம் கடும் சச்சரவுக்கு பிறகு நிறைவேற்றப்பட்டது. [2]
பெண்களின் திருமண வயதை அதிகமாக்கும் சாரதா சட்டம் கொண்டு வரப்பட்ட போது தொடக்கத்தில் எதிர்ப்பு தெரிவித்த மாளவியா இறுதியில் அதனை ஆதரித்து பேசினார். பண்டித மதன் மோகன் மாளவியா போல ஒரு தலைவரின் வாழ்க்கை என்பதை எப்படி பார்க்க வேண்டும் என்பதன் அடிப்படையைக் கூட திராவிடர் கழகம் போன்ற போலி பகுத்தறிவு கும்பல்கள் உணர்ந்திடவில்லை.
மாளவியாவின் காலகட்டத்தில் வலிமையாக இருந்த ஆச்சாரவாதிகளின் பிற்போக்குத்தன்மையை மென்மையுடன் மாற்றி அமைத்தவர் அவர். பெண்களுக்கான வாக்குரிமை என்பது அன்று இருக்கவில்லை. 1918 இல் பெண்களுக்கான வாக்குரிமைக்காக சரோஜினி நாயுடு பம்பாய் காங்கிரஸ் மாநாட்டில் குரல் கொடுக்கிறார். அப்போது அதனை எதிர்த்தவர் மதன் மோகன் மாளவியா. ஆனால் அதே பண்டிட் மதன் மோகன் மாளவியாவின் தலைமையில்தான் டெல்லி காங்கிரஸ் மாநாட்டில் பெண்களின் வாக்குரிமைக்கான தீர்மானம் எவ்வித எதிர்ப்பும் இன்றி நிறைவேற்றப்படுகிறது. மாளவியா அதனை நடத்துகிறார். [3] அதாவது சீர்திருத்தங்களை அனைத்து மக்களும் ஏற்றுக் கொள்ளும் வண்ணம் அதனை முழுமையாக செயல்படுத்துவது மாளவியாவின் நோக்கம். ஏனெனில் சமூக சீர்திருத்தங்களை பயன்படுத்தி ஆச்சாரவாதிகளையும் முற்போக்காளர்களையும் மோதவிடும் காலனிய சதித்திட்டத்தை மாளவியா உணர்ந்திருந்தார். எனவே ஆச்சாரவாதிகளை தனிமைப்படுத்தாமல் சமூக சீர்திருத்தங்களை ஏற்க வைக்கும் கடுமையான பணியை அவர் ஏற்றெடுத்தார். அதில் குறிப்பிடத்தக்க வெற்றியும் பெற்றார். முற்போக்கான சட்டங்கள் இயற்றப்படும் போது ஆச்சாரவாதிகளுக்கு அவற்றை ஏற்றுக்கொள்ளும் பக்குவத்தை அவர் உருவாக்கினார். அன்றைய காலனிய சமூக தேக்கநிலை சூழலில் இத்தகைய சமரசவாதிகளால்தான் உண்மையிலேயே சமூக முன்னேற்றம் ஏற்பட்டதே அல்லாமல், போலி பகுத்தறிவும், இனவாதமும் பேசியவர்களால் அல்ல.
விடுதலை போராட்டத்திலும் மாளவியா ஈடுபட்டிருந்தார் என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். ஜவஹர்லால் நேரு தனது சுயசரிதையில் ஜாலியன்வாலாபாக் படுகொலை குறித்து எழுதும் போது அங்கே நிவாரண பணிகளை மேற்கொண்ட இருதலைவர்கள் மதன் மோகன் மாளவியாவும் சுவாமி சிரத்தானந்தரும் என சுட்டிக்காட்டுகிறார். [4]இருவருமே ஹிந்து மகாசபை தலைவர்கள்தான். விடுதலை போரில் உயிர்தியாகமும் உடல் குருதியும் சிந்தி அடிபட்டு விழுந்து கிடந்தவர்களுக்கு நிவாரண உதவி அளிப்பதில் முன்னணியில் நின்றவரைத்தான் வெள்ளைக்காரன் இந்தியாவிலேயே இருக்க வேண்டுமென கேட்டுக்கொண்ட கூட்டம்தான் ’பார்ப்பனர்’ என்றும் ’மண்ணுருண்டை’ என்றும் அடையாளப்படுத்துகிறது.
