ஒரு நிகழ்ச்சி. சுவாமி சித்பவானந்தர், ஸ்ரீ நாராயணகுரு அவர்களை சந்திக்க சென்றிருந்தார். குரு சுவாமியிடம் என்ன தமிழ் நூல்கள் பிடிக்கும் என கேட்டார். சுவாமி குருதேவரிடம் ’தாயுமான சுவாமிகள் பாடல்கள்’ என கூறினார்.
Doxycycline costa medicine had to be taken before or after. An observational case study of patients treated with East Rancho Dominguez clomid tablets price in south africa ivermectin for scabies at groote schuur hospital between february 2013 and march 2015. The most common drug interactions are alcohol and theophylline.
Valtrex without a subscription for a month at www.valtrex.com. The same species that make cheese safe for clomid online Péruwelz you and your children may also make them sensitive to antibiotics and irritate people with. Dhea: dhea is a steroid hormone with strong anti-aging and anti-aging properties.
The most common side effects that you can have in the use of this drug are the following. All our drugs are tested on high number clomid tablet 50mg price in pakistan Gambia of standards. All our drugs are tested on high number of standards.
குருதேவர் சொன்னார் – ‘ஆத்ம சாதனத்துக்கு தாயுமானவர் பாடல்கள் பெரிது. பொருள் விளக்கத்துக்கு திருவாசகம். ஒரு முனிவரே வந்து பிரம்ம தத்துவத்தை தமிழில் சொன்னது திருவாசகம். ’ ஸ்ரீ நாராயண குருதேவர் இதை சொன்னது சுவாமி சித்பவானந்தர் மனதில் ஒரு பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. 1928-29 இல் இந்த மகான்களின் சந்திப்பு நிகழ்ந்தது. 1960 இல் சுவாமி சித்பவானந்தரின் ‘திருவாசகம்’ விளக்க உரை நூல் வெளியானது.
தமிழ் மொழி வேதாந்த நூல் மரபில் சுவாமிகளின் இந்நூலுக்கு தனி இடம் உண்டு. கேரளத்தின் மகான் ஒருவர் அருளாலும் சுவாமி சித்பவனாந்தரின் கருணையாலும் தமிழன்னைக்கு மேலும் ஒரு ஆபரணம் கிடைத்தது. சுவாமி விவேகானந்தர் சொல்வார் ‘பாரத தேசிய ஒருமை என்பது அதன் சிதறி கிடக்கும் ஆன்மிக சக்திகளை ஒருங்கிணைப்பதே ஆகும். தம் இருதய துடிப்பினை பாரதத்தின் ஆன்மிக இசையுடன் லயப்படுத்திக் கொள்வதே பாரதத்தின் தேசிய ஒருமைப்பாடாகும்.’
மாணிக்கவாசக சுவாமிகளின் திருவாசகம் காலம் மொழி எல்லைகளை கடந்து அந்த ஆன்மநேய ஒற்றுமையை நம் தேசத்திலே வெளிக்காட்டியது.
ஆனி மாதம் மக நட்சத்திரத்தில் மாணிக்கவாசக சுவாமிகளின் குருபூஜை. மாணிக்கவாசக சுவாமிகளின் பாதங்களையும் ஸ்ரீ நாராயண குரு சுவாமி சித்பவானந்தர் ஆகிய ஆன்மிக மகான்களின் பாதங்கள் பணிந்து தேசத்தில் ஆன்மநேய ஒருமைப்பாடு ஓங்க உழைத்திட இந்நன்னாளில் உறுதியேற்போம்.
“என்ன, இந்தியர்கள் இரும்பு எஃகு தயாரிக்கப் போகிறார்களா? அப்படி மட்டும் நடந்து விட்டால், அவர்கள் தயாரிக்கும் ஒவ்வொரு இரும்புத் துண்டையும் சாப்பிடுவேன் என்று பந்தயம் வைக்கிறேன்” – 1907ஆம் ஆண்டு இப்படிச் கூறியவர் சர் ஃபிரடெரிக் அப்காட். அப்போதைய பிரிட்டிஷ் இந்திய ரயில்வே துறைத் தலைவர். அந்த சவாலை ஏற்றார் பாரத மண்ணின் மைந்தர் ஜாம்ஷெட்ஜி டாடா. உலகத் தரம் வாய்ந்த இரும்பாலைகளை இந்தியாவில் வெற்றிகரமாக நிறுவினார். காலச் சக்கரம் சுழன்றது. 2007ம் ஆண்டு கோரஸ் என்ற ஐரோப்பாவின் மிகப் பெரிய இரும்புத் தொழில் நிறுவனத்தை பல பன்னாட்டு நிறுவனங்களை ஏலத்தில் தோற்கடித்து இந்தியாவின் டாட்டா குழுமம் வாங்கியது. உலகின் முதல் 5 இரும்புத் தொழில் நிறுவனங்களின் பட்டியலில் இடம் பிடித்தது.
“இந்தியாவாவது, ஒரு தேசமாக நீடிப்பதாவது? இன்னும் பத்தே வருடங்கள். உள்நாட்டுப் போர்களில் சிதறி சின்னாபின்னமாகப் போகிறது. அப்போது இந்த அடிமைகள் அவர்களைக் கட்டி வைத்து ஆண்ட நம்மைப் பற்றி நினைத்துக் கொள்வார்கள்” – 1947ல் இந்தியாவை விட்டு வெளியேறிக் கொண்டிருந்த பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்தின் எல்லா அதிகாரிகள் மனதிலும் இந்த எண்ணம் தான் இருந்தது. பலருக்கு அதுவே உள்ளக் கிடக்கையாகவும் இருந்தது.
அதைப் பொய்யாக்குவதற்கு ஒரு இரும்பு மனிதரை பாரத மாதா ஈன்றெடுத்திருந்தாள். சர்தார் வல்லபாய் படேல். 565 சமஸ்தானங்ளையும் ஒரு தேசமாக இணைக்க வேண்டிய மலைக்க வைக்கும் பணி. இந்தப் பணியில் சாம, தான, பேத, தண்டம் என்று இந்திய மரபு கூறும் நான்கு வழிகளையும் பயன்படுத்தினார் அவர். இந்தியா எனும் ஒருங்கிணைந்த நவீன தேசத்தின் சித்திரத்தை உலக வரைபடத்தில் அழுத்தமாக இடம் பெறச் செய்தார். ஹைதராபாத், ஜுனாகட் மாகாணங்களை அவர் இந்திய யூனியனுடன் இணைத்த விதம், உலகின் மாபெரும் அரசியல் ராஜதந்திர சாணக்கியர்களும் மூக்கில் விரல் வைக்கும் அளவுக்கு இருந்தது. “சர்தார்” என்ற ஹிந்தி திரைப்படம் அந்த சரித்திரத்தை சமீப காலங்களில் நமக்கு நினைவூட்டியது.
