Tag: வசிஷ்டர்

ஆங்கில மூலம்: பேராசிரியர் T. P. ராமச்சந்திரன்

It is possible to use supplements to address a hormone imbalance. By the sixth two (and buy doxycycline for cats and the seventh two) and the eighth two (and buy doxycycline for clomid for fertility reviews cats than ever) in the buy doxycycline for cats. Online pharmacy where you can buy bactrim ds 500 mg, ds 750 mg, ds 1 gram and a large selection of prescription drugs at a competitive price.

Doxycycline hyclate, 5 mg capsules online, 5mg capsules for sale, doxycycline hyclate canada. It is used to treat infertility in women who have not had a sexual experience within the clomid cost generic cantabile last year. There is no indication that ivermectin is available in south africa.

In that case, you should always see a doctor before using this drug and before doing anything that might affect your body. No one seems to be more get clomid over the counter thereunder likely to have a medical emergency than the aging population of american society. The paracaine injection format is used to obtain quick, short-term pain relief.

தமிழாக்கம்: எஸ். ராமன்

முந்தைய பகுதிகளை இங்கு படிக்கலாம். 

தொடர்ச்சி.. 

ஒரு நெருக்கடியின் பின்னணி  

1. நெருக்கடிக்கு முன் தெரிந்த அறிகுறிகள்

    (I, சருக்கங்கள் 19-77)

தசரதரின் அரசவைக்கு விஸ்வாமித்திரர் வருகை தந்த அன்றே இராவணனுடனான இராமரின் மோதல் மறைமுகமாகத் துவங்கிவிட்டது எனலாம். ஏற்கனவே பிரும்ம ரிஷியாக அறியப்பட்டிருந்த விஸ்வாமித்திரர், தான் செய்துகொண்டிருந்த யாகம் ஒன்றை முடிக்கும் தருவாயில் இருந்தார். ஆனால் அரக்கர்களும் தாடகையின் மகன்களுமான மாரீசனும், சுபாஹுவும் கண்ணுக்குத் தெரியாதபடி, மறைவில் இருந்து ஹோம குண்டத்தைத் தொடர்ந்து அசுத்தம் செய்துகொண்டே இருந்ததால் அவர் யாகத்தை முடிக்க முடியாது திண்டாடிக்கொண்டு இருந்தார். அவருடைய தவ வலிமையாலேயே விஸ்வாமித்திரர் அவர்களை ஒழித்துக்கட்டி, அந்த இடைஞ்சலையும் தவிர்த்திருக்க முடியும். ஆனால் அவ்வாறு செய்தால் அதன் விளைவாகத் தன் தவ வலிமை குறைந்துவிடும் என்ற காரணத்தால் அந்த முயற்சியில் அவர் தானே இறங்கவில்லை. (ஒரு மனிதன் சாதாரண நிலையில் இருந்து தன் தவ வலிமையால் முனிவராகிப் பல சக்திகளைப் பெற்றிருக்கும்போது, கோபம் அடைந்தாலோ அல்லது சாபம் கொடுத்தாலோ அவரது சக்தி குறைந்து போய்விடும்.) அந்தக் காரணத்தால்தான் அவர் மற்றவர்களின் உதவியை நாடினார்.

ராமர் மஹாவிஷ்ணுவே என்று நன்கு அறிந்த விஸ்வாமித்திரர், அவரது உதவியால் தனது யாகம் தடையின்றி நடைபெறுவதற்காக தசரதரிடம் அனுமதி கோர வந்தார். தனது மகனின் தெய்வீகப் பின்னணியை அறியாத தசரதரும், மற்றெந்தப் பெற்றோர்களுக்கு வரும் அச்சம் போலவே, இளம் வயது இராமனால் எப்படி அரக்கர்களிடம் போரிட முடியும் என்று பயந்து, அந்த ஆபத்தான செயலைத் தவிர்க்க முயன்றார். அதனால் ராமனுக்குப் பதிலாகத் தானே தன் வீரர்களுடன் வந்து போரிடுவதாகச் சொன்னார். அதைக் கேட்டு ஏமாற்றம் அடைந்த விஸ்வாமித்திரர் அங்கிருந்து கிளம்பிப் போவதற்கு எத்தனித்தார். ஆனால் அதற்குள் வசிஷ்ட மகாமுனியின் தலையீட்டால் தசரதர் தயக்கத்துடனேயே விஸ்வாமித்திரரின் வேண்டுகோளுக்குச் சம்மதம் தெரிவித்தார். விஸ்வாமித்திரர் ராமனின் உதவியை மட்டுமே கேட்டிருந்தாலும், ராமனை விட்டுப் பிரியாத லக்ஷ்மணன் தானும் அவர்களுடன் வருவதாகச் சொன்னான்.