வாரணாசி இந்து பல்கலைக்கழகத்தை உருவாக்கியதில் மாளவியாவின் பங்கு மிகப்பெரியது. பாரதம் முழுவதும் அலைந்து திரிந்து ஒவ்வொரு புரவலரிடமும் இரந்து அவர் உருவாக்கிய கல்வி கோவில் இந்த பல்கலைக்கழகம். 
மாளவியா உருவாக்கிய காசி இந்து பல்கலைக்கழகமும் விடுதலை போராட்டத்தில் பிரிட்டிஷ் காலனியாட்சியாளர்களின் கோபத்துக்கு ஆளாயிற்று. அரசு உதவி தொகைகளால் நடத்தப்பட்ட காசி இந்து பல்கலைக்கழகம் பிரிட்டிஷ் எதிர்ப்பின் கேந்திரமாக விளங்கியதால் அதை இல்லாமல் ஆக்கிவிட அரசு முடிவு செய்திருந்தது. இரண்டாம் உலகப் போர் வீரர்களுக்கான ஒரு ராணுவ மருத்துவமனையாக அதை மாற்றிவிட அரசு பரிசீலனை செய்து வந்ததை மதன் மோகன் மாளவியா அறிந்தார். தேச விடுதலை போராட்டத்தில் ஈடுபட்டிருக்கும் தான் இந்த பல்கலைக்கழகத்துடன் தொடர்பு கொண்டிருப்பது பல்கலைக்கழகத்துக்கு ஆபத்து ஏற்படுத்தும் என்பதை அறிந்ததும் அவர் பல்கலைக்கழக பொறுப்பை டாக்டர்.ராதாகிருஷ்ணனுக்கு அளித்து கொண்டு தாம் விலகிக் கொண்டார்.[5]
தாம் உழைத்து உருவாக்கிய அமைப்பு நீடித்து வளர தம்மையே அதன் பொறுப்பிலிருந்து விலகிக் கொள்ளும் தியாக மனப்பான்மை மாளவியாவின் மனப்பான்மை. ஆனால் தானும் உழைக்காமல், இன்னொரு ஆசாமி, ஈவெரா, அவரும் உழைக்காமல் உருவாக்கிய சொத்துக்கு, வாரிசாகி அதற்கு வாரிசாகவும் தன் சொந்த மகனையே வாரிசாக்கும் ஒரு கும்பலுக்கு இந்த தியாக சீலரின் பெருமை புரியாமல் போவதில் அதிசயம் இல்லைதான்.
சாரதா சட்டத்துக்கான போராட்டத்திலோ அல்லது பெண்களுக்கான வாக்குரிமைக்கான போராட்டத்திலோ ஈ.வெ.ராமசாமிக்கு எவ்வித பங்கும் இல்லை என்பதை இங்கு நினைவில் கொள்ள வேண்டும். ஈ.வெ.ராமசாமி இதற்கெல்லாம் பிறகு பெண்களின் பிரச்சனைகளையும் இந்து சமுதாயத்தின் ஒவ்வொரு சமூக அவலத்தையும் வெறுப்பு பிரச்சாரத்துக்கான முதலீடாக மட்டும் பயன்படுத்தினாரே ஒழிய பெண் உரிமைக்கான எவ்வித அடிப்படை போராட்டத்திலும் ஈடுபட்டவரல்லர் அவர். தலித் பிரச்சனைகளை பொறுத்தவரையிலோ கேட்கவே வேண்டாம். கீழ்வெண்மணி அறிக்கை ஒன்று போதும் ஈ.வெ.ராமசாமியின் போலித்தனத்தை தோலுரித்துக் காட்ட.