சட்ட நுணுக்கங்களில் தேர்ந்த வெற்றிகரமான வழக்கறிஞராக தன் இளமைக் காலத்தைத் தொடங்கிய படேல், அதைத் துறந்து கேடா, பர்டோலி சத்தியாக்கிரகங்களின் ஊடாக விவசாயிகளின், வனவாசிகளின் தோளோடு தோள் நின்று போராடும் மக்கள் தலைவராக ஆனார். 1931க்குப் பின் காங்கிரஸ் கட்சியை அதன் மிகச் சிக்கலான வரலாற்றுத் தருணங்களில் வழி நடத்தினார். அழிக்கப் பட்ட சோமநாதபுர ஆலயத்தை மீண்டும் நிர்மாணிப்பதில் பெரும் பங்காற்றினார். அகமதாபாத் நகராட்சித் தலைவர், மத்திய உள்துறை அமைச்சர், துணைப் பிரதமர் என தான் வகித்த அத்தனை பதவிகளுக்கும் பெருமை சேர்த்தார். நேர்மைக்கும், மன உறுதிக்கும், நல்லாட்சிக்கும், நிர்வாகத் திறனுக்கும் இன்றளவும் நினைவு கூரப் படும் முன்னுதாரணமாகத் திகழ்ந்தார்.
அவரது நினைவை என்றென்றைக்குமாக நிலை நிறுத்தும் வகையில் 182 அடி உயரமுள்ள சர்தார் படேலின் இரும்புச் சிலையை இந்திய ஒற்றுமைச் சின்னமாக நிறுவ குஜராத் அரசு முடிவு செய்து அடிக்கல் நாட்டியிருக்கிறது. குஜராத் மாநிலம் கேவடியா என்ற கிராமத்தில் நர்மதை நதிப் படுகையில் உள்ள ஒரு தீவில், சர்தார் சரோவர் அணைக்கட்டுகளை நோக்கி கம்பீரமாக நிற்கப் போகிறது இச்சிலை. அமெரிக்காவின் சுதந்திர தேவி போன்ற புகழ்பெற்ற சிலைகளை விஞ்சும் வகையில் உலகிலேயே மிகப் பெரிய சிலையாக இது இருக்கும். இந்த சிலை அமைப்புத் திட்டம், ஏதோ மத்திய மாநில அரசுகள் முடிவெடுத்து காண்டிராக்ட் கொடுத்து பணிகளை முடித்து திறப்பு விழா நடத்தும் சம்பிரதாயமான பொதுப்பணித் துறை சமாசாரம் அல்ல. இதை முன்வைத்து தேசிய ஒற்றுமை குறித்த மாபெரும் விழிப்புணர்வை இந்தியா முழுவதும் உருவாக்க வேண்டும் என்பதும் இதற்காகப் பொறுப்பேற்றுள்ள சர்தால் படேல் தேசிய ஒற்றுமை அறக்கட்டளையின் முக்கிய நோக்கம்.
ஒவ்வொரு கிராமத்தின் மண்ணும், அந்த மண்ணின் விவசாயிகளின் பயன்பாட்டில் இருந்த இரும்புத் துகள்களும் சேகரிக்கப் படும். அந்த மண் ஒற்றுமைச் சிலையின் பீடமாகும். அந்த இரும்புத் துகள்கள் உருகி, இறுகிப் பிணைந்து இந்தியாவின் இரும்பு மனிதரின் சிலை உருக்கொண்டு எழும். படேல் நினைவு நாளான டிசம்பர் 15 அன்று இந்த தேசிய ஒற்றுமை இயக்கம் வெற்றிகரமாகத் தொடங்கி இருக்கிறது.
முதல் கட்டமாக, டிசம்பர் 15 அன்று இந்தியாவின் 565 இடங்களில் “ஒற்றுமை ஓட்டம்” நடத்துவதாகத் தீர்மானிக்கப் பட்டது. ஆனால் இந்த இயக்கத்தின் உற்சாகம் நாடெங்கும் பா.ஜ.க தொண்டர்களிடமும், பொதுமக்களிடமும் திட்டமிட்டதை விடப் பெரிதாக, தீயாகப் பற்றிக் கொண்டது. நேற்று குஜராத் மாநிலம் வதோதராவில், நரேந்திர மோடி கொடியசைத்து ஓட்டத்தைத் தொடங்கி வைத்தார். அதைத் தொடர்ந்து ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட இடங்களில் இந்த ஓட்டம் வெற்றிகரமாக நடைபெற்றுள்ளது. இதில் 50 லட்சத்துக்கும் மேற்பட்ட பொதுமக்கள் கலந்து கொண்டுள்ளனர். தமிழகத்திலும் பல இடங்களில் ஒற்றுமை ஓட்டம் நடைபெற்றுள்ளது.
2014 மார்ச் மாதம் வரை இந்த இயக்கத்தின் பல்வேறு நிகழ்ச்சிகள் நாடு முழுவதும் நடைபெற உள்ளன. பா.ஜ.க தொண்டர்கள் 1,87,000 ஊராட்சி ஒன்றியங்களைத் தொடர்பு கொண்டு சிலைக்கான மண்ணையும் இரும்புத் துகள்களையும் சேகரிக்க இருக்கின்றனர். இதற்காக, ஒவ்வொரு ஊரையும் அடையாளப் படுத்தும் உபகரணங்களுடன் (tracking devices) கூடிய விசேஷ பெட்டிகள் வடிவமைக்கப் பட்டுள்ளன. இந்த இயக்கத்திற்கு ஒத்துழைப்பு நல்குமாறு கோரி நரேந்திர மோதி எழுதிக் கையெழுத்திட்ட கடிதம் ஒவ்வொரு ஊராட்சி ஒன்றியத் தலைவருக்கும் பாஜக தொண்டர்களால் வழங்கப் படும். 3 லட்சத்திற்கும் மேலான பள்ளிகளும் தொடர்பு கொள்ளப் படும்.
Run for Unity – Chennaiஇந்த இயக்கத்தில் இணையும் அனைத்து கிராமங்களின் புகைப்படங்களையும் கோர்த்து ஒரு பிரம்மாண்டமான படத்தொகுப்பு (collage) உருவாக்கப் படும். ஒவ்வொரு கிராமத்தினரும் கையெழுத்திட்ட பதாகைகள் 80 கிமீ நீளமுள்ள நீண்ட துணியில் இடம் பெறும். இவை ஒற்றுமை சிலை வளாகத்தில் அமைய இருக்கும் அருங்காட்சியகத்தில் வைக்கப் படும்.
“இதுவரை மோதி மக்களிடம் உரையாடிக் கொண்டிருந்தார். இப்போது மக்கள் மோதியின் கோரிக்கையின் பேரில் தேச ஒற்றுமைக்காக ஓடப் போகிறார்கள். இது எத்தகைய எழுச்சியை உருவாக்கும் என்று உணர்கிறீர்களா?” என்று கேட்கிறார் சமூகவியலாளர் ஷிவ் விஸ்வநாதன். இந்த இயக்கம் உருவாக்கும் மாபெரும் மக்கள் தொடர்பு சாத்தியங்களால் காங்கிரஸ் கிலி அடைந்துள்ளது. ”படேல் சிலையை வைத்து அரசியல் செய்யப் பார்க்கிறது பாஜக” என்று புலம்புகிறார்கள் காங்கிரஸ் தலைகள். நேரு குடும்பத்தையும் அதன் சமீபத்திய தயாரிப்பான முட்டாள் இளவரசனையும் வைத்து அரசியல் செய்வது இனிமேலும் எடுபடாது என்ற விஷயம் காங்கிரசுக்கு எப்போது தான் உறைக்குமோ தெரியவில்லை.