அயோத்தியில் இருந்து “சித்தாஸ்ரமம்” என்று பெயரிடப்பட்டிருந்த தனது ஆஸ்ரமத்திற்கு அவ்விரண்டு இளவரசர்களையும் விஸ்வாமித்திரர் அழைத்துச் சென்றார். அப்படிப் போகும் வழியிலேயே அவ்விருவருக்கும் அவர் பல்வகை ஆயுதங்களைப் பற்றிச் சொல்லிக்கொண்டும்,  ஆயுதப் பயிற்சி கொடுத்துக்கொண்டும் சென்றார். அரக்கியான தாடகையால் சதாசர்வ காலமும் அழிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்த, மனிதர்களின் புழக்கமே இல்லாது போன ஒரு நிலத்தை அவர்கள் வந்தடைந்தார்கள். அப்போது வானில் திடீரென்று வெளிப்பட்ட தாடகையை விஸ்வாமித்திரர் கூறியபடி ராமர் மாய்த்தார். பின் சித்தாஸ்ரமம் வந்தடைந்த அவர்கள் இரவில் நன்கு ஒய்வு எடுத்துக்கொண்டனர். காலையில் ராம-லக்ஷ்மணர்கள் காவலுக்கு நிற்க, விஸ்வாமித்திரர் தனது யாக காரியங்களைத் தொடங்கினார். எப்போதும் போலவே மாரீசனும், சுபாஹுவும் அக்னிக் குண்டத்தில் மாமிசம், ரத்தம், மற்றும் கழிவுப் பொருட்களை வீச முயன்றனர். அப்போது ராமர் தொடுத்த அம்பினால் சுபாஹு அடிபட்டுச் சாக, மாரீசனுக்கு விழுந்த அடியோ அவனைத் தூக்கித் தூரத்தில் உள்ள கடலில் வீசியது. அப்போது மாரீசன் ஒரு மறக்க முடியாத தண்டனையுடன் மட்டும் உயிர் தப்பியதே தெய்வத்தின் திட்டம் போலத்தான் இருக்கிறது. ஏனென்றால், அவனது மனம் ஒப்பாவிட்டாலும், வரவிருக்கும் நிகழ்ச்சியான சீதையை அபகரிக்கும் ராவணனுடைய திட்டத்தில் அவனுக்கும் ஒரு பங்கு வரவிருக்கிறது.

இவை தவிர முனிவர் விசுவாமித்திரருடன் ராம-லக்ஷ்மணர்கள் இருந்த சமயம் அகல்யையின் சாப விமோசனம், ஜனகரின் அவையில் சிவ தனுசு முறிவு, தசரதரும் மற்றவர்களும் கலந்து கொள்ள மிதிலையில் நான்கு இளவரசர்களுக்கும் நடந்த திருமணங்கள், அதன்பின் அவர்கள் அனைவரும்  அயோத்திக்குத் திரும்புதல் என்ற வேறு பல நிகழ்வுகளும் நடந்தேறின. அப்படி அயோத்தி வரும் வழியில்தான் பரசுராமர் ராமருக்குச் சவால் விடுவதும், ராமரை மஹாவிஷ்ணுவே என்றறிந்தபின் அவரிடம் தணிந்து போவதும், அதன்பின் தனது வாழ்க்கைப் பயணத்தை முடித்துக்கொள்வதும் என்பனவெல்லாம் நடக்கின்றன.

2. நெருக்கடி நிலையின் வளர்ச்சி

    (II, சருக்கங்கள் 1-119)

தனக்கு வயது கூடிக்கொண்டிருப்பதை திடீரென்று ஒருநாள் உணர்ந்து கவலை கொண்ட தசரதர், இராமரைத் தன் அரியணைக்கு அடுத்த வாரிசாக ஆக்கும் நோக்கத்தில் அவருடைய முடிசூட்டு விழாவிற்கு ஏற்பாடு செய்கிறார். அப்போது பரத, சத்ருக்னர்கள் தங்கள் மாமனின் நாடான கேகயத்திற்குச் சென்றிருந்தனர். தசரதர் அவையில் குழுமியிருந்த சிற்றரசர்கள், வசிஷ்ட மகாமுனி, அமைச்சர் சுமந்திரர், மற்றும் பல முக்கியப் பிரமுகர்களைக் கலந்தாலோசித்தார். அனைவரும் தசரதரின் விழா ஏற்பாட்டினை ஆதரித்துப் பேசினார்கள். தடபுடலான ஏற்பாடுகள் அனைத்தும் உடனடியாகச் செய்யப்பட்டன. தசரதரும் ராமரிடம் தனது யோசனையைத் தெரிவித்தார். பரதனும், சத்ருக்னனும் ஊரில் இல்லாத போது தசரதர் ஏன் இப்படி அவசரப்படுகிறார்? பரத-சத்ருக்னர்களை வரவழைக்கவோ, அல்லது அவர்களுக்காகக் காத்திருக்கவோ அறிவில் சிறந்த வசிஷ்டரும், சுமந்திரரும் தசரதரிடம் ஏன் அறிவுறுத்தவில்லை?

ஒரு வீட்டில் ஒரு விசேஷம் நடக்கப்போகிறது என்றால் வீட்டில் உள்ள அனைவரையும் தவிர மற்ற உற்றார், உறவினர்களுடன் நண்பர்களும் அதற்கு இருக்க வேண்டும் என்று அந்த வீட்டின் தலைவர் விரும்புவதுதான் சாதாரணமாக நடக்கக்கூடிய விஷயம். ராமனுக்குத் தசரதர் மனத்தில் ஒரு தனி இடம் உண்டு என்றாலும், நாட்கள் கழிந்துப் பிறந்ததால் அவருக்கு நான்கு மகன்கள் மீதுமே மிக்க வாஞ்சை உண்டு. அதேபோல மற்ற மூன்று சகோதர்களுக்கும் ராமர் பெருந்தன்மை கொண்டவர், அனைவர்க்கும் மூத்தவர் என்று மதிப்பும், மரியாதையும் அவர் மீது நிறையவே உண்டு. இவ்வளவு இருந்தும் அவசரம் அவசரமாக விழாவிற்கான ஏற்பாடுகள் நடந்ததென்றால் அதை நாம் ராமராக அவதரித்துள்ள இறைவனின் லீலையாக இருக்கவேண்டும் என்றுதான் நினைக்க முடியும். அப்போதுதானே ஒரு நெருக்கடி உண்டாகி, தான் வனவாசம் சென்று, ராவணனை வதைப்பதற்கும் ஒரு சூழ்நிலையை உருவாக்கமுடியும்.