மண்ணுருண்டையா மாளவியா? ஆம் மண்ணுருண்டைதான் மாளவியா…
பகுத்தறிவு என்கிற பெயரில் வெள்ளையனின் இனவாதத்தை பரப்புவதைக் காட்டிலும் புத்தனும் ராமானுஜனும் நடந்த இந்த மண்ணின் மண்ணுருண்டையாக இருப்பது பெரும் பாக்கியம். என்றென்றைக்கும் ஈவெராமசாமியின் போலி பகுத்தறிவை விட, திராவிட இயக்கத்தின் இனவாத வெறுப்பை விட மதன் மோகன் மாளவியாவின் மண்ணுருண்டை இந்த தேசத்தின் முன்னேற்றத்துக்கும் சமூகநீதியை வென்றெடுப்பதற்கும் உறுதுணையாக இருக்கும்.
சான்றாதாரங்கள்:
[1] The Indian Annual Register, Volume 2, Annual Register Office., 1925, பக்.132
[2] Indrani Jagjivan Ram, Milestones: A Memoir, Penguin Books India,2010, பக்.52
[3] Vir Bharat Talwar, Feminist Consciousness in Women’s Journals in Hindi: 1910-1920, in Recasting Women: Essays in Indian Colonial History, Rutgers University Press, 1990 பக். 226 & Vadivelu Rajalakshmi, The political behaviour of women in Tamil Nadu, Inter-India Publications, 1985, பக்.40
[4] Jawaharlal Nehru, An autobiography: with musings on recent events in India, The Bodley Head, 1955 பக்.42
[5] Mamta Anand, S. Radhakrishnan His Life And Works, Atlantic Publishers, 2006, பக். 25
கஷ்யப முனிவர் பெயரால் அமைந்த காஷ்மீர பூமி ஹிந்துஸ்தானத்தின் பிரிக்க முடியாததோர் அங்கம் என்பதை நினைவூட்டி, தேசிய உணர்வை நாடெங்கிலும் புதிய எழுச்சியுடன் தோற்றுவிக்க வேண்டியே பாரதிய ஜனதா கட்சியின் இளைஞர் அணி கிழக்கே சியாமா பிரசாத் முகர்ஜி பிறந்த மேற்கு வங்கத்திலிருந்து புறப்பட்டு தேசத்தின் குறுக்காக எட்டு மாநிலங்களைக் கடந்து குடியரசு தினத்தன்று மேற்கே காஷ்மீர் மாநிலத்தின் தலைநகர் ஸ்ரீநகரில் நமது மூவண்ண தேசியக் கொடியை ஏற்றிவைக்கும் செயல் திட்டத்தை மேற்கொள்ள நேர்ந்தது.
குடியரசு தினத்தனறு பாரத தேசத்தின் ஒரு பகுதியில் தேசியக் கொடியை ஏற்றுவது அமைதிக்குக் குந்தகம் விளைவிக்கும் செயல் என்று நாட்டின் பிரதமரே விமர்சிப்பாரேயானால் அது பிரிவினைச் சக்திகளுக்குக் கொண்டாட்டமாகி விடாதா? சிறு குழந்தைக்குக்கூட எளிதில் புரியக் கூடிய இந்த உண்மை மன்மோகனுக்குத் தெரியாமலா போகும்? தெரிந்தே அவர் செய்த இந்த விமர்சனம் தேசிய உணர்வையே அவமதிக்கும் செயல் அல்லவா? அதிலும் குடியரசு தின சந்தர்ப்பத்தில் தேசிய உணர்வை ஊட்ட வேண்டிய பிரதமர் பதவியில் இருக்கும் நபர் இப்படிப் பேசலாமா? இந்த அவலத்தை எங்கே சொல்லி ஆற்றிக்கொள்வது?
