Tag: வில்லி பாரதம்

மகளிர் மஹாபாரதம் ராமாயணம் விவாதம்

திரௌபதியும் அகலிகையும் கற்பும் – ஒரு ஆழ்தரிசனம்

அரவிந்தன் நீலகண்டன் February 11, 2018 6 Comments

திரௌபதி குறித்து சமஸ்கிருத மகாபாரதத்தில் இல்லாத ஒரு கதை வழக்கில் உள்ளது. பின்னர் சில மகாபாரதங்களிலும் குடியேறியிருக்கிறது. பருவமல்லாத காலத்தில் பழுத்த மாங்கனி ஒன்றை திரௌபதி கேட்க அர்ஜுனன் அதை கணையால் அடித்து கொடுத்துவிடுகிறான். பிறகுதான் அவர்களுக்கு ஐயம் ஏற்படுகிறது – நாம் தவறு செய்துவிட்டோமோ என்று. கண்ணனிடம் கேட்கிறார்கள். கண்ணன் சொல்கிறான் அது சந்தீபன மகரிஷி உண்ணுவதற்கென்று. நிச்சயமாக மகரிஷி வந்தால் சாபம்தான். ஏற்கனவே வனத்தில் அலைந்து கொண்டிருக்கும் நமக்கு இப்போது ரிஷி சாபம் வேறா… என்ன செய்வதென்று கண்ணனைக் கேட்கிறார்கள். கண்ணன் சொல்கிறான் நீங்கள் ஒவ்வொருவரும் ஆழ்மனதில் ஒரு ஆசையைக் கொண்டிருப்பீர்கள். பிறழ் ஆசை. அதை சொல்லுங்கள் மாம்பழம் மீண்டும் மரத்தில் பழையது போல போய் சேர்ந்துவிடும். ஒவ்வொருவரும் சொல்கிறார்கள் தருமனுக்கு உள்ளே அரசாட்சி செய்ய ஆசை என்று ஆரம்பித்து அது செல்கிறது. இறுதியில் திரௌபதியின் முறை. அவள் மனதில் கர்ணன் மீது ஆசை இருப்பதை/ இருந்ததைக் கூறுகிறாள். மாங்கனி சென்று மரத்தில் முன் போல சேர்ந்து விடுகிறது.

I was diagnosed with pcos which was when i started clomid and i gained a lot of weight and now i feel very bloated and bloated and i'm still trying to get under 6ft due to a lot of weight gain. These drugs work by slowing the breakdown of the body's proteins, http://jualah.id/product/silver-phone/ which helps the body process what it eats. Therefore, the risk/benefit assessment of ectoparasiticides is.

I'm not a doctor or a medical professional that works in a hospital. Methadone is also used https://okangatrumpeters.com/guinea-coup/ to wean patients off methadone. How to shed fat fast after exercise: the big fat truth.

Allegra how many mg i have to take it at one time to feel a difference? Lamisil is a trademarked trademark which has been registered with the uspto on january vestigially price of clomiphene 50mg 13, 2008. Clomid, weight loss capsule is a medication that acts on the production of female hormones that maintain the weight during ovulation and pregnancy.

இந்த கதையைத்தான் பழ.கருப்பையா திரௌபதியை கீழ்மைப்படுத்த பயன்படுத்தியிருக்கிறார். கற்பு என்பதே கற்பிதமான விஷயம்தான். அது கால தேச வர்த்தமானங்களுக்கு உட்பட்டது. ஒரு மரபணு பிறழ்ச்சியால் – mutation- நாளையே ஓரினச் சேர்க்கை அவசியமாகி அதுவே ஒழுக்க விதியென ஏற்கப்படலாம். இருபால்-சேர்க்கை ஆபத்தானதாகி குற்றமாகலாம். உடல் சார்ந்த எதுவுமில்லை ஒரு பாலினத்தவரின் மேன்மையை போற்றுவது. கண்ணகியை போற்றி மாதவியை எவரும் தூற்றுவதில்லை. கண்ணகி, மாதவி இருவருக்குமே இருக்கும் அளவு கடந்த தூய அன்பே இங்கு அவர்கள் மதிக்கப்படுவதற்கு காரணம். இதில் கண்ணகி திராவிட பெண் மாதவி ஆரிய பெண் என்று பேசுவது எவ்வளவு மடத்தனமோ அதற்கு சற்றும் குறையாத மடத்தனமே பழ.கருப்பையாவின் மடத்தனம்.

இதனை விளக்க ராமாவதாரத்திலிருந்தே ஆரம்பிப்பது சரியாக இருக்கும்.

காவியங்களில் இல்லாத சில விஷயங்களை பொது மனப்புத்தி சேர்ப்பதுண்டு. உதாரணமாக அகலிகை. நம் மனதில் மிகவும் ஊறிய ஒரு சித்திரம் கௌதமரின் வடிவில் இந்திரன் வந்தான். அறியாமல் அகலிகை தன்னை இழந்தாள் என்பது. ஆனால் ஆதி கவியும் சரி கம்ப நாட்டாழ்வாரும் சரி அப்படிச் சொல்லவில்லை. ’மதிம் சகார துர்மேதா தேவராஜகுதூஹலாத்’ என்பது ஆதிகவி வாக்கு: தேவேந்திரனே தன்னை விரும்புகிறான் என்று குதூகலத்தில் மதியிழந்து தன்னை இழந்தாள் என்கிறார். கம்ப நாட்டாழ்வார் கதைப் போக்கை கொஞ்சமாக மாற்றத்தான் செய்கிறார். ஆனால் தெளிவாக அவள் உணர்ந்தும் ஓரவில்லை என்கிறார்.

உணர்ந்தனள், உணர்ந்த பின்னும்
தக்கதன்று என்ன ஓராள் தாழ்ந்தனள்

ராம காவியத்தில் வால்மீகி மிக முக்கியமான ஒரு விஷயத்தை பின்னர் சொல்கிறார்: உடலால் செய்த குற்றத்துக்கான கழுவாய் அவளுக்கு தவத்தால் கிடைத்தது. தபோபலத்தால் தூய்மை அடைந்தாள் -’தபோபல விசுத்தாங்கி’. அகலிகை கல்லானாள். ராமன் பாதத்தால் மீண்டும் எழுந்தாள் என்பது வால்மீகிக்கு வெளியே உருவானது. அகலிகை கவுதமன் சாபத்தால் கல்லானாள் என்பது தமிழ்நாட்டில் மிகவும் வழக்கிலிருந்தது. திருப்பரங்குன்றத்தில் ஓவிய மண்டபத்தில் இக்காட்சி தீட்டப்பட்டிருந்தது என பரிபாடல் மூலம் அறிகிறோம்:

இந்திரன் பூசை: இவள் அகலிகை இவன்
சென்ற கவுதமன்; சினன் உறக் கல் உரு
ஒன்றிய படி இது …

ஆண்-மைய சமுதாயத்தில் பெண் உடல் முக்கிய உடமை ஆகிறது. அவள் உடலால் மாசுபட்டால் அத்துடன் அவளை மீளவே முடியாத அசுத்தமடைந்து விட்டதாக பார்க்கும் போக்கு உண்டு. அகலிகை அந்த போக்கு எதிராக எழுகிறாள். அவள் அறிந்தே குற்றம் செய்தாள். இக்குற்றத்துக்கு பல மதங்களில் கல்லால் அடித்து கொல்லும் பழக்கம் அக்காலகட்டத்தில் இருந்தது. ஆனால் அகலிகை அக்குற்றத்தை தன் தவத்தால் களைந்தாள். எனவே ராமன் அவள் பாதங்களில் விழுந்து வணங்கினான் என்கிறார் வால்மீகி. ‘பஞ்ச கன்யா ஸ்மரேத் நித்யம்’ என்று சொல்லும் ஸ்லோகத்தில் முதலில் வைக்கப்படுபவள் அகலிகை. இதுவே திரௌபதிக்கும் பொருந்தும்.

அதிசயமான விஷயமென்னவென்றால் திரௌபதி குறித்த இக்கதையின் மற்றொரு வடிவத்தை காலனிய இந்தியவியலாளரான வில்லியம் ஜோன்ஸ் நீள் கவிதையாக எழுதியிருக்கிறார். அதில் ஒரு முக்கிய வித்தியாசத்தைக் கண்டு வியக்கிறார். ஜோன்ஸ் சொல்லும் கதையில் திரௌபதியிடம் ஒரு பிராம்மணன் கிருஷ்ண லீலைகளை விவரிக்கிறான். அப்படி விவரிக்க விவரிக்க அவனே கிருஷ்ணனை போல ஜொலிக்கிறான். திரௌபதியின் கரங்களை பற்றுகிறான். மாங்கனி மீண்டும் மரமேக இந்நிகழ்ச்சியை அவள் சொல்கிறாள். சொல்ல சொல்ல ஐந்து சகோதரர்களுக்கும் இதயம் பட பட என அடிக்கிறது. அர்ஜுனன் முகம் கோபத்தில் சிவக்கிறது. ஆனால் அந்த அந்தணன் என்னை முத்தமிட்டான் அதைத்தவிர வேறெதுவும் செய்யவில்லை / நடக்கவில்லை என்கிறாள் திரௌபதி. மாங்கனி மரமேகுகிறது.

இங்கிருந்து ஜோன்ஸ் தாவுகிறார்.

Could you, ye Fair, like this black wife,
Restore us to primeval life,
And bid that apple, pluck’d for Eve
By him, who might all wives deceive,
Hang from its parent bough once more
Divine and perfect, as before,
Would you confess your little faults? …

Enchanted fruit or Hindu wife என கூகிளிட்டால் முழு பாடலும் கிட்டும். படியுங்கள்.