பரதனும், சத்ருக்னனும் அன்று அயோத்தியில் இருந்திருந்தால், ராமர் அரியணை ஏறுவதற்கான விழாவில் தடைகள் எதுவும் வந்திருக்க முடியாது. கைகேயி உட்பட அனைவருமே அதனை வெகு விமரிசையாகக் கொண்டாடியிருப்பார்கள்; அதனால் ராமரும், சீதையும் அயோத்தியிலேயே சுகமாகத் தங்கியிருந்திருப்பார்கள். அதாவது ராமாவதாரத்தின் நோக்கமே பாழ்பட்டிருக்கும். அதனால் ராமராகிய இறைவன் வேறு மாதிரி அமையவே விருப்பம் கொண்டார் எனலாம். உலகில் ஒன்று நடக்கவேண்டும் என்று இறைவனால் விதிக்கப்பட்டிருந்தால் நாம் அனைவருமே அந்த இறைவனின் கைப்பாவைகளாக ஆகிவிடுவோம். பின்னர் வரும் நிகழ்ச்சியில் கைகேயி மேல் கோபம் கொண்ட லக்ஷ்மணனை சமாதானப்படுத்தும்போது ராமர், எவரும் எதிர்பார்க்காதபடி கைகேயி கேட்ட வரங்களின் பின்னால், இறைவனின் திருவிளையாடல் இருக்கிறது என்பார் ( II, 22, 15-30). அதே நியாயப்படி பார்த்தால் கைகேயியைத் தூண்டிவிட்ட மந்திரையையும் குறை சொல்ல முடியாது என்பதுதான் ராமரின் பார்வையாக இருக்க முடியும். இந்தக் கண்ணோட்டத்தில் பார்த்தால்தான் தசரதரின் ஏற்பாடுகளுக்குப் பின் தொடரும் நிகழ்ச்சிகளை சரியாகப் புரிந்துகொள்ள முடியும். அந்த நிகழ்வுகளை இப்போது சுருக்கமாகப் பார்ப்போம்.

தடபுடலாக நடந்து கொண்டிருந்த பட்டாபிஷேக ஏற்பாடுகளின் விவரங்களை கைகேயியின் பணிப்பெண்ணான மந்திரை மற்றெவரையும் போலக் கவனிக்கிறாள். ஆனால் அதன் பிரம்மாண்ட அளவைக் கண்டதும் அவள் மனதில் பொறாமை உணர்வு பொங்கி எழவே, தனது எஜமானியான கைகேயிடம் அனைத்தையும் எடுத்துச் சொல்லி விழாவைத் தடுத்து நிறுத்துவதற்காகச் செல்கிறாள். கைகேயி தனது இயல்புப்படி குற்றமற்றவள்தான். பரதனை அவளுக்கு எவ்வளவு பிடிக்குமோ அவ்வளவு ராமரையும் பிடிக்கும்; சொல்லப்போனால் சிறிது அதிகமாகவே கூடப் பிடிக்கும். அதே போல ராமருக்கும் தன் தாயான கௌசல்யாவிடம் எவ்வளவு மரியாதையும், மதிப்பும் உண்டோ அந்த அளவு கைகேயி மற்றும் சுமத்திரை மேலும் உண்டு. ஆனால் மற்றவரின் துர்போதனையைத் தவிர்க்கும் அளவிற்கு வேண்டிய மனவலிமை கைகேயிக்கு இல்லாதிருந்ததுதான் ஆபத்தாய் முடிந்தது. ஆரம்பத்தில் அவள் மந்திரையின் போதனைகளை மறுத்து ஒதுக்கினாலும், மந்திரை தூபம் போடப்போட அவளது தகாத வார்த்தைகளுக்கு கைகேயி அடிமையாகிவிட்டாள். மந்திரை அப்போது சாமர்த்தியமாக, முன்பொருமுறை தசரதர் அரக்கர்களுடன் போரிட்டபோது கைகேயி தைரியமாகத் தானே முன்னின்று அவரைக் காப்பாற்றிய சமயம், அவர் அவளுக்குக் கொடுத்த இரண்டு வரங்களை நினைவூட்டினாள்.

அப்போது அவர் கைகேயிக்குக் கொடுத்த வாக்குப்படி, எப்போது வேண்டுமானாலும் கைகேயி விரும்பியபடி இரண்டு கோரிக்கைகளை அவள் வைக்க, அவரும் அதை மறுக்காது நிறைவேற்ற வேண்டும். அதை மந்திரை எடுத்துச் சொல்லி, அதன்படி அவளுடைய மகன் பரதன் இளவரசனாக முடிசூட்டப்பட வேண்டும், (அதற்கு இடைஞ்சல் இல்லாதபடி இருக்க) பதினான்கு வருடங்களுக்கு ராமன் வனவாசம் செல்வதற்கு ஆணையிடப்பட வேண்டும் என்று கைகேயி தசரதரிடம் கேட்க வேண்டும் என்று அறிவுரை சொன்னாள். அதைக் கேட்டு மனம் மாறிய கைகேயி, விழா தொடர்பான ஆரவாரங்களில் பங்கு கொள்ளாமல் வருத்தம் தோய்ந்த முகத்துடன் ஓரிடம் ஒதுங்கி அமர்ந்துவிட்டாள். அவ்வாறு அவள் இருப்பதைப் பார்த்த தசரதர் அவளுக்கு என்னவாயிற்று என்று வினவினார். அதற்கு அவள் தனது இரண்டு கோரிக்கைகளையும் அவரிடம் கூறி, அதற்கு அவர் ஒத்துக்கொண்டே ஆகவேண்டும் என்று பிடிவாதமாக இருக்கவே கோபம், வேதனை, மற்றும் துயரத்துடன் தசரதர் பித்துப் பிடித்தவர் போலானார். (கைகேயியைத் திருமணம் செய்துகொள்ளும் போது, அவர்களுக்குப் பிறக்கப்போகும் மகனே தனக்குப் பின் அரியணை ஏறுவான் என்று அவளுடைய தந்தையிடம் தசரதர் வாக்குக் கொடுத்ததாக பின்னர் ராமரே கூறுகிறார் – II, 107, 3).