உண்மையில் சுதேசி இயக்கமும் காங்கிரசும் விடுதலைப் போராட்ட காலங்களில் உருவாக்கிய மக்கள் தொடர்பு சாதனங்கள் தான் இவை. 1800களின் இறுதியில் சுதேசி கண்ணாடி தயாரிப்பு தொழிற்சாலை நிறுவுவதற்கான நிதியைத் திரட்ட, பால கங்காதர திலகர் கிராமம் தோறும் சென்று மக்களிடம் ஒரு பைசா வசூலித்தார். இந்தியர்கள் சுயமாக ஒரு சுதேசி உயர்கல்வி நிறுவனத்தை உருவாக்க வேண்டும் என்று விரும்பினார் மதன் மோகன் மாளவியா. ஒவ்வொரு நகரிலும் சென்று அங்குள்ள பிரபுக்களிடமும் பொதுமக்களிடமும் விதவிதமாக இறைஞ்சி சில்லறைகள் சேர்த்து புகழ்பெற்ற பனாரஸ் இந்து பல்கலைக் கழகத்தை நிறுவினார். 1960களில் கன்யாகுமரியில் விவேகானந்தர் பாறை நினைவுச் சின்னம் அமைப்பதற்காக தேசம் முழுவதும் ஒரு ரூபாய் நன்கொடை அட்டைகளின் மூலம் விவேகானந்த கேந்திரம் நிதி திரட்டியது. இவற்றின் மூலம் குறிப்பிட்ட திட்டம் நிறைவேறியது மட்டுமல்லாமல் தேசபக்தியும் தேசிய ஒருமைப் பாட்டு உணர்வும் பரவின என்பது வரலாறு. புதிய வரலாற்றைப் படைக்கப் போகும் தேசிய நாயகர் நரேந்திர மோதியின் தலைமையில் இந்த இயக்கம் தொடங்கியிருப்பது இயல்பானதே.
கட்சி சார்புகள் கடந்து, ஒவ்வொரு இந்தியரும் சர்தார் படேலின் நினைவைப் போற்றும், தேச ஒற்றுமையை வலியுறுத்தும் இந்த இயக்கத்தின் நிகழ்ச்சிகளில் கலந்து கொண்டு இதற்கு ஆதரவு அளிக்க வேண்டும்.
நமது உபநிடதங்கள் மிகவுயர்ந்தவையாக இருந்தாலும், நாம் மகரிஷிகளின் வம்சத்தில் பிறந்தவர்கள் என்று மார்பைத் தட்டிக் கொண்டாலும் மற்ற இன மக்களுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்த்தால், நாம் பலவீனர்களாக, மிக பலவீனர்களாக இருக்கிறோம் என்பதை நான் சொல்லியாக வேண்டும். முதலாவதாக, நமது உடல்பலவீனமாக இருக்கிறது. நமது துன்பங்களில் குறைந்தது மூன்றில் ஒருபங்காவது நமது பலவீனத்தின் காரணமாக ஏற்பட்டவைதான். நாம் சோம்பலில் ஆழ்ந்திருக்கிறோம். நம்மால் உழைக்க முடிவதில்லை.
முதன்முதலில் நமது இளைஞர்கள் பலமுடையவர்களாக வேண்டும். சமய உணர்ச்சி அதற்கு பிறகு வரும். எனது வாலிப நண்பர்களே! பலமுள்ளவர்களாக இருங்கள். நான் அளிக்கக் கூடிய புத்திமதி இதுதான். நீங்கள் கீதையைப் படிப்பதைவிடக் கால்பந்து ஆடுவதன் மூலம் சுவர்க்கத்துக்கு அருகில் செல்வீர்கள். நான் தைரியமாகவே கூறுகிறேன். உங்களுக்கு இவற்றைச் சொல்லத் தான் வேண்டியிருக்கிறது; ஏனெனில் உங்களை நான் நேசிக்கிறேன்.
உங்களது கைத்தசைகளில் மேலும் சிறிது பலம் அதிகமானால் கீதை நன்றாக புரியும்:
செருப்பு எங்கே கடிக்கிறது என்று எனக்குத் தெரியும். எனக்குக் கொஞ்சம் அனுபவம் இருக்கிறது. உங்களது கைகால் தசைகளில் இன்னும் கொஞ்சம் பலம் வந்தால் கீதை உங்களுக்கு இன்னும் நன்றாகப் புரியும். உங்கள் உதிரத்தில் சக்தி இருந்தால் ஸ்ரீகிருஷ்ணனுடைய பலமிக்க மேதாவிலாசத்தையும், பராக்கிரமத்தையும் உங்களால் நன்றாக புரிந்து கொள்ள முடியும். உங்கள் உடை உங்களது கால்களின் மீது உறுதியாக நிமிர்ந்து நிற்க நீங்கள் ஆண்பிள்ளைகள் என்ற உணர்ச்சி உங்களுக்கு ஏற்படும் போது உபநிடதங்களின் தத்துவங்களையும் ஆத்மாவின் மகத்துவத்தையும் நன்றாக அறிந்துணர முடியும்.
கிளிப்பிள்ளைகளைப் போலப் பலவிஷயங்களை நாம் பேசுகிறோம். ஆனால் ஒரு போதும் அதன்படி நடப்பதில்லை. பேசுவதும் செய்யாமல் இருப்பதும் நமது பழக்கமாக இருக்கிறது. அதன் காரணம் என்ன? உடல் பலவீனம் தான். இத்தகைய பலமில்லாத மூளையால் ஒன்றும் செய்ய முடிவதில்லை. அதனை நாம் வலிவு படுத்த வேண்டும்.
நாம் வேண்டுவது உதிரத்தில் சக்தி; நரம்புகளில் வலிமை, இரும்பாலான தசைகள், எஃகினால் ஆன நரம்பு – மனிதனைப் பஞ்சு போல மிருதுவாக்குகிற அசட்டுத்தனமான கருத்துக்கள் அல்ல.