சைத்தானால் தூண்டப்பட்டு விலக்கப்பட்ட கனியை பறித்த ஏவாளுடன் தன் அகத்தை வெளிப்படுத்தி கனியை மீண்டும் மரமேக வைத்த திரௌபதியை ஒப்பிட்டு மானுடத்தின் மீட்சியே இத்தன்மையில் இருப்பதாக சுட்டிச் செல்கிறார் ஜோன்ஸ் – அக்காலத்திய கிறிஸ்தவ தாக்கம் நிறைந்தே. எனினும் இந்த ஒப்பீடு முக்கியமானது. பெண் தைரியமாக தன் முழுமையை முன்வைப்பதிலும் அதை குறுகிய ஒழுக்க விதிகளைத் தாண்டி இதயபூர்வமாக அவள் கணவர்கள் ஏற்பதிலும் அடிப்படையாக இருக்கும் அன்பு மானுடத்தை முழுமையடைய வைக்கும் எனும் ஒரு அக உண்மையை ஜோன்ஸால் இங்கு காண முடிந்திருக்கிறது. ஆனால் பழ.கருப்பையா? எவ்வளவோ மிகச் சிறந்த அறிஞர்களை நம் சமயத்துக்கு அளித்த ஒரு சமுதாயத்தில் இப்படி ஒன்றும் கண் திருஷ்டிக்கென பிறந்து தொலைத்திருக்கிறது.

ஒரு பெண்ணின் மகத்துவம் அவள் உள்ளாற்றலில் இருந்து வருகிறது. கண்ணகிக்கு காவியம் என்ன சிறப்பளிக்கிறதோ அதையே மாதவிக்கும் அளிக்கிறது. சீதைக்கு என்ன சிறப்போ அதே சிறப்பு திரௌபதிக்கும் உண்டு. அகலிகைக்கும் உண்டு. ஆனால் இதெல்லாம் உடலினால் பெண்ணை வரையறை செய்யும் மனப்போக்குடன், சாதி வெறி பிடித்து சாதியை விட்டு கலியாணம் செய்பவர்களை சாதியை விட்டு தள்ளவேண்டும் என்று கூவி அலைகிற கட்சிகள் தாவியே வாழும் ஒரு மாமிச மலைக்கு புரியுமா என்ன? அதனிடம் தீராவிட வக்கிர மொண்ணைத்தனத்தை தவிர வேறென்ன எதிர்பார்க்க முடியும்?

******

தொடர்புடைய பதிவுகள்

இலக்கியம் புத்தகம் மஹாபாரதம்

மகாபாரத ஆக்கங்கள் – ஒரு பட்டியல்

ஆர். வி. January 3, 2014 40 Comments

vyasa_ganapatiமறைந்த மலையாள சினிமா சாதனையாளர் ஏ.கே. லோஹிததாஸ் (லோகி) ஒரு முறை சொன்னாராம் – உலகின் இது வரை எழுதப்பட்ட, எழுதப்படப் போகிற எல்லா கதைகளுக்கும் மகாபாரதமே ஆதாரம், மகாபாரதத்தில் தேடிப் பார்த்தால் அந்தக் கதைக்கான மூலம் கிடைக்கும் என்று சொன்னாராம். அவரிடம் யாரோ பதிலுக்கு நீங்கள் திரைக்கதை எழுதி பெருவெற்றி பெற்ற கிரீடம் திரைப்படத்தின் கதை மகாபாரதத்தில் எங்கே இருக்கிறது என்று கேட்டதற்கு அதுதான்யா அர்ஜுனன்/அபிமன்யு கதை என்று சொன்னாராம். நான் அவரோடு முழுமையாக ஒத்துப் போகிறேன். தேடிப் பார்த்தால் மகாபாரதத்தில் ஜேம்ஸ் பாண்ட் கதைகள் கூடக் கிடைக்கும். (அர்ஜுனனின் சாகசங்கள்!)

உண்மையை ஒத்துக் கொள்வதென்றால் மகாபாரதம் எனக்கு உலகத்தின் தலை சிறந்த இலக்கியம். ராமாயணம் கூட அருகே வரமுடியாது. இந்த முடிவு அதில் எல்லாக் கதைகளும் இருக்கிறது, அதனால் அது தலை சிறந்த இலக்கியம் என்ற தர்க்கபூர்வமான முடிவு அல்ல. தர்க்கபூர்வமான, அறிவுபூர்வமான அணுகுமுறைகளுக்கெல்லாம் அப்பாற்பட்டது அந்த உணர்வு. ஆழ்ந்த பித்து என்றே சொல்லலாம்.

மகாபாரதத்தை மூலமாக வைத்து எழுதப்பட்ட புனைவுகள், எடுக்கப்பட்ட திரைப்படங்கள் மீது எனக்கு எப்போதும் ஒரு soft corner உண்டு. அப்படிப்பட்ட எல்லா இலக்கிய/கலை முயற்சிகளையும் ஒரு பட்டியல் போட வேண்டும் என்று எனக்கு ஒரு நீண்ட நாள் ஆசையும் உண்டு. இவை சுருக்கங்களாக இருக்கலாம், இந்திய மொழிகளில் பாரதத்தைக் கொண்டு போகச் செய்த முயற்சிகளாக இருக்கலாம், மறுவாசிப்புகளாக இருக்கலாம், எதுவாக இருந்தாலும் அவற்றை ஒரு பட்டியல் போடும் முயற்சியே இந்தக் கட்டுரை. சில வருஷங்களுக்கு முன்னால் என் தளத்தில் இப்படி ஒரு முயற்சியை எடுத்தேன். இந்தக் கட்டுரை அதன் நீட்சியே. இந்திய/ஹிந்து பண்பாட்டில் தீவிரமான பற்று கொண்ட இந்தத் தளத்தின் வாசகர்கள் விட்டுப் போன பலவற்றை எடுத்துச் சொல்லி இந்த முயற்சியை இன்னும் கொஞ்சம் முழுமை பெறச் செய்வார்கள் என்ற ஆசையும் ஒரு பக்கம் இருக்கிறது.

இங்கே நான் குறிப்பிட்டிருக்கும் ஆங்கில/தமிழ் படைப்புகள் அனேகமாக நான் பார்த்தவை/படித்தவை. அவற்றைப் பற்றி என் கருத்தை இந்தத் தளத்தில் முடிந்த வரையில் தவிர்க்கவே விரும்புகிறேன். இது ஒரு பட்டியல் போடும் முயற்சி, அவ்வளவுதான். என் மூலக் கட்டுரையில் இவற்றில் பலவற்றைப் பற்றி ஓரிரு வரிகளில் என் எண்ணங்களையும் எழுதி இருக்கிறேன்.

மீண்டும் மீண்டும் தமிழ் ஹிந்து தளத்தின் ஹிந்துத்துவ அரசியல் சிந்தனைகளை மறுத்து இங்கே எதிர்வினை புரியும் எனக்கும் இந்தத் தளத்துக்கும் என்ன பந்தம் இருக்கிறது, எது வரை எண்ணங்கள் இசைந்து போகின்றன என்பதும் இதைப் படிப்பவர்களால் புரிந்துக் கொள்ள முடியும் என்று நினைக்கிறேன். அதுவும் ஒரு bonus.

ஆரம்பப் புள்ளிகள்:

ராஜாஜியின் மகாபாரதம் (வியாசர் விருந்து) – இதை விட சிறந்த சுருக்கத்தை நான் இன்னும் பார்க்கவில்லை. பதின்ம வயதினர் இங்கிலிருந்து ஆரம்பிக்கலாம். தமிழ்/ஆங்கிலம் இரண்டிலும் கிடைக்கிறது. எனக்குத் தெரிந்தவரையில் தமிழகத்தைத் தாண்டியும் இந்த மொழிபெயர்ப்பு பிரபலமாக இருக்கிறது. துக்ளக்கில் தொடராக வந்த சோவின் மகாபாரதம் பேசுகிறது இன்னும் அதிகமாக விவரங்களை கொண்டிருந்தாலும் அதுவும் ஒரு ஆரம்பப் புள்ளியே.  இவை இரண்டின் அளவுக்கு பிரபலம் இல்லாவிட்டாலும் நா. பார்த்தசாரதி எழுதிய அறத்தின் குரல் இன்னொரு நல்ல அறிமுகம். பாரதியின் பாஞ்சாலி சபதம் கவிதைக்கும் சரி, பாரதத்துக்கும் சரி, நல்ல ஆரம்பப் புள்ளியாக இருக்கும்.

ACKMahabharata3in1Editionதமிழ் எழுதப் படிக்கத் தெரியாமல் இருக்கும் பதின்ம வயதுத் தமிழர்கள் இன்று சர்வ சாதாரணம். அவர்களுக்கு ஆர்.கே. நாராயண் ஆங்கிலத்தில் எழுதி இருக்கும் மகாபாரதா நல்ல அறிமுகமாக இருக்கக் கூடும். நான் குழந்தைகளுக்கும் பதின்ம வயதினருக்கும் வலுவாகப் பரிந்துரைப்பது அமர் சித்ரா கதா காமிக்ஸ். பெரியவர்களும் படிக்க ஏற்ற ஒன்று. எல்லா இந்திய மொழிகளிலும் கிடைக்கிறது என்று நினைக்கிறேன்.

சுபாஷ் மஜூம்தார் எழுதிய Who Is Who in Mahabharatha மற்றும் தேவதத் பட்நாயக் எழுதிய ஜயம் (விகடன் பிரசுரம்) இரண்டையும் எஸ். ராமகிருஷ்ணன் பரிந்துரைக்கிறார்.

பல தொலைக்காட்சித் தொடர்கள் வந்துவிட்டாலும் (வந்து கொண்டிருந்தாலும்) பி.ஆர். சோப்ரா இயக்கிய தொடரே seminal மற்றும் iconic தொடர். சில சமயங்களில் வேண்டுமென்றே இழுப்பது தெரிந்தாலும், பார்க்க ஆரம்பித்தால் நிறுத்த முடியாது. இன்றும் பதின்ம வயதினருக்கு நல்ல ஆரம்பப் புள்ளியாக இருக்கும்.

அடுத்த கட்டம்:

  • கமலா சுப்ரமணியனின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு இன்னும் அதிக விவரங்கள் உள்ள புத்தகம்.

  • கிசாரி மோஹன் கங்குலி 1800களின் இறுதியில் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்திருக்கிறார். Sacred Texts தளத்தில் கிடைக்கிறது. மொழி கொஞ்சம் பழையதாகிவிட்டாலும் படிக்க முடியும்.

  • கிசாரி மோஹனின் மொழிபெயர்ப்பை தமிழில் அருட்செல்வப் பேரரசன் என்பவர் மொழிபெயர்த்துக் கொண்டிருக்கிறார். இதுவும் இணையத்தில் கிடைக்கிறது.