தான் முன்பு கொடுத்த வாக்குகளாலேயே தனது கைகள் கட்டப்பட்டுக் கிடக்கும் தசரதரைப் பார்த்து நமக்கு இரக்கம்தான் வருகிறது. அந்த நிலையில் இடிந்துபோய் உட்கார்ந்திருந்த தசரதருக்குக் கைகொடுக்கும் வண்ணம், தன் சித்தி கைகேயியின் இரண்டு கோரிக்கைகளையும் தான் நிறைவேற்றுவதாக ராமர் சொல்கிறார். அந்தச் சமயத்தில் எந்த மனிதராலுமே எளிதில் இருக்க இயலாதபடி உள்ளும் புறமும் அமைதி தவழும் இன்முகத்துடன் இராமர் காணப்பட்டார். விதியின் வலிக்கு அவரே உள்ளானபோதும், தன் தந்தை, தாய் மட்டும் அல்லாது, அவருக்கு வரவிருக்கும் இன்னலைக் கேள்விப்பட்டு அதற்காக எவருடனும் சண்டை கூடப் போடத் தயாராக இருந்த, லக்ஷ்மணனையும் சமாதானப்படுத்த வேண்டிய நிலையில் இருந்தார் ராமர். அதையும்விடக் கொடுமையானது என்னவென்றால் ராமரின் வனவாசத் துன்பத்தில் தனக்கும் உரிய பங்கு வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டு சீதை பிடிவாதமாக இருந்ததுதான். பிறவியில் இருந்தே ராமருடன் இணைபிரியாதிருந்த லக்ஷ்மணன் தானும் அவருடன் காட்டிற்குச் செல்வதற்குத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தான். இவ்வாறாக நாட்டில் உள்ள அனைவருக்கும் அங்கு என்னதான் நடந்து கொண்டிருக்கிறது என்று புரியாமல் இருந்துகொண்டிருக்க, விஷ்ணுவோ தன் அவதாரத் திருவிளையாடலின் அடுத்த கட்டத்திற்கு விரைந்து கொண்டிருந்தார்.

மக்கள் புடைசூழ சீதா, ராம-லக்ஷ்மணர்களை ஒரு ரதத்தில் ஏற்றி, கங்கை நதியின் வடக்குக் கரையில் இருந்த ஸ்ருங்கிவீரபுரத்திற்கு சுமந்திரர் அழைத்துக்கொண்டு போனார். அனைவரும் அன்றிரவு அங்கேயே தங்கினார்கள். மறுநாள் அதிகாலையில், மக்கள் தூங்கிக்கொண்டு இருக்கும்போதே, சுமந்திரர் அயோத்திக்குத் திரும்பிவிட, ராம-லக்ஷ்மணர்கள் குகனின் படகில் ஏறி கங்கையின் மறுகரை சேர்ந்து பரத்வாஜ மகாமுனியின் ஆஸ்ரமத்தை அடைந்தனர். அன்று இரவு அங்கேயே தங்கிய அவர்கள் மறுநாள் காலை, முனிவரின் அனுமதியையும் ஆசிகளையும் பெற்றுக்கொண்டு. அங்கிருந்து தெற்காகச் சென்று தண்டகாரண்ய வனப்பகுதியில் பிரயாகை அருகில் இருந்ததாகச் சொல்லப்படும் சித்திரகூட மலைச்சாரலை சென்றடைந்தனர். (தக்ஷிணப் பகுதியின் வடக்கே நர்மதை ஆற்றில் தொடங்கி தெற்கே கிருஷ்ணா நதிவரை தண்டகாரண்ய வனம் பரந்து விரிந்து இருந்தது).

சீதா ராம-லக்ஷ்மணர்கள் வனப்பகுதிக்குள் புகுந்துவிட்டதை சுமந்திரர் தசரதரிடம் கூறியபோது, முன்பொருமுறை எவ்வாறு ஓர் அப்பாவிச் சிறுவனைத் தான் அறியாமல் கொன்றுவிட்ட பாவச் செயலினால், தானும் அவர்களைப் போலவே புத்திரர்களைக் காண இயலாத சோகத்திலேயே இறக்கவேண்டும் என்று வனத்தில் வாழும் அவனது கண்ணிழந்த அபலைப் பெற்றோர்கள் தனக்கு இட்ட சாபத்தைக் கூறினார். அதைக் கூறிய பின் அடக்க முடியாத துக்கத்தால் அவர் கண்ணீர் விட்டுக்கொண்டு இருக்கும்போதே உயிர் துறந்தார். இளவரசர்களும் அங்கு இல்லாது, அரசனும் காலமானதால் அரியணையில் எவரும் இல்லாத நிலையில் பரத-சத்ருக்னர்கள் அயோத்திக்கு உடனே திரும்பி வருவதற்கு வசிஷ்டர் ஏற்பாடு செய்தார். அங்கு திரும்பிய பரதன் இறந்துபோன தந்தைக்கான ஈமக் கடன்களை முடித்துவிட்டு, அங்கு நடந்த தொடர் நிகழ்வுகளின் சோகத்தில் மூழ்கி அரியணை ஏற மறுத்தான். ராமரை எப்படியும் திருப்பி அழைத்து வருவதாகச் சூளுரைத்துவிட்டு, துயரமுற்ற மக்கள் பலரையும் அழைத்துக்கொண்டு பரதன் வனத்திற்குச் சென்றான். இவ்வாறான தனது மகன் பரதனின் உண்மை உணர்வைப் புரிந்துகொண்ட கைகேயியும் தனது இயல்பான நற்குணங்களைத் திரும்பப் பெற்றாள். அதனால் ராமரைத் திரும்ப அழைத்து வர பரதனுடன் சென்றுகொண்டிருந்த கௌசல்யை, சுமத்திரையுடன் கூட அவளும் தானாகவே சேர்ந்துகொண்டாள்.