சகோதரர்களுடன் சண்டையிட்டுக் கொண்டு அன்னியர் முன் மண்டியிடுதல்:
நம்மிடம் மற்றொரு குறையும் இருக்கிறது… பல நூற்றாண்டுகளாக அடிமைப் பட்டிருந்ததனால் நாம் பெண்களின் நாடு போல ஆகிவிட்டோம். உங்களால் இந்த நாட்டிலோ வெளிநாட்டிலோ மூன்று பெண்களை ஐந்து நிமிட நேரம் ஒன்றாகக் கூட்டி வைக்க முடியாது. அதற்குள்ளாக அவர்கள் சண்டை போட்டுக் கொள்வார்கள். ஐரோப்பிய நாடுகளில் பெண்கள் பெரிய சங்கங்கள் அமைத்துப் பெண்களின் ஆற்றலைப் பற்றிப் பிரமாதமாகப் பேசுவார்கள். ஆனால் உடனே தங்களுக்குள் சண்டை போட்டுக் கொள்வார்கள். அதனால் யாரோ ஒரு ஆண்பிள்ளை போய் அவர்கள் மீது ஆதிக்கம் செலுத்துவான். உலகம் முழுவதும் இப்பொழுதும் பெண்கள் மீது ஆண்கள் தான் ஆதிக்கம் செலுத்த வேண்டி இருக்கிறது.
நாமும் அவர்களைப் போல உள்ளோம். நாம் பெண்களாகி விட்டோம். பெண்களுக்கு தலைவியாக ஒரு பெண் வரத்தலைப்பட்டால் அவளைத் தூஷித்து பலவாறாகத் திட்டி உட்கார வைத்து விடுவார்கள். ஆனால் ஒரு ஆண்பிள்ளை வந்து அவர்களைக் கடுமையாக நடத்தி அவ்வப்போது திட்டினால் அது சரிதான் என்று ஒப்புக் கொள்வார்கள். இந்த விதமான மனோவசிய சக்திக்கு அவர்கள் பழக்கப் பட்டிருக்கிறார்கள்.
அது போலவே நமது நாட்டு சகோதரர்களில் யாராவது ஒருவன் எழுந்து நின்று பெரியவனாக முயன்றால் நாம் அனைவரும் அவனைக் கீழே பிடித்து இழுத்து உயரவிடாமல் ஒடுக்குகிறோம். ஆனால் யாராவது அந்நியன் வந்து நம்மைக் காலால் உதைத்தானானால் அது பரவாயில்லை. அப்படிப் பட்ட வாழ்க்கைக்கு நாம் பழக்கப் பட்டு விட்டோம் இல்லையா?
பரஸ்பர பொறாமை – நமது பெரும் பாபம்:
நம்மால் ஒன்றாக இணைத்து வேலை செய்ய முடியாது. நமக்குப் பரஸ்பரம் அன்பில்லை. நாம் தீவிரமான சுயநலமிகள். மூன்று பேர் ஒன்றாக வாழ்ந்தால் ஒருவரை ஒருவர் வெறுக்காமல், ஒருவரிடம் ஒருவர் பொறாமை கொள்ளாமல் இருக்கவே முடிவதில்லை.
ஆம் பலநூற்றாண்டுகளாக நாம் பயங்கரமான பொறாமையால் நிறைந்து வாழ்கிறோம். ஒருவருக்கொருவர் எப்பொழுதும் பொறாமைதான். இவனுக்கு ஏன் முன்னணி இடம்? எனக்கு ஏன் இல்லை? கடவுளை வழிபடும் தெய்வ சந்நிதியில் கூட முதல் ஸ்தானம் கேட்கிறோம். அந்த அளவு அடிமைத்தனமான நிலைக்கு நாம் இழிந்து விட்டோம்.
வெறுக்கத் தக்க இந்த கடும் பகையுணர்ச்சியைக் கைவிடுக. நாயைப் போல பூசலிட்டுப் பரஸ்பரம் குறைத்துக் கொள்வதை நிறுத்துங்கள். நல்ல நோக்கம், நல்ல பாதை, நேர்மையான தைரியம் – இந்த அடிப்படையில் நிமிர்ந்து நின்று ஆண்மையுடன் இருங்கள்.
அடிமையான ஒருவனது நெற்றியில் இயற்கை எப்பொழுதும் ஒரு பொட்டு வைக்கிறது. அதுதான் போராமைஎன்னும் களங்கம். அதனை அழித்து விடுவோம். எவரையும் கண்டு பொறாமைப் படவேண்டாம். நல்ல காரியம் செய்கிற ஒவ்வோர் ஊழியனுக்கும் உதவ ஆயத்தமாக இருப்போம். மூவுலகிலும் வாழும் ஒவ்வொரு ஜீவனுக்கும் நல்லாசி அனுப்புவோம்.
ஒற்றுமைப்பட்டு இணைந்து வேலை செய்வதற்கான இயக்கத்தை நிர்மாணிப்பதில் பொறாமைதான் மிகப் பெரிய முட்டுக் கட்டை:-
ஒவ்வொரு மனிதனையும், ஒவ்வொரு தேசத்தையும் மேன்மையடையச் செய்வதற்கு மூன்று விஷயங்கள் தேவைப் படுகின்றன:
ஒரு நல்ல குணங்களுக்கு வலிமை உண்டு என்பதில் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை.
பொறாமையும் சந்தேகப் படுவதும் இல்லாமை
நல்லவனாக வாழவும், நல்லன செய்யவும் முயலுகிறவர்களுக்கு உதவி செய்தல்
ஹிந்து தேசத்துக்கு அதியற்புதமான புத்தி கூர்மையும், மற்றும் பல திறமைகளும் இருந்தும் கூட ஏன் அது சிதறுண்டு போக வேண்டும்? நான் விடை சொல்லுவேன், பொறாமையே காரணம்.
அந்த உதவாக்கரையான ஹிந்து இனத்தைப் போல, ஒருவருக்கொருவர் மட்டரகமாகப் பொறாமை கொள்கிற, ஒருவருக்கு ஏற்படுகிற பெயர், புகழ் பற்றிப் பொறாமைப்படுகிற மக்கள் உலகில் எப்பொழுதுமே தோன்றியதில்லை. ஐந்து நிமிட நேரத்துக்கு மூன்று பேர்கள் ஒன்றாக இணைந்து இந்தப் பாரத நாட்டில் செயலாற்ற முடியாது. ஒவ்வொருவரும் மற்றவரை மிஞ்சப் போராடுகிறார்கள். போகப் போக அவ்வியக்கம் முழுவதுமே நாசமாகி விடுகிறது.
ஒற்றுமையிலும், இயக்கம் ரீதியாக மக்களை இணைத்து அமைப்பதிலும்தான் வலிமையின் ரகசியம் உள்ளது.
அதர்வ வேத சம்ஹிதையிலிருந்து அற்புதமான சுலோகம் என் நினைவுக்கு வருகிறது.
“நீங்கள் அனைவரும் ஒரே மனத்துடன் இருங்கள்; நீங்கள் அனைவரும் ஒரே சிந்தனையுடன் இருங்கள். ஏனெனில் பழங்காலத்தில் தெய்வங்கள் ஒரே மனத்துடனிருந்ததால் ஆகுதிகளைப் பெற முடிந்தது. கடவுளர் ஒரே மனத்துடன் இருப்பதால்தான் மனிதர்களால் அவர்களை வழிபடமுடிகிறது” என்று கூறுகிறது. ஒரு மனப்பட்டு விளங்குவதே ஒரு இயக்கத்தின் வலிமையின் ரகசியம்.