  • ம.வீ. ராமானுஜாசாரியாரின் கும்பகோணம் பதிப்பு – மறுபதிப்பு வரப் போகிறது. பாரதத்தில் விருப்பம் உள்ளவர்கள் இந்த முயற்சியை கட்டாயம் ஊக்குவிக்க வேண்டும், புத்தகத்தைப் படிக்கிறீர்களோ இல்லையோ வாங்கி வைத்துக் கொள்ளுங்கள்!

  • 15ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்ட வில்லிபாரதம். பிற மொழிகளில் பாரதம் மொழிபெயர்க்கப்படும்போது கதையின் போக்கு மாறாது, ஆனால் பாத்திரங்களில் சின்னச் சின்ன மாற்றங்கள் தெரியும். இதுவும் அப்படித்தான். நான் முழுமையாகப் படித்த ஒரே காவியம் இதுவே. (பித்து!) சிறு வயதில் கிராமங்களில் மழை பெய்யாதபோது இதிலிருந்து விராட பர்வம் வாசிப்பார்கள் என்று சொல்லிக் கேட்டிருக்கிறேன்.

  • பெருந்தேவனார் மகாபாரதம். பெருந்தேவனாருக்கு “பாரதம் பாடிய” பெருந்தேவனார் என்று அடைமொழியே உண்டு. இது முழுமையாகக் கிடைக்கவில்லை. ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்டதாகக் கருதப்படுகிறது. படிப்பவர்கள் யாருக்காவது மேல்விவரங்கள் தெரிந்தால் சொல்லுங்கள்.

  • நல்லாப்பிள்ளை பாரதம். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் (1888?) எழுதப்பட்ட இந்த புத்தகம் இப்போது மீண்டும் பதிக்கப்பட்டிருக்கிறதாம்.

  • பண்டார்கர் ஆய்வு மையத்தின் critical edition

ma_vee_ramanujacharyar_mahabharatha

பிற இந்திய மொழிகளில், காவியமாக:

இந்திய மொழிகளில் பொதுவாக ராமாயணமே பாரதத்தை விட அதிகமாக மொழிபெயர்க்கப்பட்டிருக்கிறது. பொதுவாக ராமாயண மொழிபெயர்ப்பு பாரத மொழிபெயர்ப்பை விட காலத்தால் முற்பட்டதாக இருக்கும். பாரத மொழிபெயர்ப்புகள் பல முறை முழுமையாக இருக்காது. குறிப்பாக பாரதப் போருக்குப் பிற்பட்ட பர்வங்கள் விட்டுப்போக நிறைய வாய்ப்பு உண்டு. கீழே எனக்குத் தெரிந்த வரை பிற இந்திய மொழிகளில் காவிய முயற்சிகளைக் கொடுத்திருக்கிறேன். எங்கெல்லாம் முடியுமோ அங்கெல்லாம் இணைப்புகளையும் கொடுத்திருக்கிறேன். குறிப்பாக விக்கி இணைப்புகள் மிகவும் சுவாரசியமனவை, உங்களை அங்கிருந்து வேறு பல சுட்டிகளுக்குக் கொண்டு செல்லக் கூடியவை.

  • 2, 3ஆம் நூற்றாண்டுகள் – பாசர் சமஸ்கிருதத்தில் உருபங்கம் நாடகத்தை எழுதினார்.  காவலம் நாராயணப் பணிக்கர் இதை மலையாளத்தில் மீண்டும் நாடகமாக தெய்யம் பாணியில் உருவாக்கி இருக்கிறார். மத்யம வ்யாயோகா, கர்ணபாரா, தூத கடோத்கஜா பாசரின் பிற மஹாபாரத நாடகங்களாகத் தெரிகின்றன. பாசரின் காலம் சரியாகத் தெரியவில்ல, தெரிந்தவர்கள் சொல்லுங்கள்!

  • பத்தாம் நூற்றாண்டு – கன்னட மொழியின் ஆதிகவி என்று புகழப்படும் பம்பா பம்ப பாரதத்தை விக்ரமார்ஜுன விஜயா இயற்றினார்.

  • 10, 11-ஆம் நூற்றாண்டுகள் – ஜாவனீஸ் மொழியில் மகாபாரதம் மொழிபெயர்க்கப்பட்டிருக்கிறது. இன்றும் இந்தோநேசியாவில் ஹிந்து பாரம்பர்யம் இருப்பது தெரிந்ததே. ககவின் என்று அழைக்கப்படும் நீண்ட கவிதை வடிவில் இவை மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளன. அர்ஜுன விவாஹ, கிருஷ்ணாயணா, பாரத யுத்தா, கடோத்கஜஸ்ரய, அர்ஜுன விஜய என்று சில ககவின்களின் பேர்கள் தெரிகின்றன.

  • 10, 11-ஆம் நூற்றாண்டுகள் – சாளுக்கிய அரசவைக் கவியும் கவிச்சக்கரவர்த்தி என்று புகழப்பட்டவருமான ரன்னா கதா யுத்தாவை எழுதினார். வீர ரசம் பொங்கும் காவியமான இது பீம-துரியோதன யுத்தத்தை விவரிக்கிறது.

  • 12,13,14ஆம் நூற்றாண்டுகள் – தெலுகு மொழியின் ஆதிகவி என்று கொண்டாடப்படும் நன்னய்யா, மற்றும் திக்கண்ணா, எர்ரப்ரகடா (எர்ரண்ணா) மூவரும் எழுதிய ஆந்திர மஹாபாரதமு. நன்னய்யா கீழைச் சாளுக்கிய வம்ச அரசனான ராஜராஜ நரேந்திரனின் வேண்டுகோளால் பாரதத்தை தெலுகில் மொழிபெயர்க்க ஆரம்பித்தார். மூன்றில் ஒரு பகுதியை அவரும் மிச்ச பகுதிகளை அவருக்குப் பின்னால் வந்த திக்கண்ணா (13ஆம் நூற்றாண்டு), மற்றும் எர்ரப்ரகடாவும் (14ஆம் நூற்றாண்டு) மொழிபெயர்த்தனர். இந்த முயற்சி கிட்டத்தட்ட முன்னூறு ஆண்டுகளாக நடந்திருக்கிறது.

  • பதினான்காம் நூற்றாண்டு – அஸ்ஸாமிய மொழியில் ஹரிவர விப்ரா பப்ருவாஹனர் யுத்தாவை எழுதினார்.

  • 14, 15ஆம் நூற்றாண்டுகள் – துளு மொழியில் முதல் காவியம்/புத்தகம் என்று கருதப்படும் துளு மஹாபாரதோ அருணப்ஜாவால் இயற்றப்பட்டது. காலம் எனக்கு துல்லியமாகத் தெரியவில்லை.

  • பதினைந்தாம் நூற்றாண்டு (1430 வாக்கில்) – விஜயநகர அரசர்களின் ஆதரவு பெற்ற குமார வியாசரால் கன்னடத்தின் தலை சிறந்த மஹாபாரதமாகப் புகழப்படும் கர்நாட பாரத கதாமஞ்சரி இயற்றப்பட்டது. பீமன் துரியோதனனை வதைப்பதோடு இந்த முயற்சி நிறைவு பெறுகிறது. இதன் தொடர்ச்சியாக கவிஞர் லக்‌ஷ்மீசா “ஜைமினி பாரதம்” எழுதினார் (அஸ்வமேத பர்வம்). ஜைமினி பாரதத்தின் காலம் பதினாறாம் நூற்றாண்டாக இருக்கலாம், எனக்கு சரியாகத் தெரியவில்லை.

  • பதினைந்தாம் நூற்றாண்டு – ஒரிய மொழியில் சரளதாஸர் தன் சரளபாரதத்தை எழுதினார்.

  • பதினாறாம் நூற்றாண்டு – கொங்கணி இலக்கியத்தின் தந்தை என்று கருதப்படும் கிருஷ்ணராஜ் ஷாமா கொங்கணியில் மொழிபெயர்த்தார். இவர் ராமாயணத்தையும் மொழிபெயர்த்தார் என்று கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன், நிச்சயமாகத் தெரியவில்லை.

  • பதினேழாம் நூற்றாண்டு (1620-1640)- மராத்தியில் ராமாயணத்தை மொழிபெயர்த்த சன்த் ஏக்நாத்தின் பேரரான முக்டேஷ்வர் ஓவி-பாரதத்தை எழுதினார்.

  • பதினெட்டாம் நூற்றாண்டு – மராத்தியில் மோரோபந்த் ஆர்ய பாரதத்தை இயற்றினார்.

  • பதினெட்டாம் நூற்றாண்டு – மணிபுரியில் அங்கொம் கோபி  பாரதத்தை மொழிபெயர்த்தார். இவர் ராமாயணத்தையும் மொழிபெயர்த்தாகத் தெரிகிறது.

  • பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் மலையாளத்தில் கொடுங்காளூர் குஞ்சிக்குட்டன் தம்புரான்  மொழிபெயத்தார். கிட்டத்தட்ட இரண்டரை ஆண்டுகளிலேயே இதை அவர் முடித்தது பெரும் சாதனையாக மலையாள இலக்கியத்தில் கொண்டாடபபடுகிறது.1952-இல் ராம்தாரி சிங் “தின்கர்” தன் புகழ் பெற்ற ராஷ்மிரதி என்ற காவியத்தை ஹிந்தியில் எழுதினார். தின்கரின் ரசிகர்களில் முன்னாள் பிரதமர் வாஜ்பேயியும் ஒருவர் என்பது தமிழ் ஹிந்து வாசகர்களுக்குத் தெரிந்திருக்கலாம்.

mahabharata_manuscript

கிளைக்கதைகள்:

மறுவாசிப்புகள் (கிளைக்கதைகள் உட்பட):

abhimanyu-in-mahabharata

தமிழில் மறுவாசிப்புகள்:

  • எஸ். ராமகிருஷ்ணனின் நாவல் – உபபாண்டவம்

  • இந்திரா பார்த்தசாரதியின் நாவல் – கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா

  • ஈழ எழுத்தாளர் தேவகாந்தனின் நாவல் – கதாகாலம்

  • எம்.வி. வெங்கட்ராமின் நாவல் – நித்யகன்னி

  • எம்.வி. வெங்கட்ராமின் “மஹாபாரதப் பெண்கள்”

  • பி.எஸ். ராமையாவின் நாடகம் – தேரோட்டி மகன்

  • ஜெயமோகன் நாடகம் – பதுமை

  • ஜெயமோகன் நாடகம் – வடக்கு முகம் பகுதி 1, பகுதி 2, பகுதி 3, பகுதி 4, பகுதி 5, பகுதி 6 (பீஷ்மர்-அம்பை உறவு)

  • பாலகுமாரன் குறுநாவல் – பெண்ணாசை (பீஷ்மர் கதையை ஜாதியை வைத்து மறு வாசிப்பு செய்திருக்கிறார்)

  • பாலகுமாரன் குறுநாவல் – தனிமைத் தவம் (கீசக வதம்)

  • பாலகுமாரன் குறுநாவல் – கடவுள் வீடு (விதுரனின் கதை)

  • பாலகுமாரன் குறுநாவல் – கிருஷ்ண அர்ஜுனன் (கிருஷ்ணன் ஒரு கந்தர்வனின் தலையை தன காலடியில் வீழ்த்துவதாக சபதம் செய்ய அவனைக் காப்பாற்றுவதாக அர்ஜுனன் வாக்கு கொடுத்துவிட்டு கிருஷ்ணனோடு போர் புரிவதாக கதை)

  • ஜெயமோகன் சிறுகதை – களம்

  • ஜெயமோகன் சிறுகதை – நதிக்கரையில்

  • ஜெயமோகன் சிறுகதை – அதர்வம் (திரௌபதி பிறக்க செய்யப்பட்ட யாகம்)

  • ஜெயமோகன் சிறுகதை – திசைகளின் நடுவே (சார்வாகன்)

  • ஜெயமோகன் சிறுகதை – பத்ம வியூகம் (அபிமன்யுவும் அவன் கொன்ற பிருஹத்பலனும் மீண்டும் பிறப்பதாக கதை)

  • ஜெயமோகன் சிறுகதை – விரித்த கரங்களில்

  • ஜெயமோகன் சிறுகதை – இறுதி விஷம் (ஜனமேஜயனின் சர்ப்ப யாகத்தை பின்புலமாக வைத்து எழுதப்பட்ட கதை. எரிந்துகொண்டிருக்கும் பாம்புகளை மனிதனின் கிரியா சக்தியாக உருவகிக்கிறார்.)

  • ராமச்சந்திரன் உஷா சிறுகதை – “அவள் பத்தினி ஆனாள்” (காந்தாரி கண்ணை கட்டிக்கொண்டது எதற்கு என்று யோசிக்கிறார்)

  • என் சிறுகதை – துரோண கீதை

  • என் சிறுகதை இன்னொன்று – கிருஷ்ணனைப் பிடிக்காதவன்

  • ஜெயமோகன் கட்டுரைகள்: தருமன், மகாபாரதம் – கேள்வி பதில், மகாபாரதப் போர் முறைகள், மகாபாரதம் – ராமாயணம் ஒப்பீடு

  • ஜெயமோகன் கட்டுரைகள்: பகவத்கீதை – பகுதி 1, பகுதி 2, பகுதி 3, பகுதி 4, பகுதி 5, பகுதி 6

  • எஸ். ராமகிருஷ்ணன் கட்டுரை:  “மகாபாரதத்தைப் படிப்பது எப்படி?”

  • எஸ்.ரா. பரிந்துரைக்கும் புத்தகங்களில் சிலவற்றை நான் இந்தக் கட்டுரையை எழுத ஆரம்பிக்கும்போது கேள்விப்பட்டிருக்கவில்லை. இவை:

    • Mahabharata with commentary of Nilakantha (Gopal Narayan & Co, Bombay)

    • டாக்டர் பி. லாலின் கவிதை நடை மொழிபெயர்ப்பு

    • Gender and Narrative in the Mahabharata, Brodbeck & B. Black (ed): Routledge

    • Reflections and Variations on the Mahabharatha – T.R.S. Sharma, Sahitya Academy

    • Great Golden Sacrifice of the Mahabharata – Maggi Lidchi Grassi

    • Rethinking the Mahabharata: A Reader’s Guide to the Education fo the Dharma King by Alf Hiltebeitel

    • The Questionable Historiciy of the Mahabharata by S.S.N. Murthy

  • ஜெயமோகன் தி.ஜானகிராமன் ஒரு கதை எழுதி இருப்பதாகவும், கதையின் பேர் நினைவில்லை என்றும் ஒரு சமயம் சொன்னார். ஜரா என்ற வேடன் அம்பால் முடிவுறும் ஸ்ரீகிருஷ்ணனின் இறுதி கணங்கள் குறித்து பாலகுமாரன் ஒரு நல்ல சிறுகதை எழுதியிருக்கிறார் என்று ஜடாயு குறிப்பிட்டிருந்தார். பாலகுமாரன் கர்ணன் பற்றியும் ஒரு குறுநாவல் எழுதி இருக்கிறார், பேர் மறந்துவிட்டது. நினைவிருப்பவர்கள் சொல்லுங்கள்!

  • இன்று (ஜனவரி 1, 2014) ஜெயமோகன் தளத்தில் பாரதத்தை மறுவாசிப்பு செய்து பல நாவல்களாக எழுதப் போவதாக அறிவிப்பு வந்திருக்கிறது. முதல் நாவலின் – வெண்முரசு – முதல் அத்தியாயம் இங்கே. அவருக்கு வாழ்த்துக்கள்!

மகாபாரத திரைப்படங்கள்:

mayabazaar12

  • அபிமன்யு (1948) ஏ. காசிலிங்கம் இயக்கி எம்.எஸ். குமரேசன் (அபிமன்யு), நரசிம்ம பாரதி (கிருஷ்ணன்), எம்ஜிஆர் (அர்ஜுனன்) நடித்தது. இதற்கு கருணாநிதிதான் வசனம் எழுதினாராம், ஆனால் ஏ.எஸ்.ஏ. சாமி வசனம் என்றுதான் டைட்டில். சுப்பையா நாயுடு இசை. நாயுடுவுக்கு ஒரு சிச்சுவேஷனுக்கு மெட்டு சரியாக வரவில்லையாம். அங்கே அப்போது ஆஃபீஸ் பாயாக வேலை பார்த்த எம்.எஸ். விஸ்வநாதன் போட்ட மெட்டு நாயுடு பேரில் வெளிவந்ததாம். எம்எஸ்வியின் முதல் பாட்டு! – புது வசந்தமாமே வாழ்விலே

  • மாயா பஜார்(1957) – தமிழ்+தெலுகு

  • நர்த்தனசாலா (1963) – தெலுகு. என்.டி. ராமாராவ், எஸ்.வி. ரங்காராவ் சாவித்திரி நடித்த படம் – கீசக வதம் கதை. கீசகனாக ரங்காராவின் நடிப்பு இந்த படத்தில் பெரிதும் புகழப்பட்டது.

  • கர்ணன் (1964) – சிவாஜி கணேசன் நடித்து பி.ஆர். பந்துலு இயக்கியது.

  • பப்ருவாஹனா (1964) – தெலுகு. என்.டி. ராமாரவ் நடித்தது.

  • பாண்டவ வனவாசம் (1965) – தெலுகு

  • வீர அபிமன்யு (1965) – புகழ் பெற்ற பார்த்தேன் சிரித்தேன் பாட்டு இந்தப் படத்தில்தான். ஏ.வி.எம். ராஜன், புஷ்பலதா, நாகேஷ் நடித்தது.

  • ஸ்ரீகிருஷ்ண பாண்டவீயம் (1966) – தெலுகு. என்.டி. ராமாராவ் இயக்கி நடித்தது.

  • பாலபாரதம் (1972) – தெலுகு

  • தான வீர சூர கர்ணா (1977) –  தெலுகு. என்.டி. ராமாராவ் இயக்கி நடித்தது.

  • குருக்ஷேத்ரமு (1977)- தெலுகு. கிருஷ்ணா, ஷோபன் பாபு நடித்தது.

  • பப்ருவாஹனா (1977) – கன்னடம். ராஜ்குமார் நடித்தது.

  • கல்யுக் (1981) – ஹிந்தி. ஷ்யாம் பெனகல் இயக்கத்தில் சஷி கபூர், ரேகா, அனந்த் நாக் நடித்தது

  • தளபதி (1988) – மணிரத்னம் இயக்கத்தில் ரஜினிகாந்த், மம்முட்டி, அர்விந்த் ஸ்வாமி நடித்தது.

நாடகம்:

mahabharata_img

தெருக்கூத்துக்கள்:

  • ஆரவல்லி நாடகம்

  • தர்ம புத்திர நாடகம்

  • அல்லி நாடகம்

  • சுபத்திரை கல்யாணம்

  • 17ஆம் 18ஆம் நாள் போர்

  • கர்ண நாடகம்

இன்னும் பல “நாட்டார்” கதைகளின் மூலம் எது என்று கூட எனக்குத் தெரியவில்லை. உதாரணமாக சசிரேகா பரிணயம் (மாயாபஜார் என்று திரைப்படமாக வந்தது – இது இந்தோநேசியா வரை பரவி இருக்கிறதாம்), கடோத்கஜன் மகனான பார்பாரிகாவின் கதை, அரவான் கூவாகம் கூத்தாண்டவரான விதம், அல்லிக்கும் பவளக்கொடிக்கும் சித்ராங்கதைக்கும் உள்ள ஒற்றுமை வேற்றுமைகள், அல்லியின் மகன் புலந்திரன் கதை என்று சொல்லிக் கொண்டே போகலாம்.

தொலைந்து போன புத்தகங்களும் நிறைய உண்டு.  பல்லவர் காலத்திலும், மூன்றாம் குலோத்துங்க சோழன் காலத்திலும் பாரதம் தமிழ்ப்படுத்தப்பட்டது என்று சொல்லப்படுகிறது. எனக்கு விவரங்கள் தெரியவில்லை.

பாரதத்தைப் பற்றி எழுத, பேச, விவாதிக்க இன்னும் எத்தனையோ இருக்கிறது. கட்டுரையின் நீளம் அதிகரித்துக் கொண்டே போவதால் இங்கே நிறுத்திக் கொள்கிறேன்.