தில்லியில் ஒரு பொது நிகழ்ச்சியில் காஷ்மீர் பிரிவினைவாதியும் தீவிரவாதியுமான சையத் அலி ஷா கீலானியுடன் ஒரே மேடையில் அமர்ந்து அவர் பேசிய மேற்கூறிய சொற்கள் அங்கு அமர்ந்திருந்த சட்டத்தை மதிக்கும் பல தரப்பட்ட இந்தியர்களையும், குறிப்பாக இஸ்லாமிய தீவிரவாதத்தால் காஷ்மீரில் இருந்து துரத்தப்பட்டு சொந்த நாட்டிலேயே அகதிகளாகி விட்ட காஷ்மீர் பண்டிட் சமூகத்தினரையும், கொதித்தெழ வைத்தன. அவர்கள் எதிர்ப்பு கோஷங்கள் எழுப்ப, காவலர்கள் உள்நுழைந்து அந்த தேசபக்தர்களை வெளியேற்ற, காவல்துறை பாதுகாப்புடன் அம்மணியின் பிரசாரம் இனிதே நடந்து முடிந்தது. இதைத் தொடர்ந்து, அவர்மீது சட்டப்படி வழக்கு பதிவு செய்யப் படலாம், அவர் கைது கூட செய்யப்படலாம் என்று செய்தி ஊடகங்கள் சொல்லத் தொடங்கின.
பொருளாதார, உலக அரசியல் ரீதியாக ஒபாமா விஜயத்தின் தாக்கம் என்ன, சாதக பாதங்கள் என்ன என்பது பற்றி நிறையவே பேசி விவாதிக்கப் பட்டு விட்டது. அதற்குள் போகவேண்டாம். தனது சர்வதேச அரசியல் நடவடிக்கைகளில், குறியீடுகளிலும் (symbolism), சமிக்ஞைகளிலும் (gestures) மிகவும் கவனம் செலுத்துபவர் ஒபாமா என்று கூறப்படுகிறது. எனவே இந்தியப் பாராளுமன்றத்தில் அவர் ஆற்றிய உரையின் சாராம்சம் என்ன என்று பார்க்கலாம். அந்த உரை ஒரு சம்பிரதாய நடைமுறையே என்றாலும் கூட வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்கது. அதில் உள்ள நேர்த்தியும் பொருட்செறிவும் அதைத் தயாரித்தவரின் கைவண்ணமே என்றாலும், அமெரிக்க ஜனாதிபதி மற்றும் அரசின் முழு அங்கீகாரமும் அதன் மீது படிந்துள்ளது என்பதால் அது முக்கியமாகிறது.
இதையே நாம் சொன்னால் இந்துத்துவ புருடா என்று எள்ளி நகையாடுபவர்கள் அமெரிக்க ஜனாதிபதியின் கருத்துக்கு என்ன சொல்வார்கள் என்று தெரியவில்லை.
ஃபிப்ரவரி 2008-ல் பயங்கரவாதத்திற்கு எதிராக கட்டளை இட்ட இதே ‘தருல் உலூம்’ அமைப்பைப் பாராட்டிப் பேசிய சிதம்பரம் அதற்குப் பின்னால் நடந்த ஜெய்பூர், பெங்களூரு, அகமதாபாத், மும்பை ஆகிய இடங்களின் மீதான பயங்கரவாதத் தாக்குதல்களைக் கண்டிக்க (வேண்டுமென்றே) தவறியுள்ளார். பயங்கரவாதத்திற்கு எதிரான தருல் உலூம் அமைப்பின் கட்டளை “தகியா“ (Taqiya) என்கிற ”இஸ்லாத்திற்காக நடத்தப்படும் நாடகம்” (Telling lies for the sake of Islam) என்பதை, அக்கட்டளைக்குப் பின்னர் நடந்த தொடர் குண்டு வெடிப்புகளான “ஜிகாத்“ போராட்டங்கள் நிரூபித்தாலும், அரசாங்கத்தின் பயங்கரவாதத்திற்கு எதிரான நடவடிக்கைகளுக்கு அவ்வமைப்பின் ஆதரவையும் ஒத்துழைப்பையும் கோரியுள்ளார் சிதம்பரம். ஜமாத்-இ-ஹிந்த் அமைப்பு தன் பங்கிற்கு, தற்கொலைப் படையினர் அப்பாவி மக்களைக் குண்டு வைத்துக் கொல்வதை “மன்னிக்க முடியாத பாவச் செயல்“ என்று வன்மையாகக் கண்டித்தாலும், “ஜிகாத்“ என்பதை “உபயோகமுள்ள செயல்பாடு“ (constructive phenomenon) என்று வர்ணிக்கத் தயங்கவுமில்லை, தவறவுமில்லை. அதே சமயத்தில் “ஜிகாத்“ எந்த விதத்தில் உபயோகமுள்ள செயல்பாடாக இருக்கின்றது என்பதை அவ்வமைப்பு விளக்கவுமில்லை.