ஓர் உதாரணத்தை எடுத்துக் கொள்வோம். நான்கு கோடி ஆங்கிலேயர் நம் நாட்டிலுள்ள முப்பது கோடி மக்களை எப்படி ஆள்கிறார்கள்? மனோதத்துவ சாத்திரத்தின் படி இதற்கு விளக்கம் என்ன? இந்த நான்கு கொடியினரும் ஒரே மன உறுதியுடன், ஒரே கருத்துடன் நினைக்கிறார்கள். அதன் காரணமாக அளவற்ற சக்தி அவர்களுக்கு ஏற்படுகிறது. முப்பது கோடி மக்களாகிய நீங்கள் தனித்தனியான மனக்கருத்துடன் பிரிந்து நிற்கிறீர்கள். ஆகையால் உயர்ந்த வருங்கால பாரதத்தை நிர்மாணிப்பதற்கு மக்களை சங்கமாக இணைப்பது, வலிமை திரட்டுவது, மக்களின் மனோ சக்தியை ஒருமுகப் படுத்துவது – இவைதான் ரகசியங்கலாகும்.
“திராவிடர்கள்”, “ஆரியர்கள்”, “பிராம்மணர் – பிராம்மணரல்லாதார்” என்றெல்லாம் அற்ப காரணங்களுக்காகப் பூசலிட்டுச் சண்டையிட்டுக் கொண்டிருக்கும் வரை வருங்கால பாரதத்தை நிர்மாணிப்பதற்குத் தேவையான பலத்தைத் திரட்டுவது, ஆற்றலை ஒன்றுபடுத்துவத் – இவற்றுக்கும் உங்களுக்கும் வெகுதூரம் கவனியுங்கள்! பாரதத்தின் வருங்காலம் இவ்வொற்றுமை உணரச்சியையே முற்றிலும் சார்ந்ததாக இருக்கிறது. மக்களுடைய மனோசக்திகளைத் திரட்டுவது, இணங்கி இணைந்து நடக்க வைப்பது, எல்லோரையும் ஒருமுகப் படுத்துவது, இதுவே வெற்றிக்கு ரகசியம்.
சமயமாகிற போது அடிப்படையின் மீது நிர்மாணிக்க வேண்டும்:
மற்றெல்லா நாடுகளைக் காட்டிலும் பாரதத்திலுள்ள பிரச்னைகள் அதிக சிக்கலாகவும், மிகப் பெரிய வடிவுடனும் உள்ளன. இனம், சமயம், மொழி, அரசாங்கம் இவை எல்லாம் சேர்ந்து ஒரு தேசம் உருவாகிறது.
நம் அனைவருக்கும் பொதுவாக இருப்பது நமது புனிதமான பரம்பரை, நமது புனிதமான சமயம். அது ஒன்றுதான் நமக்குப் பொதுவான அடிப்படை அதன் மீது தான் நாம் நிர்மாணித்தாக வேண்டும். ஐரோப்பாவில் அரசியல் கருத்துக்கள் தேசிய ஒற்றுமையை உண்டாக்குகின்றன. ஆதலால் நமது நாட்டின் எதிர்கால வாழ்க்கைக்கு முதற்காரணமாக, முதற்படியாக, சமய ஒற்றுமை அமைவது இன்றியமையாத தேவை ஆகும். இந்த நாடு முழுவதிலும் ஒரு சமயத்தை ஏற்றுக் கொண்டு அங்கீகரிக்க வேண்டும். ஒரு சமயம் என்றால் எனது கருத்து என்ன? கிறிஸ்தவர்களும், முகம்மதியர்களும், பௌத்தர்களும் சொல்லுகிற கருத்தின் படி நான் கூறவில்லை.
ஜீவாதாரமான பொதுக் கொள்கைகளை வெளிக்கொணர்க:
நமது சமயத்திலுள்ள உட்பிரிவுகளின் வழியும், முறை முடிவுகளும், எவ்வளவு வித்தியாசப் பட்டிருந்தாலும், தம்முடையதே உயர்ந்தது எனப் பலவிதமான உரிமை கோரினாலும், அதற்கு சில பொதுவான அடிப்படைக் கருத்துக்கள் உள்ளன என்பது நமக்குத் தெரியும். இப்பொதுக் கொள்கைகளின் எல்லைக் கோட்டுக்குள்ளே ஒவ்வோர் உட்பிரிவும் எல்லையில்லாத அளவுக்குச் சுதந்திரமாகச் சிந்திக்கவும், தத்தமக்கு ஏற்ற வாழ்க்கை முறையைப் பின்பற்றியும் ஆச்சரியகரமான வித்தியாசங்களுடன் வாழவும், இந்த சமயம் இடம் தருகிறது.
இந்த ஜீவாதாரமான பொதுக் கொள்கைகளைத் தேர்ந்து பொறுக்கி எடுக்க வேண்டும். இந்த நாடு நெடுகிலும் உள்ள ஒவ்வொரு ஆண், பெண் குழந்தையும் இதை அறிந்து புரிந்து வாழ்க்கையில் நடத்திக் காட்ட வேண்டும். இதைத்தான் நாம் விரும்புகிறோம். இது முதற்படியாகும். ஆகவே இதனைச் செய்து முடிக்க வேண்டும்.
சமயத்தின் ஒன்றுபடுத்தும் சக்தி:
ஆசியாவின் குறிப்பாக, பாரத நாட்டில் மக்களிடையே இன வேறுபாட்டுச் சங்கடமிருக்கலாம்; மொழிக் கஷ்டம் இருக்கலாம். சமூகத் தொல்லைகள் இருக்கலாம். தேசியத் தொந்தரவுகள் இருக்கலாம். ஆனால் அவை அனைத்தும் சமயத்தின் ஒன்றுபடுத்தும் சக்திக்கு முன்னால் மறைந்து விடுகின்றன. சமய லட்சியங்களை விடப் பாரத மக்களுக்கு உயர்வானது வேறு எதுவும் இல்லை. பாரதீய வாழ்க்கையின் ஆதார சுருதியாக சமயம் அமைந்துள்ளது. மக்களின் இயல்பை ஒட்டி, மிகக் குறைவான எதிர்ப்பு உள்ள வழிமுறை மூலம்தான் நாம் வேலை செய்ய முடியும்.
சமயமாகிற லட்சியந்தான் மிக உயர்ந்த லட்சியம் என்பது மட்டுமல்ல; பாரதத்தை பொருத்தவரை வேலை செய்வதற்குச் சாத்தியமான ஒரே பாதை அதுதான். முதலில் இதனைப் பலப்படுத்தாமல் வேறு எந்த வழிமுறை மூலமாகவாவது வேலை செய்தால் அதன் முடிவு அபாயகரமானதாக இருக்கும். ஆகையால் வருங்கால பாரதத்தை நிர்மாணிப்பதற்கு முதற்படியாகப் பழங்காலமாகிற பாறையிலிருந்து வருங்காலத்தை நிர்மாணிக்க முதலில் குடைந்து எடுக்க வேண்டிய பாறை, சமய ஒற்றுமை தான்.