தொடர்புடைய பதிவுகள்

இந்து மத விளக்கங்கள் மஹாபாரதம்

மஹாபாரத உரையாடல்கள் – 002 கர்ணன்

ஹரி கிருஷ்ணன் November 19, 2008 8 Comments

பின் வருவது அருணகிரி அவர்கள் எழுப்பிய கேள்வி:

ஹரிகி அவர்களுக்கு,எனக்கு இதில் வரும் சந்தேகம் ஒன்றைக்கேட்டு விடுகிறேன்: பாண்டவ-கௌரவர்களுக்கு தனுர் வித்தை சொல்லிக்கொடுத்து முடித்து அதன் முடிவில் (நடக்கும் க்ராஜுவேஷன் போன்ற ஒரு போட்டியில்) தானே கர்ணன் வருகிறான்? அதன் பிறகுதானே துரியோதனன் அங்க நாட்டையும் தந்து அவனைத்தன் நண்பனாகவும் ஏற்கிறான்? அதன் பிறகும் துரோணர் தொடர்ந்து கற்பித்திருந்தால்தான் பாண்டவ- துரியோதனர்களோடு கர்ணனும் துரோணரின் மாணவனாக இடம்பெற்றிருக்க வாய்ப்பு உண்டு. அப்படித்தான் நடந்ததா அல்லது என் புரிதலில் தவறு ஏதும் உள்ளதா?

அருணகிரி.

கேட்டதற்கு நன்றி அருணகிரி. கேட்டால்தானே பேச வாய்ப்பு கிடைக்கிறது!

நீங்கள் சொல்லும் அந்த இடத்தில்தான் கர்ணனுடைய என்ட்ரி பல சித்திரங்களில் காட்டப்படுகிறது. கர்ணன் சினிமாவிலும் சரி, மகாபாரத தொலைக்காட்சித் தொடரிலும் சரி, இவ்வாறுதான் காட்டப்படுகிறது. கர்ணனுக்கு முதலில் இடப்பட்ட பெயர் வசுசேனன். அவன் எவ்வாறு கர்ணன் என்றழைக்கப்படலானான் என்று மஹாபாரதம் இவ்வாறு சொல்கிறது:

“The son of Surya was before this known by the name of Vasusena. But since he cut off his natural armour, he came to be called Karna (the cutter or peeler of his own cover).’

கவச குண்டலங்களோடு பிறந்ததால் கர்ணன் என்ற பெயர் ஏற்பட்டதாகப் பலர் சொல்வார்கள். மஹாபாரதம் சொல்லும் விளக்கம் இதுதான். தன்னுடன் பிறந்ததான கவசத்தைத் தானே பிளந்துகொண்டவன் என்ற காரணத்தால் கர்ணன் என்று பிற்காலத்தில் அறியப்பட்டான். (ஆதிபர்வம், ஸம்பவ பர்வம், அத்தியாயம் 61)

ஆகவே, கர்ணன் என்ற பெயரோடுகூட வசுசேனன் என்று குறிப்பிடப்படும் இடங்களையும் தேடி இனங்கண்டால்தான் சித்திரம் முழுமையடையும். அதுவும் போதாது, ராதேயன் என்று சொல்லப்படும் இடங்களையும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். கௌரவர்களிலேயே (நூற்றுவரில்) ஒரு கர்ணன் உண்டு. எந்தக் கர்ணன் குறிப்பிடப்படுகிறான் என்று கான்டெக்ஸ்ட்டும் பார்க்க வேண்டிவரும். சிரமமான பணிதான்.

எனவேதானோ என்னவோ, கர்ணனுடைய முதல் என்ட்ரியை எல்லோரும் நீங்கள் குறிப்பிடும் அந்தக் குறிப்பிட்ட இடத்தில் காட்டிவிடுகிறார்கள். ஆனால், அதற்கு முற்பட்ட பல இடங்களில் கர்ணனுடைய பெயர் வருகிறது. துரியோதனுடைய தம்பியான கர்ணன் இல்லை, வசுசேனனாகிய கர்ணன்தான் இது என்று தீர்மானிக்க நிறையவே இடமிருக்கிறது.

“இவ்வாறு துரியோதனன், கர்ணன், சகுனி ஆகியோர் பல உபாயங்களால் பாண்டவர்களைக் கொல்ல முயன்றார்கள்” (ராமகிருஷ்ண மடம் வெளியிட்டுள்ள ஸ்ரீ மஹாபாரத ஸாரம், கௌரவ பாண்டவ யௌவன லீலை, அத்தியாயம் 128, ஸ்லோகம் 40)

பீமனுக்கு நஞ்சூட்டிக் கொல்ல முயன்ற சந்தர்ப்பத்தில் சொல்லப்படுவது.

“When that terrible poison intended for the destruction of Bhima failed of its effect, Duryodhana. Karna and Sakuni, without giving up their wicked design had recourse to numerous other contrivances for accomplishing the death of the Pandavas

[HK1]Karna is here alredy.
[HK2]Still clueless as to when he returned.

இது சம இடத்தில் கிஸாரி மோஹன் கங்கூலியின் மொழிபெயர்ப்பில் காணப்படுவது. (HK என்று காணப்படும் குறிப்புகள் என்னுடையவை)

இதன் வடமொழி வடிவம்:

tato vaikartanaḥ karṇaḥ śakuniś cāpi saubalaḥ
anekair abhyupāyais tāñ jighāṃsanti sma pāṇḍavān

ஆகவே, துரோணர் பயிற்சி அளிக்கத் தொடங்குவதற்கு முன்பிருந்தே கர்ணன் அந்த அரண்மனையில் பரிச்சயமானவனாகவும், துரியோதனனுடைய தோழனாகவும் இருந்திருக்கிறான். பாண்டவர்களுக்கு எதிராகவும் செயல்பட்டுக் கொண்டிருந்திருக்கிறான்.

ஸம்பவ பர்வம் 130ம் அத்தியாயம் சொல்வது இது:

“Vaisampayana continued, ‘Hearing these words, the Kuru princes remained silent. But Arjuna, O king, vowed to accomplish it whatever it was. Drona then cheerfully clasped Arjuna to his bosom and took the scent of his head repeatedly, shedding tears of joy all the while. Then Drona endued with great prowess taught the sons of Pandu (the use of) many weapons both celestial and human. And, O bull of the Bharata race, many other princes also flocked to that best of Brahmanas for instruction in arms. The Vrishnis and the Andhakas, and princes from various lands, and the (adopted) son of Radha of the Suta caste, (Karna[HK1] ), all became pupils of Drona. But of them all, the Suta child Karna, from jealousy, frequently defied Arjuna, and supported by Duryodhana, used to disregard the Pandavas. Arjuna, however, from devotion to the science of arms, always stayed by the side of his preceptor, and in skill, strength of arms, and perseverance, excelled all (his class-fellows). Indeed, although the instruction the preceptor gave, was the same in the case of all, yet in lightness and skill Arjuna became the foremost of all his fellow-pupils. And Drona was convinced that none of his pupils would (at any time) be able to be equal to that son of Indra.

[HK1]Karna, disciple of Drona

தெள்ளத் தெளிவாக, கர்ணன் துரோணரிடம் பயிற்சி பெற்றான் என்பது சொல்லப்படுகிறது. (அத்தியாயம் 134)

இங்கே மட்டுமன்றி, குருதட்சிணையாக, பாஞ்சால மன்னனை வெற்றிகொண்டு வந்து தன்னிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும் என்று துரோணர் சொல்லும்போது முதலில் துரியோதனாதியர் போருக்குச் செல்கின்றனர். அவர்கள் பாஞ்சாலினடம் தோற்றுத் திரும்பிய சமயத்தில், பாண்டவர்கள் சென்று, வென்று வருகின்றனர். துரோணரிடம் கற்றதற்காக குருதட்சிணை செலுத்த வேண்டி பாஞ்சாலன்மேல் படையெடுத்துச் சென்ற கௌரவர்கள் பட்டியலில் கர்ணன் பெயரும் இடம் பெறுகிறது:

“Vaisampayana continued, ‘Beholding the Pandavas and the son of Dhritarashtra accomplished in arms, Drona thought the time had come when he could demand the preceptorial fee. And, O king, assembling his pupils one day together, the preceptor Drona asked of them the fee, saying, ‘Seize Drupada, the king of Panchala in battle and bring him unto me. That shall be the most acceptable fee.’ Those warriors then answering, ‘So be it’, speedily mounted up on their chariots, and for bestowing upon their preceptor the fee he had demanded, marched out, accompanied by him. Those bulls among men, smiting the Panchalas on their way, laid siege to the capital of the great Drupada. And Duryodhana and Karna [HK1] and the mighty Yuyutsu, and Duhsasana and Vikarna and Jalasandha and Sulochana,–these and many other foremost of Kshatriya princes of great prowess, vied with one another in becoming the foremost in the attack. And the princes, riding in first class chariots and following the cavalry, entered the hostile capital, and proceeded along the streets.

[HK1]This emphasises the fact that Karna had studied under Drona and that he went in battle to ‘pay his fees’.

(மஹாபாரதம், ஸம்பவ பர்வம், அத்தியாயம் 140)

எனவே, கர்ணன் முதலில் க்ருபரிடத்தும் பின்னர் துரோணரிடத்தும் பயிற்சிபெற்றதன் பின்னரேயே பரசுராமரிடம் பயிற்சிபெறுவதற்காகச் சென்றான் என்பது உறுதியாகிறது. கர்ணன் பரசுராமரிடம் பயிற்சி பெற்ற கதை, யுத்தமெல்லாம் முடிந்து, ‘அண்ணனைக் கொன்றுவிட்டேனே’ என்று வருத்தப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் தர்மபுத்திரனிடம், நாரதர் விவரிப்பதாக வருகிறது. எப்படிப்பட்ட சந்தர்ப்பத்தில் அவன் பரசுராமரிடம் போய்ச் சேர்ந்தான் என்பதைப் பற்றி வியாச பாரதம் சொல்வதை அடுத்த முறை சொல்கிறேன். துரோணர் சாதியைக் காரணம் காட்டிக் கர்ணனுக்குக் கற்பிக்க மறுப்பதாக பவன்ஸ் பதிப்பில் கமலா சுப்பிரமணியம் எழுதியிருப்பதும், விக்கிபீடியாவில் சொல்லியிருப்பதும், இந்தக் கட்டத்தைத் தவறாகப் புரிந்துகொண்ட காரணத்தால் எழுந்துள்ள பேச்சுகள். இவற்றுக்கு அடிப்படை இல்லை.