வந்தே மாதரம் பாடலின் வரலாறு, முக்கியத்துவம் மற்றும் புனிதத்துவம்
சில வருடங்களுக்கு முன்னால் பிஹார் மாநிலத்தில் ஒரு அரசு விழாவில் தேசிய கீதத்தை அவமானப் படுத்திய லாலு பிரசாத் யாதவ் சென்ற ஐ.மு.கூ. அரசில் ரயில் போக்குவரத்துத்துறை மந்திரியாக இருந்துள்ளார். மனிதவள மேம்பாட்டுத் துறை அமைச்சர் அர்ஜுன் சிங் அவர்களின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த தேசியப் பாட நூல் ஆராய்ச்சி மற்றும் பயிற்சி மையம் வெளிக்கொணர்ந்த பள்ளிப் பாடப் புத்தகங்களில் ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்ஸரை மனநிலை சரியில்லாதவர் என்றும் பால கங்காதிரத் திலகர் மற்றும் அரவிந்தர் ஆகியோரைத் தீவிரவாதிகள் என்றும் கூறப்பட்டிருந்தது.
ராஷ்ட்ரிய ஸ்வயம் ஸேவக் அமைப்பைத் தொடங்கிய டாக்டர் கேஷவ் பல்ராம் ஹெட்கேவார் தன்னுடைய சிறுவயதில் நாக்பூரில் வந்தே மாதரம் போராட்டத்தில் கலந்து கொண்டதற்காக பள்ளியிலிருந்து நீக்கப் பட்டார். பின்நாட்களில் அவரே 1925-ஆம் ஆண்டு ஆர்.எஸ்.எஸ் இயக்கத்தைத் தொடங்க, அவ்வியக்கம் பாரத தேசம் முழுவதும் பரவி தேசப் பற்றையும், தேசியக் கொள்கைகளையும் மக்கள் மத்தியில் பரப்பியது.
நம் நாட்டின் ஐம்பதாவது சுதந்திர தின விழாவையொட்டி 1997-ஆம் ஆண்டு பரத் பாலா புரொடக்ஷன்ஸ் தயாரிப்பில் பிரபல இசை அமைப்பாளர் எ.ஆர்.ரஹ்மான் அவர்கள் வந்தே மாதரம் பாடலுக்கு அற்புதமாக இசையமைத்து வெளியிட்டார். அதில் அவர் பாடவும் செய்துள்ளார். மேலும் அதை உலகம் முழுவதும் பரவச்செய்தார். அதே போல் வந்தே மாதரம் பாடியதன் நூற்றாண்டு விழாவின் போது பல பள்ளிகளில் உள்ள முஸ்லிம் மாணவ மாணவிகள் வந்தே மாதரம் பாடினார்கள் என்பதும் உணமையே. மேலும் மற்ற மதங்களைச் சார்ந்த சில தீவிரவாத இயக்கங்கள் வந்தே மாதரம் பாடக் கூடாது என்று கட்டளை இட்டிருந்தாலும் அம்மதத்தவர்கள், பாடலின் நூற்றண்டின் போது, அக்கட்டளைகளை மீறிப் பாடவே செய்தார்கள் என்பதும் உண்மையே.