அவ்வாறு பரதனுடன் சென்ற மக்கள் பரத்வாஜ முனிவரது ஆஸ்ரமத்தில் இரவு தங்கிவிட்டு, பின்பு சித்திரகூடத்திற்குச் சென்று ராமரைச் சந்தித்தார்கள். அயோத்தி திரும்பி வந்து அரசாள பரதன் ராமரை மன்றாடிக் கேட்டுக்கொண்டான். தந்தை கைகேயிக்குக் கொடுத்த வாக்கையும், அவர்களது திருமணத்திற்கு முன்பு அவளது தந்தைக்கு அவர் கொடுத்த வாக்கையும் அவசியம் நிறைவேற்ற வேண்டும் என்ற காரணங்களை முன்வைத்து, அயோத்தி திரும்ப வேண்டும் என்ற பரதனது கோரிக்கையை ராமர் நிராகரித்தார். இறுதியில் ராமரது பாதுகைகளைப் பரதன் பெற்றுக்கொண்டு, அதைச் சிம்மாசனத்தில் இருத்தி தான் ராமரது பிரதிநிதியாய் மட்டும் இருந்து, அயோத்திக்கு வெளியில் இருக்கும் நந்திகிராமத்தில் தங்கி, நாட்டை ஆள்வதற்கு ஒப்புக்கொண்டு காட்டில் இருந்து திரும்பினான். பரதன் உட்பட அனைவரும் சென்றபின் ராமர், சீதை மற்றும் லக்ஷ்மணன் மூவரும் தண்டகாரண்ய வனத்தின் உள்ளே அதன் அடர்ந்த பகுதிக்குச் சென்றார்கள்.

(தொடரும்)

ஆங்கில மூலம் : எஸ். லக்ஷ்மிநாராயணன்
தமிழாக்கம் : எஸ். ராமன்

<---- முந்தைய  பகுதி

தொடர்ச்சி..

2.1 காலம் கனிந்தது

நூறு செய்யுட்களில் நாரதர் சுருக்கமாகச் சொல்லிவிட்டுச் சென்ற இராமாயண நிகழ்ச்சியை, படிப்போர் மனத்தைக் கவர்ந்து அவர்களை நல்வழிக்கு இட்டுச் செல்லும் வண்ணம் ஒரு காவியமாக அளிப்பதற்கான காலம் கனிவதற்கு வால்மீகி முனிவருக்கு வேறு ஒரு நிகழ்ச்சி அமைய வேண்டியிருந்தது. ஓரளவு விவரங்கள் தெரிந்த உடனேயே கவிநயத்தோடும், மக்களை ஆர்வத்தோடு ஈடுபட வைக்கும் எழுச்சி மிக்க உணர்வைத் தூண்டுமாறும் ஒரு காவியம் அமைப்பது என்பது பொழுதுபோக்குடன் கூடிய வெறும் அறிவு மட்டும் சார்ந்த முயற்சி அல்ல. அது தானாகவே உள்ளத்தில் உணர்வு வெள்ளமாகப் பொங்கி, சொல் அலங்காரங்களோடு வெளிவர வேண்டும். வால்மீகி முனிவரின் ஆர்வத்தினாலும், ஆதங்கத்தினாலும் உலகில் வாழ்வாங்கு வாழ்பவனின் குண நலன்கள் தொடர்பாக இராமபிரானின் வாழும் முறை பற்றி தெரிய வந்தது. ஆனாலும் அது மட்டுமே அவருக்கு இராமயணத்தை இயற்றும் அளவுக்கு ஒரு தூண்டுதலாக அமையவில்லை. அவர் உள்ளத்தைத் தொட்டு அது சம்பந்தமான உணர்வுகளை வெளிப்படுத்த வேறொரு நிகழ்ச்சி தேவைப்பட்டது. ஏனென்றால் அந்த சமயத்தில் அவர் உலக விவகாரங்களில் ஈடுபடாத ஒரு துறவியாக வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார்.

ஒரு படைப்பு என்பது உள்ளம்-உணர்வு சம்பந்தப்பட்ட ஒரு பௌதிக மற்றும் உயிரியல் கூடிய உருவாக்கம் ஆகும். படைத்த பின்னர் படைத்தவனும், அவனது படைப்பும் வெவ்வேறாகத் தனித்தனியே காணப்பட்டாலும், அந்தப் படைப்பே அதைப் படைத்தவன் பெயரை அவ்விருவரின் வாழ்நாள் மட்டுமன்றி பின்னரும் பறைசாற்றிக் கொண்டிருக்கும். அப்படி அமரத்துவம் பெறுவதனாலேயே, இன்றும் நாம் வால்மீகி முனிவரையே அவரது மற்ற பெருமைகளைவிடவும் அவர் படைப்பான இராமயணத்தினால்தானே நன்கு நினைவில் வைத்திருக்கிறோம்? சிவ-சக்தி என்பது ஒன்றே ஆனாலும், உள்ளார்ந்து இருப்பது சிவ கோணம்; அதுவே வெளியே வந்து பலப்பலவாகத் தோன்றுவது சக்திக் கோணம். ஞானிகள் கண்டுணர்ந்த உண்மை இதுவே. ஆதலால் ஒரு மனித முயற்சிக்கும் அப்பாற்பட்ட காவியம் ஒன்றைப் படைப்பதற்கு எது நடந்தாலென்ன என்றதொரு துறவு மனமற்று, சுற்றுமுற்றும் பார்த்து உள்ளம் கனிந்து உருக வேண்டிய நிகழ்ச்சி ஒன்று தேவைப்பட்டது. அதுவும் வால்மீகி முனிவருக்குத் தானாகவே அமைந்தது.