போட்டிக் களத்தில் அவன் நுழைவதும், ‘இது யார்’ என்று மக்கள் எல்லோரும் வியப்போடு பார்ப்பதும் வியாச மூலத்தில் இருக்கிறது. எனவே, இடையில் சிறிது காலம் அவன் (may be for being trained by Parasurama) பிரிந்து சென்றிருக்கிறான். அது மட்டுமில்லை. கர்ணனைப் பற்றி அதற்கு முன்னால் துரியோதனனுக்குத் தெரியவே தெரியாது, ஏதோ அப்போதுதான் முதன்முறையாகப் பார்த்து இருவரும் நட்புப் பூண்டனர் என்பது போன்ற சித்திரிப்பெல்லாம் தவறே என்பது மேலே கொடுக்கப்பட்டுள்ள ஆதாரங்களால் நிரூபிக்கப்படுகிறது.

இது மட்டுமல்லாமல், விளையாட்டரங்கில் கர்ணன் வந்து திடீரென்று தோன்றுவான் என்பது துரியோதனனுக்கு முன்னதாகவே தெரிந்திருந்தது என்று ஊகிக்கவும் நிறையவே இடமிருக்கிறது. இவற்றுக்கான ஆதாரங்களை எல்லாம் இந்தத் தொடரில் அடுத்தடுத்த தவணைகளில் தருகிறேன்.

இதற்கு அருணகிரியின் எதிர்வினை:

ஹரிகி அவர்களே,பிரமாதம், இது முக்கியமான விஷயம், யாராலும் அதிகம் பேசப்படாத விஷயம். கர்ணன் என்ற தேரோட்டி மகனுக்கு இளவரசுகளுடன் சேர்த்து துரோணர் தனுர் வித்தை பயிற்றுவித்தார் என்பதே பல சுவாரஸ்யங்களுக்கும் சாத்தியக்கூறுகளுக்கும் இடம் தருவதாக எனக்குத் தெரிகிறது:
1. மற்ற இளவரசுகளோடு சூத புத்திரன் கர்ணன் என்று தனித்துச் சொல்வதால், ராஜ குலப்பயிற்சியில் எக்ஸப்ஷனாக இவன் மட்டுமே சேர்க்கப்பட்டான் என்று கொள்ளலாம் என நினைக்கிறேன். (லாமா?)

2. ஏன் அவ்வாறு சேர்க்கப்பட வேண்டும்? கவச குண்டலத்தோடு பிறந்தவன் என்ற செய்தி பரவியிருந்ததால் இவன் ஸ்பெஷல் என்று முடிவு செய்து இவனைச் சேர்த்திருக்கலாமோ?
3. கவசகுண்டலத்தோடு பிறந்தவன் என்ற செய்தி பரவலாகத்தெரிந்ததென்றால் குந்திக்கும் இது கட்டாயம் தெரிந்திருக்கும். அதனாலேயே அவனைத் தன்மகன் என அப்போதே யூகித்து அவனுக்கு இளவரசுகளோடு பயிற்சி கொடுக்க அழுத்தம் தந்திருக்கலாம். துணியை அணிந்து உடல் தகிக்கும் கதையெல்லாம் வியாசபாரதத்தில் இல்லை என நினைக்கிறேன். முன்னமேயே அவளுக்குத் தெரிந்திருந்ததோ? குந்தி தன்னைத் தாயெனச்சொல்கையில் கர்ணன் பெருவியப்பு அடைந்ததுபோல் படித்ததாக நினைவில்லை. குறைந்தது குந்திக்கு கர்ணன் யாரென்பது முதலிலேயே தெரிந்திருக்க வேண்டும். சந்தேகோபாஸ்தமாக கர்ணனுக்கும் கூடத் தெரிந்திருக்கலாம். இது பாண்டவ கௌரவர்களுக்குத் தெரியாமல் மறைக்கப்பட்டிருக்கலாம். இப்படி யோசித்தால் தேரோட்டி மகனுக்கு மட்டும் ஏன் சிறப்புச் சலுகை என்பதற்கு சில புதுவிளக்கங்கள் கிடைக்குமோ?

அருணகிரி

தொடர்ந்து நடராஜன் ஸ்ரீனிவாசன் எழுதியது:

கர்ணன் திரைப்படத்தில் வில்வித்தைக் காட்சியில் ‘நானும் உங்கள் மாணவர்களில் ஒருவன்’ என்று கர்ணன் சொல்வதாக நினைவு.நடராஜன்.

இவற்றுக்கும் இதன்மேல் வாசகர்கள் எழுப்பப்போகும் கேள்விகளுக்கும் தொடர்ந்து வரும் தவணைகளில் விடை சொல்கிறேன். வாசகர்களுக்கு ஒரு வேண்டுகோள். கேள்விகளை எழுப்புவதாக இருந்தால் அவற்றை editor@tamilhindu.com என்ற முகவரிக்கு அனுப்பவும். உங்களுடைய பெயர், மின்னஞ்சல் முகவரி விவரங்களுடனும், விடையுடனும் வெளியிடப்படும். பெயரோ, மின்னஞ்சல் முகவரியோ அல்லது இரண்டுமோ குறிப்பிடப்பட வேண்டாம் என்று கருதுபவர்கள், அந்த விவரத்தைத் தனியே குறிக்கவும்.

முந்தைய தவணை

அடுத்த தவணை

தொடர்புடைய பதிவுகள்

இந்து மத விளக்கங்கள் கவிதை மஹாபாரதம்

மஹாபாரத உரையாடல்கள் – 001 கற்றலும் சாதியும்

ஹரி கிருஷ்ணன் November 11, 2008 26 Comments

வியாச பாரதம், வில்லி பாரதம், பாஞ்சாலி சபதம் போன்ற மஹாபாரதத் தலைப்புகளில் நண்பர்கள் அவ்வப்போது தனிமடல்களிலும், சிற்சில குழுக்களிலும் ஐயங்கள் எழுப்பி வருகிறார்கள். அவற்றுக்கு நான் அளித்துவரும் விடைகளை ஒரு பொதுத் தளத்தில் இட்டு வைப்பது நல்லது என்று பலரும் அபிப்பிராயப்பட்ட காரணத்தால், தமிழ்இந்து தளமே அதற்குப் பொருத்தமான தளம் என்று கருதி இங்கே அந்த விவாதங்களை இடத் தொடங்குகிறேன். பாரதத்தில் பல்வேறுபட்ட தலைப்புகள் விவாதிக்கப்பட்டுள்ளன. கேள்விகளையும் விடைகளையும் வரிசையாக இடுவதாக உத்தேசித்திருக்கிறேன். ஐயங்களை எழுப்பிய நண்பர்களுடைய பெயர்களையும், அவர்களுடைய ஐயங்களையும், என் விளக்கங்களையும் இந்தப் பக்கங்களில் பதிகிறேன். தன் பெயரை இடவேண்டாம் என்று கேட்டுக் கொண்ட நண்பர்களுடைய பெயர்கள் உடுக்குறிகளால் (*******) காட்டப்படும். மற்றவர்களுடைய பெயர்கள் இடம்பெறுகின்றன.

வாசகர்கள் பங்குபெற விரும்பினால், வாசகர்களுக்கு ஐயங்கள் இருந்தால் அவையும் வரவேற்கப்படுகின்றன. கேள்விகளை editor@tamilhindu.com முகவரிக்கு அனுப்பலாம். தெரிந்தெடுத்த கேள்விகள்/ஐயங்களை விளக்கவும் விவாதிக்கவும் செய்யலாம். தளத்தின் நோக்கத்துக்கும் கொள்கைக்கும் பொருத்தமான கேள்விகளைத் தேரும் உரிமை ஆசிரியர் குழுவைச் சார்ந்தது.

முதல் இடுகை, பெயர் குறிப்பிட விரும்பாத ஒரு நண்பரின் கேள்வியோடு தொடங்குகிறது. இந்தப் பக்கங்களில் நான் மேற்கொள்ளப் போகும் நிலைப்பாட்டுக்கு விளக்கமாக இதைச் சேர்த்துக் கொள்கிறேன்.

****** எழுதியது:

இங்கே விவாதம் திசை திரும்புகிறது என்று நினைத்தாலும் நீங்கள் துரோணர் பற்றி எழுதியதால் இதைச் சொல்லாமல் இருக்க முடியவில்லை. அவர் ஆசிரியர். ஆசிரியர் பணி என்பது பிராம்மண வர்ணத்தைச் சேர்ந்தது. ஆனால் கர்ணன் தொடையில் வண்டு துளைக்கும்போது அவன் க்ஷத்திரியன் என்பதைக் கண்டுபிடிக்கிறார்கள் அல்லவா அப்போதே ஒருவனின் பிறப்பை வைத்து இவன் இப்படித்தான் செயல்படுவான் என்று நினைப்பது இருந்திருக்கிறது என்றே தோன்றுகிறது.

அன்புள்ள ******,

இந்த விவாதங்களுக்குள் நுழைவதற்கு முன்னால் ஒரு சிறிய தன்னிலை விளக்கம் கொடுத்துவிடுகிறேன்:

1) நான் உள்ளதை உள்ளபடி மட்டும்தான் எழுதுவேன் ஆகவே, எழுதியது எல்லாமும் என் கருத்து என்று முத்திரையிட்டுவிட முடியாது. அங்கே என்ன இருக்கிறதோ அதைச் சொல்வேன். அத்தனையையும் நான் ஒப்புக்கொண்டேனா, இல்லையா என்ற முடிபுகளுக்கு இவை இடம் தாரா. ஒருவேளை அவ்வாறு யாரும் முடிவுகளுக்கு வந்தாலும் எனக்கு ஆட்சேபணை இல்லை. எப்படி இருந்தாலும் அவை என்னைக் கட்டுப்படுத்தான் போவதில்லையே.