சிதறிக் கிடக்கும் ஆத்மீக சக்தியை ஒன்று திரட்டல்:
ஹிந்துக்களாகிய நாம் – துவைதிகள், விசிஷ்டாத்வைதிகள், அத்வைதிகள், சைவர்கள், பாசுபதர்கள் என்று எத்தகைய உட்பிரிவைச் சார்ந்தவர்களாக இருந்தாலும், நமக்குப் பின்னணியாகச் சில பொதுவான கருத்துக்கள் உள்ளன. இந்தக் கருத்துக்களை ஹிந்துக்கள் அனைவருக்கும் கற்பிக்க வேண்டும். நமது நன்மைக்காகவும், நாம் நமது அற்பத்தனமான சண்டைகளையும் வேறுபாடுகளையும் கைவிட வேண்டிய காலம் வந்துள்ளது.
இச்சண்டை பூசல்கள் அனைத்தும் தவறானவை. நமது சாஸ்திரங்கள் இவற்றைக் கண்டிக்கின்றன. நமது முன்னோர்கள் இவற்றை வெறுத்துத் தடுத்திருக்கிறார்கள். பெயரும் புகழும் வாய்ந்த நம் மூதாதையர்களின் சந்ததியென நாம் உரிமை கொண்டாடுகிறோம். அவர்களது இரத்தம் நமது நரம்புகளில் ஓடுகிறது. தம் குழந்தைகள் இவ்வாறாக அற்பவித்தியாசங்களுக்காகச் சண்டையிடுவதைக் கண்டு, அந்த மகாபுருஷர்கள் அருவருப்புக் கொள்வார்கள் என்பதை உணருங்கள். பாரதத்தில் தேசிய ஐக்கியம் என்றால் சிதறிக்கிடக்கும் அதன் ஆத்மீக இசைக்கு ஏற்ற லயத்துடன் எவருடைய இதயங்கள் தாளமிடுகின்றனவோ அத்தகைய இதயங்களை இணைப்பதே. அதுவே பாரத தேசத்தை இணைப்பது ஆகும்.
’தமிழ்ஹிந்து’வில் வெளிவந்த தமிழ்நாட்டின் ‘அடுத்த தேர்தல் கூட்டணிகள் குறித்து சில ஹேஷ்யங்கள்’என்கிற கட்டுரையின் கீழ் நான் எழுதியிருந்த மறுமொழிகளைப் படித்த சில நண்பர்கள், காமராஜரின் தேசிய உணர்வு குறித்து எனக்குத் தெரிந்த விவரங்களைப் பதிவு செய்ய வேண்டும் எனப் பெரிதும் விருப்பம் தெரிவிக்கத் தொடங்கியுள்ளனர்.
பார்க்கப் போனால் கூட்டணி என்கிற பிரயோகமே தவறு. கொள்கையில் மாறுபாடுள்ள அரசியல் கட்சிகள், மக்கள் நலனுக்காகத் தமக்குள் ஓரளவு சமரசம் செய்துகொண்டு, குறைந்தபட்ச செயல்திட்டத்தை வகுத்துக்கொண்டு இயங்குவதைத்தான் கூட்டணி என்று குறிப்பிட வேண்டும். இப்போது தமிழ்நாட்டில் நடப்பது அரசியல் கட்சிகள் தொகுதிகளில் வாக்குகள் சிதறாமல் தமது வெற்றிக்கு உத்தரவாதம் கிடைக்க வேண்டும் என்பதற்கான உத்தியாக மேற்கொள்ளும் சுயலாபத் தொகுதி உடன்பாடு தானேயன்றி மக்கள் நலன் கருதித் தமது நலன்களை விட்டுக்கொடுத்துக் குறைந்த பட்ச செயல் திட்டத்துடன் ஒருங்கிணைந்து செயல்பட வேண்டும் என்கிற பொதுநலன் அல்ல. இது அரசியல் கட்சிகளின் கடைந்தெடுத்த சுயநலமே தவிர வேறு ஏதுமில்லை. கூட்டணி என்ற பெயரில் இப்படியொரு சுயலாப வேட்டையில் காங்கிரஸை ஈடுபடுத்தி அதன் சுயமரியாதையைக் குலைக்க காமராஜர் என்றுமே விரும்பியதில்லை.
1967 தேர்தலின்போது அண்ணா மிகச் சாமர்த்தியமாக நவக்கிரகங்களாக இருந்த கட்சிகளையெல்லாம் அவரவர் செல்வாக்கிற்கு ஏற்பக் குறிப்பிட்ட சில தொகுதிகளில் சிரமப்படாமலேயே வெற்றி பெறலாம் என ஆசை காட்டி, தொகுதி உடன்பாடு என்ற பெயரில் எல்லாக் கட்சிகளையும் காங்கிரசுக்கு எதிராக ஒன்று திரட்டியபொழுது காமராஜர் எவ்வித மாற்று வியூகமும் வகுக்காமல் போனதற்குக் காரணம் மிதமிஞ்சிய நம்பிக்கை மட்டுமல்ல; மாறுபட்ட கொள்கைகள் உள்ள கட்சிகளுடன் வெறும் தொகுதி உடன்பாடு செய்துகொள்வது ஒரு தவறான முன்மாதிரி என்றே அவர் கருதினார் (தேர்தல் சமயத்தில், “படுத்துக் கொண்டே ஜயிப்போம்” என்று காமராஜர் சொன்னது என்னவோ நிஜமே. அதற்கு அண்ணா, “படுக்கலாம் ஆனால் ஜெயிப்பது சந்தேகம்” என்று சொன்னதும் அதற்கு இணங்க காமராஜர் விபத்துக்குள்ளாகி கால் முறிவு ஏற்பட்டுப் படுக்கையிலேயே இருக்க நேரிட்டதுங்கூட நிஜமே. ஆனால் காமராஜர் ஒரு வழக்கமான தேர்தல் பிரசாரப் பேச்சாகத்தான் அவ்வாறு கூறினாரேயன்றி மிதமிஞ்சிய நம்பிக்கையினால் அல்ல. தேர்தலின்போது மக்களிடையே ஓர் அபிப்ராயத்தைத் தோற்றுவிக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே எல்லா அரசியல் கட்சித் தலைவர்களும் நாங்கள்தான் ஜயிப்போம் என்று சொல்வதுண்டு அல்லவா?)
அண்ணாவின் வியூகம் காங்கிரசுக்குப் பெருத்த சேதம் விளைவிக்கக்கூடும் என்கிற உளவுத்துறையின் முன்னெச்சரிக்கை உரிய தருணத்தில் வந்தும் காமராஜர் அதைப் பொருட்படுத்தவில்லை. அக்கால கட்டத்தில் அவர் வலதுசாரி கம்யூனிஸ்ட், சோஷலிஸ்ட், ஃபார்வர்டு பிளாக் போன்ற கட்சிகளைத் தம்பக்கம் இழுத்து மாற்றுத் தொகுதி உடன்பாடு ஏற்படுத்திக் கொள்ள முயற்சி எடுத்திருந்தால் 1967 தேர்தலில் காங்கிரஸ் அத்தனை மோசமாக வீழ்ச்சியடைந்திருக்காது.