அவர் நாள்தோறும் குளிக்கச் செல்லும் கவின் மிக்க சரயு நதிக் கரையில் அது நேர்ந்தது. காதலாகிக் கசிந்து உருகி ஒரு மரக் கிளையில் குலவிக் கொஞ்சிக் கொண்டிருந்த  இரு கிரௌஞ்சப் பறவைகளைக் குறி பார்த்து ஒரு வேடுவன் அம்பெய்தி ஒன்றைக் கொன்றான். வேடனை எந்தவிதத்திலும் பாதிக்காது, தங்கள் இருப்பிலேயே மெய்மறந்து, தனது உணர்வுகளை மட்டுமே வெளிப்படுத்திக் கொண்டு மரத்தின் மீது களித்து இருந்த பறவைகளைத் தனது விருப்பத்திற்காக கொல்ல முயன்ற வேடன் மேல் அவருக்குக் கட்டுக்கடங்காத கோபமும், வெறுப்பும் உண்டாயிற்று. அதனால் அவருக்கு ஏற்பட்ட துயரமே அவரை, அதுவரை வெளிவராத சந்தம் ஒன்றில் கவி நயத்துடன் ஒரு ஸ்லோகம் வழியே தனது உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தி, அந்த வேடனைச் சபிக்கும் அளவுக்குக் கொண்டு சென்றது. அந்தச் செய்யுள்தான் இது:

மா நிஷாத³ ப்ரதிஷ்டா²ம்ʼ த்வமக³மஸ்²ஸா²ஸ்²வதீஸ்ஸமா​: |
யத்க்ரௌஞ்சமிது²னாதே³கமவதீ⁴​: காமமோஹிதம் || 1.2.15 ||

நிஷாத³ – O! Fowler, ஏ! வேடனே!
த்வம் – you, நீ
யத் for which reason, எதற்காக
க்ரௌஞ்சமிது²னாத் – from the pair of krauncha birds, ஜோடி கிரௌஞ்சப் பறவைகளில்
காமமோஹிதம் – when they were infatuated by love, காதல் களியாட்டத்தின்போது
ஏகம் = one, ஒன்றை
அவதீ⁴: – have killed, கொன்றாய்
(தத் for that reason), அதனால்
ஸா²ஸ்²வதீ: permanently, எப்போதும்
ஸமா: for long years, பல காலமாக
ப்ரதிஷ்டா²ம்ʼ glorious, பெருமையுடன்
மா க³ம: you will never get, உனக்குக் கிட்டாது.

“ஏ! வேடனே! காதலுடன் களித்திருந்த ஒரு ஜோடி கிரௌஞ்சப் பறவைகளைப் பிரித்து, ஒன்றைக் கொன்றப் பாதகச் செயலால் நீ வெகுநாட்கள் வாழமுடியாது போவாய்!”

என்று சபித்தார்.

இது ஏதோ ஒரு தற்செயலாக நிகழ்ந்தது போலத் தோன்றினாலும், வனத்தில் இராமனுடன் நிம்மதியாக வசித்துக் கொண்டிருந்தபோது,  இராமனைப் பிரிய நேர்ந்த சீதாப் பிராட்டியாரின் கதையைச் சொல்லப்போகும் இராமாயணத்திற்குக் கட்டியம் கூறுவது போல அமைந்திருப்பது எவருக்கும் கண்கூடு.

வேடனை அப்படிச் சபித்தாரே தவிர, தனக்கு எப்படி கவித்தன்மையுடன் அதைச் சொல்ல வந்தது என்பதை யோசித்த வால்மீகி முனிவருக்கே நடந்தது மிக ஆச்சரியமாக இருந்தது. ஆசிரமத்திற்குத் திரும்பிய அவர், நடந்த நிகழ்ச்சியைப் பற்றித் தீவிரமாக யோசிக்கும் வேளையில், படைப்பின் பிறப்பிடமான பிரமன் அவர் முன்னே தோன்றி அவர் முன்பு நாரதரிடம் கேட்டறிந்த இராமாயண நிகழ்வைக் காவியமாகத் தீட்ட வேண்டிய காலம் கனிந்து விட்டதை உணர்த்தினார். அன்று வேடன் முன் தோன்றிய அந்தச் சந்தத்திலேயே வால்மீகியும் இராமாயணத்தை இயற்றினார். இப்படியாக நம் பாரத தேசத்திலேயே முதன் முறையாக கவிநயத்துடன் தோன்றிய முதல் காவியமாக இராமாயணம் உருவாயிற்று. மக்கள் அனைவரிடமும் இரக்கம், தயாளம் மற்றும் நல்லது நடக்க வேண்டும் என்ற ஆதங்கத்துடன், கவித்துவமும் அவரிடம் புகுந்த போதுதான் வால்மீகிக்கு இராமாயணம் இயற்றுவது சாத்தியமாயிற்று. எதுவும் முறைப்படி நடப்பதற்கு, ஒருவனது உத்வேகம் மட்டுமல்லாது நிகழ்வு நடப்பதற்கான காரண சூழ்நிலை உருவாகும் காலமும் கனிந்து வரவேண்டும்.