2) சில உண்மைகள் சிலருக்கு வருத்தத்தைத் தரலாம் ‘நான் அங்கே அவ்வாறு கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்’ போன்ற பலவிதமான எதிர்வாதங்கள் எழலாம் அவ்வாறு எழுந்தால், புதியனவாக ஏதும் கருத்துகள், உண்மைகள், தெளிவுகள் ஏற்படுமாயின் அவற்றைக் கற்றுக்கொள்ள நானும் முயல்வேன் ஆனால், தேவையற்ற விவாதம் என்று எனக்குத் தோன்றுவனவற்றுக்கு நான் விடை சொல்லிக்கொண்டிருக்க மாட்டேன் அவ்வாறு நான் விடுத்து, அவசியமாக நான் விடையளித்தே ஆகவேண்டும் என்று நண்பர்கள் கருதுபவனவற்றச் சுட்டிக் காட்டினால் என்னால் இயன்றவரை விடையளிக்க முயல்வேன்.

3) இப்படி, பலவிதமான பதிப்புகள் இருந்து, பலர் பலவிதமாக அபிப்பிராயப்பட இடங்கொடுக்கும்படியான ஆய்வுகளும், முடிபுகளும் நிறையவே இருக்கின்றன. ஆனால், நான் பேசுவது மூலநூல்களான வியாச பாரதம் (நெருக்கமான மொழிபெயர்ப்பாகக் கருதப்படும் கிஸாரி மோகன் கங்கூலியின் பதிப்பு, மற்றும் சமஸ்கிருதப் பதிப்பு), வில்லி பாரதம் போன்றவற்றின் அடிப்படையில் பேசப்படுபவை, என்னிடம் உள்ள பதிப்புகள் மிகவும் கவனமாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவை, எனவே, நான் இங்கே சொல்வன எல்லாமும் என்னிடமுள்ள பதிப்புகளின் அடிப்படையில் மட்டுமே என்பதை முதலில் தெளிவாக்கி விடுகிறேன். இதைச் சொல்வதற்கு ஒரு காரணம் உண்டு There are as many Ramayans as there are scripts என்பது இராமாயண ஆய்வாளரான வின்டர்நீட்ஸ் சொல்வது. எத்தனை ஓலைச் சுவடிகள் உள்ளனவோ அத்தனை இராமாயணங்கள் உள்ளன என்பதும் உண்மையே ஒவ்வொரு பிரதியிலும் சின்னச் சின்ன மாறுதல்கள் தெரியும். அவற்றையெல்லாம் ஒரு நிலைப்படுத்தி ஒரு standard recension கொண்டுவந்துவிட்டனர் என்னிடம் உள்ள recensions அப்படிப்பட்டவையே ஆகவே நான் இந்தப் பதிப்புகளை ஆதாரமாக எடுத்துக் கொள்ள முடியும் என்ற நம்புகிறேன்.

4) வர்ணம் முதலியனவற்றில் எனக்கு ஈடுபாடு கிடையாது நான் அந்த நோக்கில் இவற்றைப் பயின்றதும் இல்லை இருந்தபோதிலும், ‘எதிரியே வந்து கேட்டாலும் அவன் வெல்வதற்கு முகூர்த்தம் குறித்துக் கொடுப்பது என் கடமை’ என்று சொன்ன சகாதேவனைப் போல், என் கருத்துக்கு இடம் கொடாமல் உள்ள உண்மைகளை உள்ளவாற எடுத்து வைக்கிறேன் இந்த உவமை முற்றிலும் பொருத்தமான ஒன்றன்று இங்கே என்னைக் கேட்பவர்கள் என் எதிரிகளுமல்லர்; அவர்கள் வெல்வதற்கு நான் வழி சொல்லவும் இல்லை ஆயினும் நடுவுநிலைமை என்ற மனப்பாங்குக்கு உதாரணமாக மட்டுமே இதைச் சொன்னேன். மேலே சொல்லியிருப்பவை என் நிலைப்பாட்டைத் தெளிவாக்கும் என்ற நம்புகிறேன் வாதப் பிரதிவாதங்களைக் காட்டிலும் ஐய வினாக்களுக்க விடையளிப்பது மட்டுமே என் பணி என்பதைக் கருத்தில் கொள்ளுமாறு நண்பர்களைக் கேட்டுக் கொள்கிறேன் Treat me as a resource person and not as a rival to compete with ‘பிறரைக் காட்டிலும் நான் மேம்பட்டவன்’ என்ற நிறுவவேண்டிய அவசியம் எனக்கில்லை அவ்வாறு நான் கருதவுமில்லை. ****** அவர்கள் மேற்படிப் பத்தியில் சொல்லியிருக்கும் விவரங்களில் அடிப்படை உண்மை இருந்தாலும், அவற்றின் கான்டெக்ஸ்டிலிருந்து சற்றே விலகுகின்றன. கான்டெக்ஸ்ட் இல்லாமல் எதையும் சரிவரப் புரிந்துகொள்ள முடியாது என்பத என்னுடைய உறுதியான நம்பிக்கை இவற்றையும் விளக்க அடுத்த மடலிலிருந்த முற்படுகிறேன்.

(இங்கிருந்து விவாதங்கள் தொடர்கின்றன)

முதலில் இந்த மடல் சொல்கின்ற சில செய்திகளை எடுத்துக் கொள்கிறேன். ஒவ்வொரு பத்தியாகத் தனித்தனியே பேசுகிறேன்.

வில்வித்தை அல்லது தனுர் வேதம் என்றழைக்கப்படும் துறையிலும் அந்தணர்களுக்குப் பயிற்சி இருந்திருக்கிறது (தேவையான இடங்களில், ‘அந்தணர்களில் குறிப்பிட்ட ஒரு சிலருக்கு’ என்று பொருள் கொள்ளவும்.) க்ஷத்திரியர்களுக்குப் பயிற்றுவிக்கும் நோக்கத்துடனேயே இந்தப் பயிற்சி மேற்கொள்ளப்பட்டது என்று கருத இடமுண்டு அவ்வாறே ‘தெய்வத்தின் குரல்’ தொகுதிகளிலும் பெரியவர் சொல்கிறார்.

துரோணருடைய தந்தையான பரத்வாஜரும், கிருபருடைய தந்தையான சரத்வானும் இந்தப் பயிற்சிகளில் சிறந்து விளங்கினவர்கள் என்பதற்கான குறிப்புகள் மஹாபாரதத்தில் உள்ளன. துரோணரும் கிருபரும் வில்வித்தை பயின்றதும், பயிற்றுவிப்பதற்கான நோக்கத்துக்காகவே என்பதும் தெளிவு, துரோணர் தன் தந்தையிடம் பயின்றார் கிருபரையும் அவருடைய சகோதரியான கிருபியையும் சந்தனு காட்டில் கண்டெடுத்துத் தன் அரண்மனையில் வளர்த்து வருகையில் கிருபருக்கும் தனுர் வேதப் பயிற்சி அளிக்கப்பட்டது.

தனுர் வேதம் என்பது வில்லையே பொதுவாகக் குறித்தாலும், வில், வாள் என்பன ஆயுதங்களுக்கு உரிய பொதுப் பெயர்கள் ஆகவே, தனுர் வேதம் என்றால் வில்வித்தை என்பது மட்டுமில்லை; வாள், வேல், கதை இன்ன பிற ஆயுதங்களையும் சேர்த்துப் பொதுவாக ஆயுதப் பயிற்சி என்பதையே குறிக்கிறது.

ஆனால் துரோணர் பின்னர் அரசரானார் பாஞ்சால மன்னனுடன் அவருக்கிருந்த வேறுபாடுகளை அடிப்படையாக வைத்து, தன் மாணவர்களை அவனோடு பொரச் செய்து, பாஞ்சால நாட்டை வென்று, அதில் ஒரு பாதியைத் தான் எடுத்துக் கொண்டு, மற்றதைப் பாஞ்சால மன்னனுக்கே தந்து, ‘இப்போது நீயும் நானும் சமம்’ என்ற தம் வேறுபாடுகளை ஒரு முடிவுக்குக் கொண்டு வந்தார் துரோணர் ஆனால் வேறுபாடுகள் அத்துடன் முடிந்துவிடவில்லை க்ஷத்திரிய கோபம் அவ்வளவ சீக்கிரத்தில் ஆறாது என்பதும் மஹாபாரதம் சொல்லும் செய்திகளில் ஒன்று. அதனால்தான் பாஞ்சாலன், துரோணரைக் கொல்வதற்காக யாகம் செய்த திருஷ்டத்யும்னனைத் தோற்றுவித்தான் அதற்குள் இப்போது நுழைய வேண்டாம். பிறகு பார்த்துக் கொள்ளலாம்.

கர்ணனை சூத புத்திரன் என்று அழைத்திருப்பது உண்மையே ஆனால், சூதன் என்ற சொல்லுக்கு ‘சூத்திரன்’ என்ற பொருள் இல்லை இந்திரா பார்த்தசாரதி போன்ற பெரியவர்கள் அப்படி எழுதியிருந்தாலும், அந்தச் சொல்லுக்கு அப்படி ஒர பொருள் அகராதிகளில் கிடைக்கவில்லை ‘பாணன்’ என்ற ஒரு பொருள் இந்தச் சொல்லுக்கு உண்டு மஹா பாரதக் கதையைச் சொல்பவரே (வியாசரிடமிருந்த கற்றுக் கொண்டு ஜனமேஜய ராஜாவின் சத்ர யாகத்தின் போது வந்திருந்த) ரோமஹர்ஷணர் என்ற சூதர்தான் அவரை அந்தணர்கள் வரவேற்று உபசரித்து, அர்க்கியங்கள் கொடுத்து, கதையை அவர் வாயிலாகக் கேட்கத் தொடங்குகின்றனர். பிறகு வைசம்பாயனர் கதை சொல்லச் சேர்ந்துகொள்கிறார்.

சூதன் என்ற சொல்லுக்குத் தேரோட்டி என்ற பொருள் உண்டு தேரோட்டி, சூத்திரன் இல்லை. இதைப் பற்றிய முக்கியமான மஹாபாரதக் குறிப்பு ஒன்றை (கர்ணன் வாய்மொழியாகவே வரும் பொருள் வரையறையைப்) பின்னால் பார்க்கலாம். பின்னால், விராட பர்வத்தில் கீசகனைப் பல சமயங்களில், பல இடங்களில் பாஞ்சாலி ‘சூத புத்ர’ என்றே அழைப்பதைப் பார்க்கலாம்.