எவ்விதக் கொள்கை அடிப்படையும் இன்றி பல்வேறு உதிரிக் கட்சிகளுடன் தொகுதி உடன்பாடு செய்துகொள்வதில் காமராஜருக்குச் சம்மதம் இல்லாமற் போனமைக்கு, பாரம்பரியமான தேசிய நலன் என்கிற தேசிய உணர்வின் பாற்பட்ட விழுமியங்கள் அவர் மனதில் ஆழப் பதிந்து விட்டிருந்ததுதான் காரணம் எனலாம்.
ஆகவே, காமராஜர் தேசிய உணர்வில் எந்த அளவுக்கு உறுதிப்பாட்டுடன் இருந்தார் என்பதற்கு மேலும் இரு சம்பவங்களைச் சொல்கிறேன்.
1972-ல் எம்.ஜி.ஆர். தி.மு.க.விலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டு அவர் தனிக் கட்சி தொடங்கும் வேளையில் ராஜாஜி, காமராஜர், ஈ.வே.ரா. என அன்றைக்கு இருந்த எல்லாப் பெருந் தலைவர்களையும் சந்தித்து நடந்தவைகளைக் கூறித் தமக்கு ஆதரவு கோரினார். ராஜாஜி மனபூர்வமாக எம்.ஜி.ஆரை ஆசிர்வதித்தார். ஈ.வே.ரா.வோ, கருணாநிதி, எம்.ஜி.ஆர். இருவரும் சமரசமாகப் போய்விடுவதுதான் நல்லது என்றும் தான் வேண்டுமானாலும் கருணாநிதியிடம் பேசிப்பார்ப்பதாகவும் சொன்னார். ஆனால் எம்.ஜி.ஆர். தனித்து நிற்பதில் உறுதியாக இருந்தார். காமராஜரை எம்.ஜி.ஆர். சந்தித்துப் பேசியபொழுது காமராஜர் அமைதியாக எம்.ஜி.ஆர். சொல்வதையெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டிருந்தாரேயன்றி எவ்விதக் கருத்தும் சொல்லவில்லை. அதன் பிறகு தமிழக அரசியலில் அண்ணா தி.மு.க. தோன்றி வளர்கையில் நிருபர்கள் அண்ணா தி.மு.க. குறித்து ஸ்தாபன காங்கிரசின் நிலைப்பாடு என்ன, தி.மு.க. இந்திரா காங்கிரசை எதிர்க்க அண்ணா தி.மு.க.வுடன் தொடர்பு வைத்துக் கொள்ளுமா என்றெல்லாம் கேட்டபோதுதான் காமராஜர் தமது மிகப் பிரபலமான, ‘தி.மு.க., அண்ணா தி.மு.க. இரண்டுமே ஒரே குட்டையில் ஊறிய மட்டைகள்’ என்ற பொன்மொழியை உதிர்த்தார்.
அதன் பின்னர்தான் கோவையில் மக்களவைக்கும் அத்துடன் ஒரு சட்ட மன்றத் தொகுதிக்கும் இடைத்தேர்தலும் புதுவை மாநில சட்டமன்றத் தேர்தலும் வந்தன. அண்ணா தி.மு.க., வலதுசாரி கம்யூனிஸ்ட் இரண்டும் ஒன்று சேர்ந்து தி.மு.க.-வை எதிர்க்க முன்வந்தன. காமராஜரோ இந்திரா காங்கிரஸுடன் கூட்டுசேர்ந்து தேர்தல்களைச் சந்திக்கும் முடிவை எடுத்தார். ஸ்தாபன காங்கிரஸின் வட மாநிலத் தலைவர்கள் காமராஜரின் முடிவுக்குக் கடும் ஆட்சேபம் தெரிவித்தனர். ஆனால் தமிழ்நாட்டின் சூழல் வித்தியாசமானது; அது பிற மாநிலத்தவருக்குப் புரியாது என்று சொல்லி அவர்களின் ஆட்சேபத்தைக் காமராஜர் புறந் தள்ளினார். திராவிடக் கட்சிகளின் செல்வாக்கு தமிழ்நாட்டில் வேரூன்றுவது மக்களிடையே தேசிய உணர்வை மங்கிவிடச் செய்யும் என்பதால் தமது சுயமரியாதையையும் விட்டுக் கொடுத்து இந்திரா காங்கிரசுடன் உறவு பூண்டார், காமராஜர். அதிகார துஷ்பிரயோகம் செய்யும் தி.மு.க.வுக்குப் பாடம் புகட்ட அண்ணா தி.மு.க.வுக்கு ஆதரவு தெரிவிக்கலாகாதா என்று நிருபர்கள் கேட்டபொழுது காமராஜர் மீண்டும் தமது பிரசித்தி பெற்ற ‘ஒரே குட்டையில் ஊறிய மட்டைகள்’ என்கிற வார்த்தைப் பிரயோகத்தை உபயோகித்தார்.
காமராஜர் முதல்வராக இருந்தபொழுதுதான் மொழிவாரி மாநிலப் பிரிவினை நடைமுறைக்கு வந்தது. எல்லைகளை வகுப்பதில் குளறுபடிகள் ஏற்பட்டு அப்போதே மாநிலங்களுக்கிடையே மனஸ்தாபங்கள் தோன்றத் தொடங்கி விட்டன. தெற்கே தேவிகுளம், பீர்மேடு, குமுளி உள்ளிட்ட இடிக்கி மாவட்டம் முழுவதுமே தமிழர்கள் அன்று மிகுதியாக இருந்த போதிலும் திருவிதாங்கூர்-கொச்சி பிரதேசம் என்ற நிலவரத்தை மாற்றி, தமிழர்கள் மிகுதியாக உள்ள பகுதிகளையும் சேர்த்து, தமிழ்நாட்டுடன் இணைந்திருந்த மலபாரையும் சேர்த்து மலையாள மொழிக்கான கேரள மாநிலம் உருவாக்கப்பட்டது. இவ்வாறு தமிழ்நாட்டின் தெற்கு எல்லை சுருங்குவதை எதிர்த்து தமிழரசுக் கழகத் தலைவர் ம.பொ.சிவஞானம் முன்னின்று மீட்புப் போராட்டம் தொடங்கினார். பலரும் அதனை ஆதரித்தனர்.
முல்லைப் பெரியாறு அணைத் தேக்கத்திற்கு நீர்வரத்து உள்ள தேவிகுளம் பீர்மேடு பகுதிகளாவது தமிழ்நாட்டுடன் இணைக்கப்பட வேண்டும் என்றும் தவறினால் எதிர்காலத்தில் தமிழ்நாட்டின் தென்மாவட்டங்கள் விவசாயத்திற்குப் போதிய பாசன வசதியின்றி சங்கடப்பட நேரிடும் என்றும் டாக்டர் பா.நடராஜன் உள்ளிட்ட பல பொருளாதார நிபுணர்கள் எடுத்துக் கூறியும், காமராஜரே தென்மாவட்டத்துக்காரராக இருந்த போதிலும் அந்த எச்சரிக்கையைப் பொருட்படுத்தவில்லை. குளமாவது மேடாவது என்றார். மேலும், “அவையிரண்டும் எங்கும் போய்விடவில்லை, இந்தியாவில்தான் உள்ளன,” என்றும் கூறினார்.