2.2 தசரதர் ஆட்சியில்

அயோத்யாவில் தசரதர் ஆட்சி புரியும்போது அவரிடம் ஆலோசனை சொல்லும் அமைச்சர்களும், மற்ற அதிகாரிகளும் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று அவர் விதிமுறை வகுத்ததைப் பற்றி வால்மீகி சொல்கிறார். அவையெல்லாம் அன்று மட்டுமல்லாது இன்றும் மிகவும் பொருத்தமாகவே இருக்கிறது. எந்த அமைச்சரோ, அதிகாரியோ எவரிடமும் பேசும் போது இன்முகத்துடன் இருக்கவேண்டும்; எந்தக் காரணத்தைக் கொண்டும் அவர்கள் தயக்கத்துடனோ, உண்மைக்குப் புறம்பாகவோ பேசக் கூடாது. அதிகாரிகள் அரசு விவகாரத்தில் தேர்ந்தவர்களாக இருக்கவேண்டும். தங்கள் நண்பர்களின் கருவிகளாக அவர்கள் செயல்படக் கூடாது. அப்படி நண்பர்கள் ஏதேனும் செய்யச் சொல்லியோ, அல்லது ஆலோசனையோ கொடுத்தால் அதன் விவரங்களைத் தீர ஆராய்ந்து பலாபலன்களைத் தெரிந்து கொள்ளவேண்டும். அவர்களிடமோ வேறு எவரிடமோ கோபத்திலோ, அல்லது தனது ஆதாயத்துக்காகவோ எதையும் செய்யக்கூடாது.  குற்றவாளி என எவரேனும் கருதப்பட்டால் அது பற்றித் தீர விசாரணை செய்ய அதற்கான சட்ட திட்டங்களுக்கு அவர்களை உட்படுத்தி, தக்க தண்டனை கிடைப்பதற்கு ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும். அதிகாரத்தில் உள்ள எவரும் குற்றவாளி ஒருவேளை தனது மகன்களே ஆனாலும் அவர்கள் தண்டனையிலிருந்து தப்புவதற்கு உதவக்கூடாது. இவ்வாறாக அவர் கூறுவதுதான் கீழ் வரும் செய்யுட்களில் தெரிகின்றது.

கீர்த்திமந்த: ப்ரணிஹிதா: யதா²வசனகாரிண: |
தேஜ: க்ஷமாயஸ²:ப்ராப்தா ஸ்மிதபூர்வாபி⁴பா⁴ஷிண: || 1.7.6||

கீர்த்திமந்த: renowned, கீர்த்தியுடன்
ப்ரணிஹிதா: fixing their attention on their thoughts, எண்ணங்களில் கவனம் செலுத்துவோராக யதா²வசனகாரிண: doing in accordance with word, சொல்வதைச் செய்வோராக
தேஜ:க்ஷமாயஸ²:ப்ராப்தா: possessing splendour forgiveness and fame, அழகும், புகழும், மன்னிக்கும் ஆற்றலும் கூடியோராக
ஸ்மிதபூர்வாபி⁴பா⁴ஷிண: speaking with a smile, இன்முகத்துடன் பேசுவோராக.

க்ரோதா⁴த்காமார்த²ஹேதோர்வா ந ப்³ரூயுரன்ருʼதம்ʼ வச: … || 1.7.7||

க்ரோதா⁴த் either in anger, கோவத்தினாலோ
காமார்த²ஹேதோர்வா or for the reason of pecuniary gains or for desire, பேராசையினாலோ, பணம் சம்பாதிக்கும் நோக்கிலோ
அன்ருʼதம் untruth or unjust, நேர்மைக்கும், நீதிக்கும் புறம்பாகவோ
வச: word, வார்த்தைகளை
ந ப்³ரூயு: do not utter, சொல்லாதவர்கள்.

குஸ²லா வ்யவஹாரேஷு ஸௌஹ்ருʼதே³ஷு பரீக்ஷிதா: |
ப்ராப்தகாலம்ʼ து தே த³ண்ட³ம்ʼ தா⁴ரயேயுஸ்ஸுதேஷ்வபி || 1.7.8||

தே those ministers, அந்த அமைச்சர்கள்
வ்யவஹாரேஷு in their dealings, தங்கள் பொறுப்புகளில்
குஸ²லா: competent, தலை சிறந்தோர்
ஸௌஹ்ருʼதே³ஷு in friendship, நட்பு வட்டாரத்தில்
பரீக்ஷிதா: tested, சரி பார்த்து
ஸுதேஷ்வபி even in the matter of sons, தங்கள் மகன்கள் விஷயத்திலும்
ப்ராப்தகாலம் appropriately, தக்கதொரு
த³ண்ட³ம் punishment, தண்டனை
தா⁴ரயேயு: used to impose, வழங்க வேண்டி.

அவர்களும் அப்படி கண்ணியத்துடனும், கட்டுக்கோப்பாகவும் இருந்தார்கள் என நம்ப இடமிருக்கிறது. அதையெல்லாம் கேட்கும்போது தற்காலத்திய அவல நிலையையும் நினைத்து வருத்தப்படாமல் இருக்க முடியவில்லை. இன்று அரசில் உள்ள பெரும்பான்மையோர் மக்களிடம் முரட்டுத்தனமாகவும், வாக்குவாதம் செய்பவர்களாகவும், பொய் பேசத் தயங்காதவர்களாகவும், கையூட்டுப் பெறுபவர்களாகவும், உலக மகா லஞ்ச ஊழல் பேர்வழிகளாகவும், தன் சுற்றத்திற்கே நன்மை செய்பவர்களாகவும், குற்றவாளியைத் தப்புவிக்கவிட்டு நிரபராதிகளுக்குத் தண்டனை வாங்கிக் கொடுப்பவர்களாகவும் இருப்பது, அன்றைய மேன்மையான நிலையிலிருந்து ஒரு மோசமான நிலைக்கு எப்படி மாறி இருக்கிறது என்பதைக் காட்டுகிறது.