தேரோட்டி மகன் என்ற எள்ளலுக்குப் பலமுறை–குறிப்பாக பீமனால்–கர்ணன் ஆளாகியிருக்கிறான். பாஞ்சாலி, சுயம்வரத்தின்போது, ‘நான் சூதனை வரிக்க மாட்டேன்’ என்று சொல்லியிருக்கிறாள். ஆனால், கர்ணனை துரியோதனன் உள்ளிட்ட ஏனையோரும், மிகக் அன்புடனும் மரியாதையுடனும் ‘சூத புத்ரா!’ என்று அழைப்பதைப் பார்க்கலாம். இதற்கான வியாச பாரத ஆதாரங்களைப் பின்னர் இடுகிறேன். ஆகவே, ‘சூத புத்திரன்’ எனப்படும் விளி வெறும் எள்ளல் குறிப்பு மட்டுமே அன்று. பீமன் மட்டுமே, அல்லது பாண்டவர்கள் மட்டுமே, அல்லது கர்ணனுக்கு எதிரானவர்கள் மட்டுமே இவ்வாறு அழைத்திருந்தால் அதை அவ்வாறு கொள்ள இயலும். துரியோதனன், திருதிராஷ்டிரன் உள்ளிட்ட, கர்ணனிடம் பேரளவில் அன்பும் மரியாதையும் கொண்டிருந்தவர்களும் அப்படி அழைத்திருக்கிறார்கள் என்பதைப் பார்க்கும்போது, இந்த விளியில் எள்ளல் இல்லை. இப்படிப் பொதுவாகவே அழைக்கும் வழக்கம் இருந்திருக்கிறது என்ற முடிவுக்கு வரமுடிகிறது.

ஆனால், வண்டு துளைத்ததை வைத்து அவன் க்ஷத்ரியனே என்று கண்டறிந்ததற்கும் இதற்கும் தொடர்பில்லை பரசுராமர் க்ஷத்ரியர்களை அழிப்பதை விரதமாக மேற்கொண்டிருந்தவர் ஆகவே க்ஷத்திரியர்களுக்குப் பயிற்சி அளிப்பதில்லை என்பதில் உறுதியாக இருந்தார் அவரிடத்தில் ‘நான் பிராமணன்’ என்று கர்ணன் பொய் சொன்னதன் காரணத்தால், ‘நீ பிராமணன் இல்லை; க்ஷத்ரியன்’ என்ற பரசுராமர், தான் அவ்வாறு முடிவுக்கு வந்ததன் காரணத்தைச் சொல்லிச் சபிக்கிறார்.

ஆனால், பரசுராமர் க்ஷத்ரியர்களில் ஒருவருக்கும் பயிற்சி அளிக்கவில்லையா என்று கேட்டால், ‘அது அப்படியில்லை, க்ஷத்ரியர்களுக்கும் பயிற்சி அளித்திருக்கிறார்’ என்றுதான் விடை சொல்ல வேண்டியிருக்கும். பீஷ்மருடைய குரு யார்? பரசுராமர்தானே!அவர் க்ஷத்ரியர் இல்லையா! பிறகு ஏன் அவருக்குக் கற்பித்தார்! இதற்கு விடை காணப் புகுந்தால் திசை மாறும் எனவே இங்கே இதனை விட்டுவிடுகிறேன்.

கற்பிப்பதில் சாதி பார்த்தார் என்று துரோணர் மேல் ஒரு குற்றச்சாட்ட உண்டு கர்ணன் தொடக்க நாளில் துரோணரிடம் பயின்றவன்தான் துரியோதனனும் கர்ணனும் சேர்ந்துகொண்டு, பயிற்சி பெற்ற காலங்களில் பாண்டவர்களைச் சதா காலமும் சீண்டிக் கொண்டிருந்ததற்கான குறிப்புகள் நிறையவே இருக்கின்றன. இவற்றை இன்னொரு சந்தர்ப்பத்தில் தருகிறேன்.

சாதி என்ற திறக்கில் பார்த்தால், அடுத்ததாக ஏகலவ்யன் (ஏகலைவன் இல்லை; ஏகலவ்யன்) கதைக்குள் இட்டுச் செல்லும் ஏகலவ்யன் ஏதோ ஓர் ஏழை வேடன் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தால் அது தவறு ஹிரண்யதனுஸ் என்ற நிஷாத ராஜனுடைய மகன் ஏகலவ்யன் நிஷாதன் என்பது வேடர் இனத்தைத்தான் குறிக்கும்; ஆயினும் ஏகலவ்யன் வேடர் குலத்து அரசனுடைய மகன் ‘அவன் பின்னால் என்ன ஆனான் என்பது தெரியவே இல்லை’ என்றெல்லாம் (பாலகுமாரன் உள்ளிட்ட பல எழுத்தாளர்கள்) சொல்லியிருக்கிறார்கள் ஏகலவ்யன் பின்னாளில் அரசாண்டான்; தரும புத்திரன் நடத்திய ராஜசூய யாகத்துக்கு வந்திருந்தான்.

“பற்றலர் அஞ்சும் பெரும்புகழ் ஏகலவியனே – செம்பொன்
….. ….. …..பாதுகை கொண்டு யுதிட்டிரன் தாளினில் ஆர்த்ததும்”

என்று பாரதியின் பாஞ்சாலி சபதம் பேசுகிறது; ‘ஏகலவ்யனுக்கு ஏன் முதல் மரியாதை செய்யக் கூடாது?’ என்று சிசுபாலன் அர்க்யாஹரண பர்வத்தில் கிருஷ்ணனுக்கு முதல் மரியாதை செய்வதைக் குறித்துக் கேட்கிறான் (“When the invincible Bhishmaka and king Pandya possessed of every auspicious mark, and that foremost of kings–Rukmi and Ekalavya and Salya, the king of the Madras, are here, how, O son of Pandu, hast thou offered the first worship unto Krishna? “),

ஏகலவ்யனுக்குப் பயிற்சி அளிக்காகதற்கு சாதி மட்டுமே காரணமாக இருந்திருக்கவில்லை தான் யாருக்காகப் பணியாற்றகிறோமோ அந்த மன்னனுக்க எதிரான சக்தியாக இவன் வளர்ந்துவிடும் அபாயம் இருப்பதாக துரோணர் கருதியதன் விளைவே அது பின்னால் யுத்தத்தில் துரியோதனுடைய பக்கத்தில் நின்ற போரிட்டவர்களில் ஏகலவ்யனும் ஒருவன் என்பதையும் கவனிக்க வேண்டும்.

சாதி என்பதைக் காட்டிலும் அரசியல் என்பதே சரியான காரணமாக இந்தக் குறிப்பிட்ட விஷயத்துக்குப் பொருத்தமான ஒன்றாக இருக்க முடியும். சாதியைக் காரணம் காட்டி ஏகலவ்யனை துரோணர் விலக்கினார் என்றால், கர்ணனை ஏன் விலக்கவில்லை? அவனுக்கு ஏன் பயிற்சியளித்தார்? ஒன்று, கர்ணன் எதிரியாக மாறக்கூடிய வாய்ப்பு இருந்திருக்வில்லை என்பதாக இருக்க வேண்டும்; இல்லை, சாதிதான் காரணம் என்றால், கர்ணனுடைய ‘சூத புத்திர’ நிலைப்பாட்டில், ‘சூதன்’ என்பது விலக்கப்பட வேண்டிய, பயிற்சிக்க ஏற்புடையதாகாத இனத்தைச் சேர்ந்தவன் என்பது தவறாக இருக்க வேண்டும். இல்லையா? நான் இவற்றில் முன்னதான காரணத்தையே பெரிதும் ஏற்புடையதாகக் கருதுகிறேன்.

அப்படி ஏற்புடையதானால், ஏகலவ்யன் விஷயத்திலும் அரசியல் நிலைப்பாடே காரணமாக இருக்க முடியும் சிறிய, அல்லது குறுநில மன்னர்களை வளரவிடாமல் பார்த்துக் கொள்வதும் அரசனுடைய அவசியத் தேவைகளில் ஒன்றாக இருந்தது. இந்தக் காரணத்தால்தான், ‘நான் உன்னோடு வருகிறேன்’ என்று அனுமன் சொன்ன நேரத்தில், கார்காலப் படலத்தில் தனியே தங்கப் போன இராமன் அனுமனுக்குப் பின் வருமாறு சொல்கிறான்:

‘நிரம்பினான் ஒருவன் காத்த நிறை அரசு இறுதி நின்ற
வரம்பு இலாததனை, மற்று ஓர் தலைமகன் வலிதின் கொண்டால்,
அரும்புவ, நலனும் தீங்கும்; ஆதலின், ஐய! நின்போல்
பெரும் பொறை அறிவினோரால், நிலையினைப் பெறுவது அம்மா!

வாலி இப்போதுதான் வீழ்ந்து, சுக்ரீவன் அரசேற்றிருக்கும் இந்த நிலையில், ‘அரும்புவ நலனும் தீங்கும்’ நல்லதும் நடக்கும்; அல்லதும் நடக்கும் ஆகவே அவற்றை எதிர்கொள்ளத் தக்க துணைவனாக நீ இப்போது சுக்ரீவன் பக்கத்தில் இருப்பதே சரியானது’, அல்லதும் நடக்கும் என்றால் அதற்கு என்ன பொருள்? கம்பனே வேறொரு இடத்தில் விடை சொல்கிறான்:

உரை செய் திகிரிதனை உருட்டி, ஒரு கோல் ஓச்சி, உலகு ஆண்ட
அரைசன் ஒதுங்க, தலை எடுத்த குறும்பு போன்றது, அரக்கு ஆம்பல்.

(பால காண்டம், மிதிலைக் காட்சிப் படலம், பாடல் 75)

பேரரசன் ஒருவன் சற்றே அயர்ந்தானானால் ‘குறும்பு தலை எடுப்பதைப் போல’ ஆம்பல் மலர்ந்தது குறும்பு என்றால், குறுநில மன்னன், சிற்றரசன், chieftain என்பது பொருள்.

****** அவர்களுடைய மடலின் மற்ற பத்திகளுக்குச் சற்றுப் பொறுத்து வருகிறேன்.

(விவாதப் பதிவுகள் தொடரும்)

அடுத்த தவணை

தொடர்புடைய பதிவுகள்