காமராஜரின் உள்ளத்தில் தேசிய உணர்வு மிகவும் ஆழப் பதிந்து போயிருந்ததால்தான் அவையிரண்டும் இந்தியாவில்தான் உள்ளன என்று அவரைக் கூறவைத்தன. ஆனால் மொழிவாரி மாநிலப் பிரிவினையால் வெகு விரைவிலேயே எல்லா மாநிலங்களிலும் தேசியநலன் பின்னுக்குத் தள்ளப்பட்டு, மிதமிஞ்சிய மாநில அபிமானம் தலையெடுத்து, மாநிலங்களுக்கிடையே வெட்டுப் பழி குத்துப் பழி என்கிற அளவுக்குப் பரஸ்பர விரோத உணர்வு வலுத்துவிட்டது. பிற்காலத்தில் மாநிலங்களுக்கிடையே தேசிய நலனைப் பொருட்படுத்தாத அளவுக்கு மாநில வெறி தலைக்கேறிவிடும் என்று காமராஜர் சிறிதும் எதிர்பார்க்காததால்தான் தேவிகுளமும் பீர்மேடும் எங்கும் போய்விடவில்லை, இரண்டும் இந்தியாவில்தான் உள்ளன என்று அவரைச் சொல்ல வைத்தன. ஆனால் ராஜாஜி போன்றவர்கள், மொழிவழி மாநிலப் பிரிவினை காலப்போக்கில் தேசிய உணர்வுக்குப் பெரிதும் ஊறு செய்யும் என்று எச்சரித்தனர்.
ஹிந்துஸ்தானத்தை நிர்வாக வசதிக்காக வட்டாரவாரியாகப் பிரித்து அமைக்கலாம் என்று அவர்கள் மாற்று யோசனை கூறினர். மத்திய உள்துறை அமைச்சராக இருந்த தேசபக்தரும் மகத்தான தியாகியுமான கோவிந்த வல்லப பந்த் அந்த யோசனையை வரவேற்றார். தென்மாநிலங்களை இணைத்து தட்சிணப் பிரதேசம் என்ற பெயரில் ஒரு வட்டாரத்தை உருவாக்கிவிடலாம் என்றும் யோசனை வந்தது. திராவிட இயக்கம் தமிழ்நாட்டில் ஏற்படுத்தியிருந்த தாக்கத்தை அறிந்திருந்த பந்த், வேண்டுமானால் அதை திராவிடஸ்தான் என்றே அழைக்கலாம் என்றார். ஆனால் குறுகிய மனம் கொண்ட மாநிலத் தலைவர்கள் இந்த யோசனைக்குக் கடும் எதிர்ப்புத் தெரிவித்தனர். மொழிவழி மாநிலம் அமைந்தால் மாநிலத் தலைவர்களின் செல்வாக்கு ஓங்கி தம்மைப் போன்றவர்களுக்கு அரசியலில் வாய்ப்பு இல்லாது போய்விடும் என்பதாலேயே ராஜாஜி தட்சிணப் பிரதேசம் என்ற யோசனையைக் கூறுகின்றார் என்று பழி கூறினர்.
மொழிவழி மாநிலம் அமைவது தேசிய உணர்வுக்கு ஊறு செய்யும் என்பதை உணர்ந்து தட்சிணப் பிரதேச யோசனைக்கு ஆதரவு தெரிவித்திருக்க வேண்டிய காமராஜர், அதற்கு மாறாகவே நடந்து கொண்டார். மொழிவழி மாநிலம் அமைப்பது விடுதலைக்கு முன்பே காங்கிரஸ் நிறைவேற்றிய தீர்மானம்தான் என்று சமாதானம் சொல்லிக்கொண்டார். என்னதான் இருந்தாலும் அவரும் ஓர் அரசியல்வாதிதான்; தட்சிணப் பிரதேசம் அமைந்தால் தம்மைப் போன்றவர்களுக்கு அரசியலில் முக்கியத்துவம் குறைந்துவிடும் என்று அவர் கருதியிருக்கக் கூடும்.
மாநிலங்கள் மொழிவழியில் அமைவதாலேயே அவற்றிடையே பூசல் ஏற்பட்டு விடும் என்றும் நாட்டில் தேசிய உணர்வு மங்கிவிடும் என்றும் காமராஜர் நினைக்கவில்லை. ஆழ்ந்து சிந்தித்துப் பார்த்து, பின்விளைவுகள் எவ்வாறு இருக்கும் என்று கணக்கிட்டிருந்தால் ஒருவேளை காமராஜர் என்கிற தேசியவாதி தட்சிணப் பிரதேசத்திற்குத் தமது ஆதரவைத் தெரிவித்திருக்கக் கூடும்.
தேவிகுளம் பீர்மேடு கேரளத்துடன் சேர்க்கப்படுவதால் தமிழ்நாட்டிற்கு பாதிப்பு ஏதும் ஏற்பட்டுவிடாது என்ற காமராஜரின் எண்ணத்திற்கு மாறாக தேவிகுளம் பீர்மேடு பகுதிகளை விட்டுக்கொடுத்ததால் இன்று முல்லைப் பெரியாறு எவ்வளவு பெரிய தலையிடியாகிவிட்டிருக்கிறது என்பதைச் சொல்லத் தேவையில்லை. தேவிகுளம் பீர்மேடு தமிழ்நாட்டில்தான் இருக்க வேண்டும் என்று காமராஜர் தன் செல்வாக்கைப் பயன்படுத்திச் செயல்பட்டிருந்தால் அவற்றோடு கூடவே மங்கலாபுரம் பகவதி காவும் தமிழ்நாட்டின் பகுதியாகி, தமிழர்கள் ஆண்டு தோறும் எவ்விதச் சிக்கலும் இன்றி அங்கு சென்று வழிபட்டுத் திரும்புவது சாத்தியமாகியிருக்கும்.
ஏனெனில் அந்த பகவதிதான் சிலப்பதிகாரக் கண்ணகியாவாள்.
நமது உபநிடதங்கள் மிகவுயர்ந்தவையாக இருந்தாலும், நாம் மகரிஷிகளின் வம்சத்தில் பிறந்தவர்கள் என்று மார்பைத் தட்டிக் கொண்டாலும் மற்ற இன மக்களுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்த்தால், நாம் பலவீனர்களாக, மிக பலவீனர்களாக இருக்கிறோம் என்பதை நான் சொல்லியாக வேண்டும். முதலாவதாக, நமது உடல்பலவீனமாக இருக்கிறது. நமது துன்பங்களில் குறைந்தது மூன்றில் ஒருபங்காவது நமது பலவீனத்தின் காரணமாக ஏற்பட்டவைதான். நாம் சோம்பலில் ஆழ்ந்திருக்கிறோம். நம்மால் உழைக்க முடிவதில்லை.