நம் அனைவருக்கும் ராம ராஜ்ஜியம் வேண்டும் என்ற ஒரு கனவு இருக்கிறது. ராம ராஜ்யத்தில் அதிகாரிகள் மட்டுமல்லாது மக்கள் அனைவருமே ராமரைப் போலவே நீதி, நேர்மையுடன் வாழ்வதால் அரசு என்றோ அரசாங்கம் என்றோ ஒரு அதிகாரத்துடன் கூடிய அமைப்பு கூடத் தேவை இல்லாத நிலை உருவாகும். அப்படிப்பட்ட உன்னத நிலை இல்லாவிட்டாலும், நமக்கு மேலே சொல்லப்பட்ட தசரதரது போன்ற ஒரு ஆட்சியாவது கிடைக்காதா என்ற ஏக்கம்தான் மிஞ்சுகிறது.

2.3 தானம் தருவோனின் மனோநிலை

தசரதருக்குக் குழந்தை பாக்கியம் இல்லாதிருந்தபோது, அதற்கேற்ப யாகங்களை அவர் செய்தால் அவருக்கு வாரிசாக சந்ததி உருவாகும் என ஆலோசனை சொல்லப்பட்டது. யாகம் என்றாலே, தனது என்று எதையும் தக்க வைத்துக் கொள்ளாமல், தான, தருமங்கள் பல செய்வதன் மூலமும் அனைத்தையும்  தியாகம் செய்வது என்று பொருள். அதற்கேற்ப அவரும் தன் செல்வங்கள் எல்லாவற்றையும் அள்ளிக் கொடுத்ததும் அல்லாமல், தனது ராஜ்ஜியத்தையும் தானமாகக் கொடுக்கிறார். ஆனால் அதைப் பெற்றவர்களோ, எப்படி ராஜ்ஜியத்தை ஆளுவது என்று அறியாது, நன்கு ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்த அவருக்கே அதைத் திருப்பிக் கொடுத்து, அவரையே அரசுக் கட்டிலில் அமர்த்துகின்றனர்.

வாழ்க்கை என்றாலே மற்றோருக்கு அளித்து, தானும் மற்றவரிடம் இருந்து பெறல் என்றுதான் ஆகிறது. அதுவே எல்லோரும் எல்லோரையும் சார்ந்து இருப்பது என்றும் சொல்லலாம். சில சமயம் நாம் நமது ஆசைக்காகக் கொடுக்காவிட்டாலும், நமது முன்னோர் செய்துகாட்டிய வழக்கத்தை விடாது காக்கும் போதும் தான தர்மங்கள் செய்கிறோம். அப்படிப்பட்ட சமயத்தில் நமக்கு கொடுப்பதற்கு ஆசை இல்லாது போகலாம். அது மாதிரியான தருணங்களில், அரசு அலுவல்களின் ஒரு பகுதியாக தானம் செய்யவேண்டிய அதிகாரிகளுக்கு, தசரதரின் ஆஸ்தான குருவாகிய வசிஷ்ட மகாமுனிவர் அவர்கள் எத்தகைய மனப்பான்மையுடன் தானம் அளிக்கவேண்டும் என்று இப்படிக் கூறுகிறார்.

தத:ப்ரீதோ த்³விஜஸ்²ரேஷ்ட²ஸ்தான் ஸர்வானித³மப்³ரவீத் |
அவஜ்ஞயா ந தா³தவ்யம்ʼ கஸ்யசில்லீலயா(அ)பி வா|| 1.13.30||
அவஜ்ஞயா க்ருʼதம்ʼ ஹன்யாத்³தா³தாரம்ʼ நாத்ர ஸம்ʼஸ²ய:|

தத: then, அப்போது
ப்ரீத: pleased, திருப்திப்பட்டு
த்³விஜஸ்²ரேஷ்ட²​: best among brahmins, அந்தண சீலரான (வசிஷ்டர்)
தான் ஸர்வான் addressing all of them, அவர்களைப் பார்த்து
இத³ம் these words, இந்த வார்த்தைகளை
அப்³ரவீத் said, சொன்னார்
கஸ்ய சித் to any one, எவருக்கும்
அவஜ்ஞயா with insult, அவமரியாதையுடன்
லீலயாபி வா or casually, ஏனோ தானோ என்று
ந தா³தவ்யம் should not be gifted, அளிக்கப்படக் கூடாது
அவஜ்ஞயா with contempt, வெறுப்புடன்
க்ருʼதம் done, செய்தல்
தா³தாரம் donor, கொடுப்பவனுக்கு
ஹன்யாத் destroys, அழிவு தரும்
அத்ர in this aspect, இது பற்றி
ஸம்ʼஸ²ய: ந no doubt, ஐயம் வேண்டாம்.

தானம் அளிக்கும்போது தானம் பெறுபவரை அவமதிக்கும்படியோ, அல்லது அதை ஒரு தமாஷாகவோ செய்யக்கூடாது. அப்படி வேண்டா வெறுப்பாகச்  செய்யும் எவனுக்கும் தானத்தினால் வரும் நன்மை கிடைக்காது; மாறாக அவனுக்கு நிச்சயமாக அது அழிவு தரும்.

தானம் அளிப்போரும், தானம் பெறுவோரும் உண்மையில் பாக்கியம் செய்தவர்கள் ஆவார்கள். ஆதலால் ஒன்றைக் கொடுக்கும்போது ஆத்மார்த்தமான மனநிறைவுடன் ஒருவன் வழங்குதல் அவசியம். தானம் பெறுபவனை எவ்விதத்திலும் அவமதிக்கக்கூடாது. தைத்திரீய உபநிடதமும் இவ்வாறு கூறுகிறது: “ஸ்ரத்தயா தேயம், அஸ்ரத்தயா அதேயம்”. அதாவது கொடுக்கும்போது, அதைப்  பெறுபவனுக்கு மரியாதை தரும் வண்ணம் சிரத்தையுடன் கொடு, அசிரத்தையுடன் ஏனோ தானோ என்றெண்ணிக் கொண்டு கொடுக்காதே.

(தொடரும்)

அடுத்த பகுதி —->